ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Επειδή έχω όρεξη να το φιλοσοφήσω... Οφείλω να παρατηρήσω πως, αυτό που έκανε τον άπιστο Θωμά τόσο "ενοχλητικό" ανάμεσα στους πιστούς, ήταν το κραυγαλέον και επαναλαμβανόμενο της αμφισβήτησής του - επειδή λειτουργούσε ως εξαίρεση/μειονότητα μέσα σε ένα σύνολο.Ανάγοντας τώρα το θέμα εκτός των αλληγοριών, :-Ρ γενικά νομίζω πως ο καθένας έχει δικαίωμα στη γνώμη του, είτε πιστεύει κάποιον/κάτι είτε όχι - αυτό, είτε ορθώς είτε όχι - και δε μού γίνεται απαραίτητα ενοχλητικός, αρκεί να μην προσπαθήσει να "προσυλητίσει" άλλους στην ίδια γνώμη -αν τίθεται θέμα συνόλου- παραποιώντας πληροφορίες και επηρεάζοντας αρνητικά.Όπως και να έχει, καλό είναι να αξιολογούμε καταστάσεις παίρνοντας πληροφορίες όσο το δυνατότερο πιο κοντά ή από την ίδια την "πηγή". Έπειτα να έχουμε τη διαύγεια να ξεχωρίσουμε τι μας λέει η πληροφορία αυτούσια και τι πρόθεση έχει, από το τι μας λέει το δικό μας ένστικτο, γιατί πολλές φορές αυτά τα μπερδεύουμε/ταυτίζουμε -μπορεί και εθελοτυφλώντας ώστε να πιστέψουμε ο,τι μας "συμφέρει".Σε προσωπικό επίπεδο, μια στενή φιλική ή ερωτική σχέση -ή κ σχέση συνεργασίας- κατ'εμέ προϋποθέτει εμπιστοσύνη χωρίς πολύ ζόρι... Όταν η εμπιστοσύνη καταλύεται, η σχέση καταρρέει εκ των έσω. Δυο ή περισσότεροι άνθρωποι που υποτίθεται ότι λειτουργούν "μαζί" οφείλουν να μη σαμποτάρουν τον εαυτό τους με το παραμικρό - και λέω "με το παραμικρό", γιατί η ρετσινιά του άπιστου Θωμά λογικά θα προκύπτει από ενα επαναλαμβανόμενο μοτίβο συμπεριφοράς - αλλά να συνεργάζονται ως μονάδα διατηρώντας την αρμονία. Αλλιώς κάνουν τη ζωή τους δύσκολη ατελέσφορα.Συνοπτικά, σου τη δίνει ο Θωμάς με τη συμπεριφορά του; Το συζητάς μια, δυο κι αν δεν... καλύτερα χώρια και ας πιστεύει τα δικά του...

Ίσως έγιναν "άπιστοι Θωμάδες",έπειτα από πολύ συναναστροφή με "προδότες Ιούδες"...συγγνώμη,αλλά έχω την διαστροφή να παίζω τον"δικηγόρο του διαβόλου"... :)