ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν απο ενα μήνα γνωριστηκαμε με ενα παιδι (εγώ 17,5 αυτός 18,5). Με πλησίασε αυτός μιας και είχαμε φλερτάρει με τα ματια παλιότερα και ξεκινησαμε να μιλάμε. Απ την αρχή έδειξε το έντονο κατα τα λεγόμενα του ενδιαφέρον το οποίο εμένα με τρόμαξε γιατί το θεωρησα νωρίς (είμαι τύπος που αργω να εκδηλωσω τι αισθάνομαι,θέλω να σιγουρευομαι) και συνέχισα μαζί του δίνοντας του ευκαιρία για το γνωστό 'είναι καλό παιδι μωρέ' χωρίς να νιώθω την έλξη που περίμενα.. Μετα απο 3 συναντήσεις περίπου η κατάσταση χειροτέρεψε, καθημερινοί βομβαρδισμοί με μηνύματα και γλυκολογα ,αυτός να γουσταρει φανερά πιο πολύ απο μένα και γω να βιωνω μια συναισθηματική φαση μετριότητας.. Έπεσα φυσικά και στην παγίδα της σύγκρισης με τον πρωην με τον οποιον κολλησα απο το πρωτο φιλί που όμως ηταν μια σχέση χειριστικη καθώς ήξερε τις αδυναμίες μου και δυσκολευτηκα πολύ να φύγω.. Μαζί με το μπέρδεμα μου για τις πανελλήνιες όλα αυτά προσθέθηκαν και προσπάθησα να ξεκοψω αυτό το παιδι μιας κ δε μπορω να ανταπεξελθω σ αυτά που ζητα, πνιγομαι και θέλω τον χώρο μου.. Πέρασε μια εβδομαδα με εκδηλώσεις καψουρας απο μεριά του στα social media εγώ να έχω ξενερωσει τελείως και αποκορύφωμα να έρχεται στο μαγαζί που βγηκα χθες αφού τον ενημέρωσαν (μιας και δεν έχασε να το πει παντού). Έτσι χθες ξαναμιλησαμε έδειξα οτι ο τροπος που του φέρθηκαν δεν ηταν σωστος, του είπα για τα πραγματα που θέλω να αλλάξει γτ σαν χαρακτήρας έτσι είμαι κ μετα απο αυτό αμέσως ρώτησε τώρα τι έχουμε λες κ το πρόβλημα ηταν να πει οτι έχουμε σχέση.. Κ μετα αρχισε τα γνωστά μωρο μου μου λείπεις και έχασα καθε ελπίδα. Τι πιστεύετε για αυτές τις ακραίες εκρήξεις ερωτα? Είναι ο χαρακτήρας και ο τροπος σκέψης μου λάθος? Να σημείωσω οτι με έλεγε μωρο του απο την τριτη μέρα που μιλαγαμε στα social.