ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γνωριστήκαμε πριν 4χρονια μεσω δουλειάς . Είμασταν διαμετρικά αντίθετα στον χάρτη . Είχαμε και οι δυο τις ζωές μας .. Σχέσεις σπίτι φίλους... ! Λογω επαγγελματικών υποχρεώσεων επικοινωνούσαμε καθημερινά και για αρκετές ωρες. Με τον καιρο το κοινό χιούμορ οι κοινές απόψεις και οι ιδέες μας έδεσαν . Δεν γινόταν να περασει μερα χωρις να μιλήσουμε. Ηταν πλεον πανω απο μας και το φιλικο πηγε περίπατο.... Οπως και οι προηγούμενες μας σχέσεις. Ηταν πλεον αδύνατον να παμε κοντρα σε αυτο. Τα τηλέφωνα συνεχιζοντουσαν και εκτός δουλειάς. Δεν αργήσαμε να βρεθούμε απο κοντα και οπως ηταν αναμενόμενο για μας αυτο που νιωθαμε αντί να σβήσει θεριεψε! Χωριζωμαςταν και ξαναβρισκόμασταν και το ενδοιαμεσο διάστημα χωρις να αγγιζομαστε απλα μας σκότωνε! Θέλαμε να μαστε μαζι! Τα τόσα όνειρα που καναμε καθημερινά απλα μας έπνιγαν! Επρεπε καποιος να κανει το βημα και προτίμησα να το κανω εγω για να μην ξεριζωθεις εσυ απο τον τόπο σου ... Δεν θα άντεχα να σε βλεπω να μαραζωνεις μακρια απο οσα αγαπάς. Κλείσαμε μαζι το εισητηριο μου... Παραιτήθηκα απο την δουλεια μου... Χαιρέτησα την οικογένεια μου ... Τους φίλους μου... Και πλεον δεν με κρατούσε τιποτα μακρια σου!!! Λίγες ωρες πριν μπω στο αεροπλάνο μου εστειλες ενα μήνυμα.... " δεν μπορω!" Απλα αυτο... Χωρις εξήγηση χωρις πραγματικα τιποτα. Με σκοτωσες! Ενιωθα πως η τρελα με χτυπούσε την πλατη! Δεν κοιμήθηκα ολο το βραδυ. Το πρωι απλα πηρα μια βαλίτσα και εφυγα... Αυτο το ταξιδι θα το κανα. Ειχα πλεον ενα μηδέν ... Ενα τιποτα... Και μαζι μου μονο μια βαλίτσα και ενα δεν μπορω! Δεν ήθελα να σε δω... Επεμενες να μου εξηγήσεις... Επόμενες πως παρεξήγησα και γω ήθελα τοσο να σε πιστέψω !!!! Απο κεινη την μερα εχουν περασει 4 μήνες. Έμαθα πολλα... Πως ο "πρώην " πηγαινοέρχεται συχνα σπίτι και εννιοτε μένει στο διαμέρισμα κατω απο το δικο σου. Εχει ρούχα σπίτι σου . Σε συνοδευςαι σε κοινωνική υποχρέωση. Σε μέρη που βρεθήκαμε γνωστοί σου τον αναζήτησαν λέγοντας " που ειναι ο αντρας σου;!" Σε καλεί στο τηλεφωνο και δεν το σηκώνεις οταν ειμαστε μαζι και παίρνεις ύφος ενοχλημένο. Επικαλεισαι το ποσο κλειστή ειναι η κοινωνία εδω και δεν θέλεις να δίνεις τροφή για σχόλια. Σου λεω να μείνουμε μαζι και μου λες οχι τωρα αλλα σύντομα μεχρι να λυθούν καποια οικογενειακά σου θέματα ( που όντως ξερω πως υπάρχουν) και εγω να σου λεω έτερον εκατερον! Αυτα δεν εχουν να κανουν με μας! Και συ απλα μου λες να κανω υπομονη! Σε καλούν κοινοί φίλοι με τον "πρώην" σπυ και δεν το σηκωνεις και οταν ρωτάω γιατι μου λες πως απλα δεν εχεις όρεξη. Ηρθα κατω απο το σπίτι σου ξημερώματα και ειδα το αυτοκίνητο του εκει .. Εφυγα σαν δαρμένο σκυλί .. ΜαΜου είπες πως δεν ηταν σε σενα. Περασαν 4μηνες απο τοτε... Νιωθω πως εχω χάσει την αξιοπρέπεια μου... Και πως ευνουχίστηκα τελείως! Εκανα να. φυγω 3-4 και ερχεσαι κλαιγοντας και μου λες πως κανω λάθος ... Να μην φυγω ... Και με κρατάς ! Και εγω θελω τοσο πολυ να σε πιστέψω... Μα τοσο πολυ... Γιατι ονειρευτηκα μαζι σου σπιτικό και οικογένεια! Παράτησα τα παντα για σενα... Ζω μες την μοναξιά και το μονο που ζηταω ειναι οτι μου έλεγες και να μην εχω δεύτερες σκέψεις... Αυτές που εσυ δημιούργησες... Παντα συμφωνείς και το υπόσχεσαι... Καθε μερα... ΜαΚαμια δεν το κανες....Η τρελα πραγματικα με εχει αγκαλιάσει....