ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

σε σκέφτομαι. 8 χρόνια ήταν αυτά. Μπορεί εγώ να σε έδιωξα. Μπορεί να σου είπα πράγματα σκληρά. μα εκείνο το απόγευμα που μαζεύεις μάζευε τα πράγματα σου έφυγα από το σπίτι όχι γιατί δεν μπορώ ούτε να σε βλέπω πια όπως σου είπα. Αλλά για να μην με δεις να κλαίω. Και το πρωί ήμουν εκεί στο σταθμό. κρυφά σε κοίταζα να στέκεσαι στην αποβάθρα μέχρι που ήρθε το τρένο ,μπήκες μέσα και χάθηκες. κι όλα τελείωσαν. έφευγες σε άλλη χώρα. έκλαψα πολύ και κλείστηκε στον εαυτό μου. Σου είπα πως σε μισω. Δεν σε μισώ. μισω Αυτό που γίναμε. Ίσως δεν ήταν το γραφτό μας. Σου έβγαλα τον χειρότερο εαυτό. νευρικό ,επικριτικο,απαιτητικό,προσβλητικό και γκρινιαρικο. Μου έβγαλες τον χειρότερο εαυτό. κακια,απόμακρη,συναισθηματικά παγερή και προσβλητικη επίσης. Δεν είδαμε,δεν καταλαβαμε το πότε γίναμε έτσι. Αλλιώς ξεκινήσαμε. αλλιως καταλήξαμε. ξέρω πως με αγάπησες. Ποτέ δεν με απατησες κι ήσουν εκεί για μένα πάντα με τον τρόπο σου. απλά ο τρόπος σου έγινε πολύ σκληρός με τον καιρό. Όπως κι ο δικος μου. Δεν έχω πια νέα σου. εύχομαι να είσαι καλά όπου και να είσαι. Και να έχεις καταφέρει να πετύχεις. Και να είσαι ευτυχισμένος. πάντα θα σε σκέφτομαι και θα σε νοιάζομαι. αλλα πάντα από μακριά...