exelsior πράγματι με το παιδί αυτό είμαι ο εαυτος μου,με καταλαβαίνει, έχουμε επικοινωνία,θα έκανε-και κάνει-τα πάντα για εμένα,περνω καλά μαζί του,τόσα μου προσφερει με πληρες ανιδιοτέλεια.Δύσκολο να το βρεις αυτό φαντάζομαι σήμερα..Τι ψάχνομαι; Ισως πράγματι έχω μια πλαστη εικόνα του έρωτα στο μυαλό μου που με γεμίζει αμφιβολίες..Σε ευχαριστώ πολύ για την βοήθεια!
29.5.2016 | 01:18
Δεν ξέρω αν, πραγματικά ,τον θέλω..
Εδώ και ένα χρόνο (και κάτι μήνες) είμαι με ένα παιδί.Μαζί σχολείο, μαζί φροντιστήριο(Τελειώνω την γ λυκειου τώρα)Ήμασταν πολύ καλά μαζί.Το καλοκαίρι πήγαμε μαζί διακοπές και περάσαμε μαζί ακόμα και Πρωτοχρονιά -Πάσχα.Πίστευα οτι είναι ό,τι θέλω.Έχω γνωρίσει την οικογένεια του και αυτος την δικιά μου.Οι δικοί μου,δε, τον έχουν συμπαθησει τρέλα.Υπάρχει ένα θεματακι..Αφού πέρασε ο ενας χρονος(και λιγο πιο πριν) άρχισα να μην νιωθω τίποτα-ετσι νομιζω τουλάχιστον.Αυτος μου έχει εξομολογηθεί οτι είναι ερωτευμενος μαζί μου και οτι με θέλει για πάντα στην ζωη του.Τι να κάνω που νομίζω οτι δεν αισθάνομαι το ίδιο; Βασικά αυτό το μπέρδεμα που νιωθω του το εχω εκφράσει.Θεωρει,οπως και οι δικοι μου,πως είμαι πιεσμενη απο το διαβασμα και νιωθω ετσι.Ειπαμε πως θα παμε μαζι και διακοπες(φανταζομαι θα με βοηθησουν να ξεκαθαρισω λίγο τα πράγματα)Δύσκολα..Τι θέλω τελικά;;Δεχομαι συμβουλες..
3
![1Ο+1 εξαιρετικά αναγνώσματα για το τέλος της εβδομάδας [08.11.24]](/sites/default/files/styles/square_mini/public/articles/2024-11-08/__LiFO_10%2B1_Previews4%20%281%29.jpg?h=748d7e9c&itok=zdgEe7VA)
