ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αυτο ειναι τελικα..Αγαπω παρα πολυ τον πρωην μου. Σε ο,τι με χρειαστει, αν με χρειαστει θελω να ειμαι κει. Παντα υπηρχε το φιλικο κομματι στη σχεση μας.. Αυτο ηθελα αυτο προτιμουσα. Μια σχεση που να εχει και το κομματι της φιλιας μαζι με τον ερωτα. Μου στοιχισε παρα πολυ οταν χωρισαμε γιατι ηταν και ειναι πλεον δικος μου ανθρωπος.. Θα τον δω θα του μιλησω κι ας νιωσω μελαγχολια που δεν ειμαστε μαζι. Που δεν τον βλεπω και δεν μαθαινω νεα του. Δεν θελω να μεινει μονος του αληθεια. Ουτε να ξεπεσει με καμια μλκισμενη. Θα στενοχωρηθω αν μαθω πως βρηκε το ταιρι του? Ναι. Οχι για μενα. Αλλα γιατι δεν μας βγηκε και θα ερθει η πικρια. Γιατι ζησαμε πολλα χρονια ως ζευγαρι φοιτητες κυριως. Ειναι καλο παιδι και τον νοιαζομαι. Ωστοσο μαλλον εθελοτυφλουσα και του χρεωνα πολλα χωρις να βλεπω τι κανω κι εγω. Δεν πηγαινε καλα και το ειδε απο πιο νωρις.. Καταλαβα τη διαφορα αγαπης ερωτα οταν ηρθε ο αλλος λιγο πιο μετα. Με τσαντιζε με καποιες συμπεριφορες του. Αλλα ταυτοχρονα και μονο που υπηρχε στο χωρο ενιωθα απιστευτη ενταση. Μια χημεια που δεν ειχα ξαναζησει. Με το ζορι να κρατιομουν να μην του ορμησω, να μην τον κοιταξω, να μη φανει οτι καιγομαι. Κι αυτος να μου το παιζει ανετος ενω ηξερε και ενιωθε. Ειδα τη διαφορα του να αγαπας καποιον και να ξεριζωνεται η καρδια σου που τον χανεις ενω δεν προσπαθεις πλεον να τον κερδισεις αλλο..και νιωθεις και τυψεις γι'αυτο..Ισως τον ειχα ξεπερασει κατα ενα μερος ηδη..Δεν ξερω. Ισως απλα να μεγαλωσα και να χρειαζομαι κατι αλλο? Ειδα και πως ειναι με την παρουσια ενος αντρα να νιωθεις απιστευτη ζωντανια και γλυκα και κ..λα. Σαν να ξυπνας απο ληθαργο. Σαν να αιματωνεται το σωμα σου ολοκληρο πρωτη φορα. Οχι αυτος δεν μου βγαζει το φιλικο. Αντρας vs Γυναικα. Ερωτας. Αυτο.