ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

συγνώμη, έψαχνα το θάρρος να σου μιλήσω... ...είναι οι σκέψεις μου που με απασχολούν καιρό. διότι έχω χάσει τα λογικά μου για πάρτη σου....σήμερα με έπιασε μια τρέλα και ήρθα μέχρι και στο σπίτι σου στην αθήνα γιατί θυμάμαι ακόμα την στιγμή που μου είχες περιγράψει το που είναι, δεν ξέρω κόλοσα να χτυπήσω κουδούνι δεν ήθελα να φανώ αγενής να εμφανιστώ έτσι από το πουθενά οι γονείς σου ούτε που με έχουν δει ποτέ τους, παίζει στην γειτονιά σου να με πέρασαν και για κανέναν τρελό έτσι όπως γυροέφερνα στην περιοχή, μέχρι και το τηλέφωνο έγραψα από το διαμέρισμα που ενοικιάζεται στην πολυκατοικία σου σκέφτικα να γίνω γειτονάκι σου...το ομολογώ είμαι τρελός για σένα...μου λείπεις αφάνταστα...ιδικά από την στιγμή που σε είδα στον ηλεκτρικό την τρίτη....σε άκουσα τι του είπες του άλλου χαμηλόφωνα....να φανταστείς πριν κανα χρόνο νόμιζα ότι σε είδα εδώ στην σαρωνίδα και μετανιώνω γιατί φέρθηκα μαλακισμένα και ανώριμα ....αυτό που σου ζητάω είναι χώρο και χρόνο στην ζωή σου σε σκέφτομαι συνέχεια , με έχεις κάνει να ονειρεύομαι ένα κοινό μέλλον μαζί σου και κλείνοντας εκτός αυτού με έχεις κάνει από 27 χρονών άντρας να κλαίω σαν πεντάχρονο παιδάκι μόνο με εσένα έχω νιώσει αυτό το συναίσθημα της γαλήνης και αν δεν είναι αυτό αγάπη τότε δεν ξέρω άμα στα αλήθεια θα τα καταφέρω να καταλάβω ποτέ μου πως είναι το συναίσθημα του να αγαπάς και να αγαπιέσαι και με συνθλίβει αυτό!!!!νιώθω ντροπή για εμένα,αφού δεν ενέδωσα που μου την έπεφτε ασύστολα η άλλη η άκυρη καθώς πήγαινα μια βόλτα να ξεσκάσω προτού γυρίσω σπίτι είχα τρελαθεί από το άγχος μου μήπως σε δω και δεν ήξερα το πως να αντιδράσω ,αν και ήθελα να με νιώσω λίγο ποθητός και έκανα παιχνίδι, γιατί νιώθω έτσι?συγχώρεσε με και κάθομαι και προσπαθώ να βρώ το θάρρος να σου στείλω το ίδιο μήνυμα στο φεϊσμπουκ για να σε κάνω να καταλάβεις ποιός στα αλήθεια είμαι...Θανάσης