25.11.2016 | 23:13
Νόμιζα ότι...
Αυτήν την χρονιά θα ήμουν εντελώς μόνη και είχα προετοιμαστεί ψυχολογικά για αυτό όσο καλύτερα μπορούσα. Αλλά διαψεύστηκα... Απομακρύνθηκα από κάποια άτομα που δεν με εκτιμούσαν, κάτι που ούτως η άλλως θα έκανα, βρήκα παρέα που να μου αξίζει και να μου ταιριάζει,εν τω μεταξύ έχω ακόμη την χρόνια κολλήτη μου που έδειξε κατανόηση που ξέκοψα από την παρέα, γνωρίζω καινούρια άτομα και με μερικά έχω δέσει πολύ καλά, και βλέπω έστω και για 20 λεπτά την ξαδέρφη μου κάθε μέρα ενώ πέρυσι ας πούμε μου έλειπε τραγικά πολύ . Αυτή η κοπέλα δηλαδή η χημεία που έχουμε είναι μαγεία! Της λέω κάτι που όταν το σκέφτομαι μόνη μου με πιάνει απόγνωση ενώ μαζί της ρίχνω τέτοια γέλια που με πονάει η κοιλιά μου .Το να την έχω δίπλα μου στο λεωφορείο για το σπίτι και απλά να ακούμε μουσική με γεμίζει αφάνταστα. Το γελοίο είναι πως είναι και τρία χρόνια μικρότερη! Πάλι καλά γιατί αμφιβάλλω αν θα αντεχά μόνη μου εδώ όπως ήρθαν τα πράγματα.