ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μου ‘πες ότι πονάς πολύ, κι ο φόβος σ’ έχει παραλύσει. Κι ότι απογοητεύεσαι, και τρελαίνεσαι.Και το πιο ανυπόφορο είναι αυτή η αίσθηση ότι δεν αγαπιέσαι απ’ το Θεό και τους ανθρώπους.Και γίνεσαι ένα φοβισμένο παιδί απ’ τη μεγάλη οδύνη.Όλα τα μεγάλα λόγια σου, ο τσαμπουκάς και η ανταρσία σου, υποχωρούν μπροστά στον πόνο της ζωής.Και η ψυχή σου ζαρώνει, μαραζώνει, και γίνεται τόσο ευάλωτη.Κι ένα μεγάλο ¨γιατί;¨ ακούγεται συνέχεια μέσα σου.Γιατί να μου συμβεί αυτό εμένα;; γιατί; Γιατί;Δεν ξέρω το γιατί.Ξέρω όμως ότι όλα όσα περνάω και περνάς, έχουν μια αιτία. Μια κρυφή, μυστική αιτία που υπάρχει μέσα σου και μέσα μου.Ό, τι συμβαίνει στη ζωή, γίνεται για κάποιο λόγο.Εμείς, με τρόπο μυστικό, ελκύουμε πάνω μας τα διάφορα παθήματα, για να πάρουμε μαθήματα και ν’ αποκτήσουμε τη σοφία του πόνου.Κυρίως να μάθουμε την αγάπη.Την ταπείνωση, την εσωτερική πνευματική ζωή. Τη δύναμη κι ομορφιά της ψυχής μας.Έτσι ανθίζουν τα λουλούδια: με τη βροχή, το χιόνι, το βοριά.Ξέρω ότι τα λόγια μου δεν κάνουν και πολλά.Τώρα καταρρέεις, μα μετά από καιρό, θα κοιτάς πίσω και θα βλέπεις ότι όλα έγιναν για έναν ωφέλιμο σκοπό.Αν μπορείς, βγες λίγο απ’ το μεγάλο σου δράμα, και δες το από απέναντι, σαν παρατηρητής.Μη ταυτίζεσαι με τον πόνο και την τραγωδία σου.Περνάς μια τραγωδία, ναι. Μα δεν είσαι εσύ η τραγωδία που περνάς.Έχεις ψυχικές ποιότητες κι ομορφιές που δεν μπορεί να αγγίξει καμία τραγωδία, κανένας πόνος και ναυάγιο..(Λόγια μιας πανέμορφης ψυχής..)