ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Που λες, πολλοι απο εμας που νοιαζομαστε για τον εαυτο μας ειμαστε ανθρωποι που καποτε περασαμε χοντρα λουκια, οχι με δικο μας φταιξιμο, η και με δικο μας, δεν εχει σημασια - και τοτε καταλαβαμε την αξια του να φροντιζεις και να νοιαζεσαι τον εαυτο σου και να τον αγαπας και να τον βαζεις πρωτο. Δεν γεννηθηκαμε ολοι ετσι. Πολλοι παλεψαμε με νυχια και με δοντια να βγουμε μεσα απο σκατα, και μας εχει μεινει, σαν αναμνηση, σα μαθημα αν θες, πως παντα πρεπει να φροντιζουμε τον εαυτο μας.Για να γινει αυτο, πρωτα θυμωσαμε - η φοβηθηκαμε - πολυ.Το προβλημα με την καταθλιψη νομιζω ειναι η απαθεια. Πως δε φτανεις ουτε καν στο σημειο να στενοχωρηθεις πολυ, να κλαψεις πολυ, να φοβηθεις πολυ - για τη ζωη σου, για το αυριο - η να θυμωσεις και να τα κανεις πουτανα ολα. Αυτο ειναι παντα το πρωτο βημα για να τα βρεις στη συνεχεια με τον εαυτο σου.