ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Στο μυαλό μου, η πραγματικότητα και η φαντασία, είναι δύο διαφορετικές ήπειροι. Μεγάλα κομμάτια γης που έχουν σπάσει, και ανάμεσά τους υπάρχουν σκοτεινά απύθμενα κενά. Δίπλα δίπλα αλλά σε πλήρη απομόνωση. Και οι άνθρωποι ζουν στην μεριά της πραγματικότητας, τον περισσότερο καιρό. Αλλά κάποιες φορές, κάποια «πρωινά» ξυπνάνε στην απέναντι μεριά. Και ότι τους λείπει από την πραγματικότητα, το βρίσκουν εκεί, στη φαντασία. Και είναι ωραία. Νιώθουν ευτυχισμένοι, στη ζεστή αυτή μεριά που ο ήλιος δεν κρύβεται ποτέ και η ελπίδα είναι τόσο κοντά που μπορούν να την αγκαλιάσουν. Κι εκεί, ζουν τα όνειρά τους. Για λίγο. Αργά ή γρήγορα όμως καταλαβαίνουν, πως το σώμα τους έχει μείνει πίσω, στη μεριά της πραγματικότητας. Και βασανίζονται. Γιατί ξέρουν πως το κενό που τους χωρίζει είναι μεγάλο, και βαθύ. Ξέρουν πως αυτό το άλμα που τώρα ονειρεύονται είναι απίθανο και άνισο. Και ο φόβος πολεμά με την ελπίδα μέσα τους, και το στομάχι τους σφίγγεται και η καρδιά τους πονάει. Γιατί κατά βάθος γνωρίζουν, πως όσα φαντάστηκαν, πρέπει τώρα να τα κερδίσουν με αυτό το τυφλό άλμα. Να καλύψουν αυτή την απόσταση με θάρρος και τύχη. Και τότε εύχονται τα όνειρά τους να ήταν μικρά. Αλλά καμιά φορά είναι αργά, η φαντασία τους έχει καλπάσει μακριά. Και φοβούνται.Κι εγώ φοβάμαι γλυκιά μου ΜαντάμΣε φιλώΧ