καλές οι παροιμίες αλλά μπορεί να του έχουν όντως περισσότερη αδυναμία. συμβαίνει κάποιες φορές. Εγώ Αυτό που έχω να πω είναι πως είσαι μεγάλη κοπέλα πλέον. Από Όσο καταλαβαίνω έχεις φύγει κι από το σπίτι. Έχει τόση σημασία λοιπόν η αναγνώριση απ τους δικούς σου ; αν Δεν μπορούν να καταλάβουν την αξια σου μην δίνεις απλά σημασία. ζήσε Την Ζωή σου με ανθρώπους που ξέρουν να σε εκτιμάν σωστά και μην δίνεις σημασία στο τι κάνουν οι γονείς σου. Έτσι κι αλλιώς πλέον ο καθένας θα τραβήξει την πορεια του στη ζωή.
11.12.2016 | 14:41
Τι να κανω;
Ειμαι 20 χρονων και οι γονεις μου εχουν φανερα αδυναμια στον αδερφο μου...δεν λεω μας αγαπανε και τους δυο και το νιωθω...απλα γινονται καποιες διακρισεις...εγω παντα ημουν ησυχο παιδι...ο αδερφος μου πιο ατιθασος..οποτε τσακωνοντουσαν μαζι του την επομενη μερα ολα μελι γαλα..σε μενα ομως η μανα μ κραταγε μουτρα..εγω ημουν καλη μαθητρια περασα και σε σχολη και βρηκα δουλεια και μου ειπαν μπραβο αλλα στον αδερφο μου με το που βρηκε δουλεια το ελεγαν σε ολους...το θεμα ειναι οτι δεν με εχουν αδικησει ουτε συναισθηματικα ουτε αλλου αλλα ειναι φανερη η αδυναμια τους σε εκεινον και μερικες φορες καποιες διακρισεις...αισθανομαι οτι φταιω εγω γιαυτο..οτι εχω κανει κατι...δεν θελω να μισησω τον αδερφο μου γιατι δεν φταει σε κατι αλλα νιωθω οτι οτι και να κανω δεν θα σταματησουν να του εχουν αδυναμια
3
