ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πρώτη φορά στις εξομολογήσεις.Τι έχω λοιπόν να βγάλω από μέσα μου....Είχα διαβάσει κάπου ότι η υγεία είναι πρόβλημα και όλα τα άλλα είναι προβληματισμοί. Έχω ζήσει προβλήματα,έχω χάσει ανθρώπους της καρδιάς μου από αυτά και εύχομαι να είναι εκεί πάνω , να με φωτίζουν όσο μπορούν και να με προσέχουν ώστε να έχω μόνο προβληματισμούς,και έχω άπειρους.Αλλά αυτοί οι προβληματισμοί εμένα με στεναχωρούν και πολλούς ανθρώπους τους φέρνουν και προβλήματα! Στο θέμα μας..αδικία,ατομισμός,ζήλια,πείνα,φτώχεια,αδιαφορία.Που είναι τα όνειρα,και ποια ελπίδα...Και τι μπορώ να κάνω εγώ και εσύ και ο άλλος!Και τι σημασία έχει που εσένα σε ζηλεύουν οι φίλες σου,ή που δίνεις πανελλήνιες ή που δεν μπορείς να χάσεις κιλά,ή που μάλωσες με την μάνα σου,ή που χώρισες .Ζούμε στην εποχή του πολέμου,του πόνου και συνεχίζουμε να είμαστε κακοί.Κοιτάμε τον ανάπηρο περίεργα,τον ναρκωμανή ,λυπόμαστε για το παιδάκι που ζητιανεύει γιατί κάποιοι τον βάλανε,αλλά δεν του προσφέρουμε λίγο φαγητό ,ένα χαμόγελο .Και από την άλλη ,στα πιο καθημερινά,υπάρχει κάποιος που να χαίρεται με την χαρά του άλλου,που να μην ζηλεύει,που να αγαπά με όλη του την καρδιά, που να χαμογελάει αληθινά γιατί εγώ αυτόν τον κάποιον θέλω να τον γνωρίσω ,όχι επειδή τον αξίζω αλλά επειδή θα κάνω ότι μπορώ για να τον κάνω ευτυχισμένο.Ποιος από εμάς όμως μπορεί να απαντήσει σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα ναι??Ερωτεύτηκα,έγινα φίλη, ανοίχτηκα ,δόθηκα και τι πήρα! Η γιαγιά μου λέει κάτσε στην ακρούλα σου περίμενε και πρόσεχε ποιον βάζεις στο σπίτι σου στην καρδιά και στην ζωή σου. Κάθομαι και εγώ και περιμένω.Μου αρκεί που δεν έχω στεναχωρήσει ποτέ άνθρωπο που δεν απάντησα όταν με πλήγωσαν όταν με προσέβαλλαν και ικανοποιούμε όταν γυρνάνε πίσω και τους διώχνω.Δεν ξέρω πόσο μπερδεμένο ή χαζό φαίνεται το κείμενο αυτό εδώ μέσα, αλλά είναι πολύ αληθινό και αυθόρμητο.Καλό ξημέρωμα με υγεία και αληθινή αγάπη.