Εχεις πενα ομως! Και ποιηση μεσα σου. Καλο καλοκαιρι!
2.6.2016 | 17:17
«Ελεύθερη σε χαιρετώ…μυριανθισμένη Γη»
Οι παιδικές μου αναμνήσεις, μοσχοβολάνε μαστίχα, χιώτικο γιασεμί, μανταρίνι και μαγιάτικο τριαντάφυλλο του χωριού! Οι μέρες πλησιάζουν, ήδη μετράω αντίστροφα! Κλείνω τα μάτια, ταξιδεύω στη στιγμή που το βαπόρι θα μ’ αφήσει στο λιμάνι, τα μάτια μου λάμπουν από χαρά, ανεβαίνω στο χωριό και μαγεύομαι απ’ τα αρώματα των ανέμων. «Καλώς ήρθες! Επιτέλους!». Αγκαλιές. Φιλιά. Δάκρυα. Το κλειδί στη πόρτα, μπουκάρω μέσα σαν αερικό και πετάω τις βαλίτσες στο πάτωμα. Γίνομαι αδέξια. Χτυπάω το πόδι μου στη σκάλα. Άι σιχτίρ! Τρέχω στη πλατεία σαν κάρτικη ανεμοδούρα, σαν αέρινος στρόβιλος. «Ήρθα! Ήρθα!». Με βλέπουν από μακριά. Γελάνε. Αρπάζω το θείο. «Πάμε στα χωράφια!». Εκεί μας βρίσκει το ηλιοβασίλεμα, να κεντάμε σχίνους, να τρώμε σύκα απ’ τα δέντρα (δίνοντας πάντα τις φλούδες στο Λουσάκι), να αγναντεύουμε τη θάλασσα από ψηλά και να φυσάνε μαϊστράλια! Παράδεισος!Αυτή είναι η Χίος μου! Λαλάδες. Αμπαρκούνες. Σούμα. Ντοματάκια. Τσαμπούνα. Κρυστάλλινα νερά. Γλέντια απ’ το τίποτα. Λωλοί «αθρώποι»! Ξέρετε ποια! :)
1