21.10.2016 | 01:03
Σχεδόν δυο χρόνια..
Μου λείπεις κάθε μέρα.. Σε διάφορες φάσεις της ζωής μου..Ένα τηλέφωνο σου όταν είμαι στεναχωρημένη ή αγχωμένη..Να μου πεις "μη στεναχωριέσαι παιδάκι μου, εσύ να είσαι καλά"..Μου λείπουν οι ιστορίες από τη παιδική μου ηλικία που με τόσο αστείο τρόπο περιέγραφες και με έκανες να γελάω..Όταν σε νευρίαζα ή έκανα καμιά τρέλα , ακόμη κ σε μεγαλύτερη ηλικία.. και πάντα η ίδια ερώτησή σου "παιδί μου είσαι χαζό;"Οι συμβουλές σου.. Η φωνή σου.. Το γέλιο σου..Θέλω να σε θυμάμαι όπως τότε που ήσουν χαρούμενη και χαμογελαστή, όχι στο τέλος σου..Δε πιστεύω σε θεούς και δαίμονες.. Πιστεύω όμως ότι δεν έχεις "χαθεί", αλλά με κάποιο τρόπο μας προσέχεις όπως πάντα έκανες!Μου λείπεις μαμά...