ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σήμερα το πρωί κάθισα στο παράθυρο με μία κούπα καφέ.Καρφωσα τα μάτια έξω από το παράθυρο και αγνατευοντας με ένα απλανες βλέμμα ξάφνου ξεπήδησε από μια γωνιά του μυαλού μου το εξής ερώτημα: "Πως πρέπει να ζει κανείς για να ζει καλά?" Το ερώτημα αυτό μας είχε τεθεί κάποτε στο μάθημα της φιλοσοφίας.Τοτε είχα τείνει το χέρι μου - εμφανώς νευριασμένη- για να διατυπώσω μία ερώτηση αντί για απάντηση: Υπό ποια έννοια καλά? απάντησα αυθόρμητα.Η καθηγήτρια μονομιάς συμφώνησε με τον λογισμό μου με επικρότησε και πήγε παρακάτω.Το θέμα τότε είχε λήξει εκεί.Αλλα σήμερα βρέθηκα εκ νέου αντιμετωπη μαζί του.Το μυαλό μου δεν με αφήνει δυστυχώς ποτέ να ηρεμήσω..Τότε είχα σκεφτεί πως το ερώτημα είναι τελείως αυθαίρετο , ο όρος " καλά" ήταν πολύ γενικευμένος, τα κριτήρια είναι άκρως υποκειμενικα . Σήμερα δύο χρόνια μετά έχω ακριβώς την ίδια πεποίθηση . Δυστυχώς όμως συνειδητοποιήσα πως στα 2 χρόνια που μεσολάβησαν στην αποψη μου αυτή έχει προστεθεί ένας σωρός από σκέψεις, προβληματισμούς , λεπτομέρειες..Το μυαλό μου άρχισε να παίρνει φωτιά ,ένιωθα το κεφάλι μου βαρύ και το πρόσωπο μου να καιει ...Για κάποιον αυτό το" καλά " μπορεί να είναι να ζει με τρυφηλοτητα κατέχοντας πληθώρα αγαθών, για κάποιον άλλον είναι να κάνει φιλανθρωπίες βοηθώντας μία ζωή τους συνανθρώπους που ,για κάποιον άλλον αυτό το " καλά" ισοδυναμεί με μία ζωή αποστασιοποίημενη από τη συμβατική ζωή , μία ζωή σε ένα εξωτικό νησί μαζί με έναν σύντροφο παίζοντας κιθάρα και τραγουδώντας μαζί τα βράδια αγκαλιά , για κάποιον άλλον το " καλά" αντιπροσωπεύει μία συμβατική ζωή ,με ένα μισθό ,ένα σπίτι ,με μία φυσιολογική οικογένεια ενώ για κάποιον διαφορετικο η ζωή σε ένα μοναστήρι απομακρυσμένη από τα εγκωσμια είναι αντιπροσωπευτική για τον όρο" καλά" και η λίστα συνεχίζεται και συνεχίζεται ...Όμως άραγε είναι υπόθεση μιας στιγμής αυτή η αποφαση για το πώς θέλουμε να ζήσουμε ?Αν μας ελεγαν δηλαδή να επιλέξουμε εκ των προτέρων πως θα θέλαμε να είναι η ζωή μας θα αρκούσε μία και μόνο επιλογή? Μία λέξη ? Μία πρόταση?" Πλούσια"," φτωχικά"," οικογενειακά"," μοναχικά"," διασκεδαστικα"," επικίνδυνα" μερικές πιθανές απαντήσεις στο ερώτημα που τέθηκε .Ποσοι από εμάς όμως ,έχοντας κάνει μία επιλογή ,δεν θα θέλαμε να γυρίσουμε πίσω για να προσθέσουμε αλλη μία,δύο,τρεις,τέσσερις,εκατό παραμέτρους σε εκείνη μας την πρώτη επιλογή?Αυτό έγκειται υπέθεσα στο ότι ο άνθρωπος διαρκώς εξελίσσεται ,έχει την τάση να απορρίπτει προηγούμενες επιλογές του,να υιοθετει καινούργιες ,να μετανοεί να αναθεωρει, να διαφοροποιει τις αξιες του και τα ιδανικα του στο περασμα των χρονων.Αν ηταν ζητημα μιας επιλογης ολοι δεν θα θελαμε να γυρισουμε πισω για να αλλαξουμε εκεινη την επιλογη ,να την διαφοροποιησουμε εν μερει ή να την εμπλουτισουμε με καποιες λεπτομερειες που ανακαλυψαμε στη διαρκεια των χρονων?"Γιαυτο δεν ειναι ζητημα μιας επιλογης!" ουρλιαξε η φωνη μεσα μου...καθε μερα καθε λεπτο καθε δευτερολεπτο κανουμε επιλογες που δυνανται να αλλαξουν τη ζωη μας με στοχο να την κανουμε οπως εμεις τη θεωρουμε " καλη", να γινουμε ευτυχισμενοι φθανοντας ο καθενας στη δικη του προσωπικη ευδαιμονια."Το κανουμε ολοι?" παλι η φωνη μεσα μου,"Οχι προφανως " ψελλισα...Καποιος που νιωθει ευτυχισμενος μονο με το να αποκτα πληθωρα υλικων αγαθων ειναι ευδαιμων δηλαδη"? το μυαλο μου ρωτησε εκ νεου."Ναι"! απαντησα " επειδη απορριπτεις εσυ αυτη την πρακτικη κρινοντας την ως ανουσια δεν σημαινει πως για καποιον αλλον δεν ειναι προσωπικη ευδαιμονια" ,και για καποιον αλλο προσωπικη ευδαιμονια μπορει να ειναι η προσφορα ,για καποιον αλλον μπορει να ειναι η περιπετεια,για αλλον η ρουτινα" "Αυτη ειναι η αληθεια λοιπον ??" ρωτησε το μυαλο μου.Εσφιξα στα χερια μου τη ζεστη κουπα καφε λες και η θερμοτητα θα μου εδινε την απαντηση.." η δικη μου αληθεια, αυτη που με παρακινεις εσυ διαρκως να ανακαλυπτω,η αληθεια που ειναι απορροια των δικων μου σκεψεων και καθησυχαζει τους δικους μου φοβους και τις δικες μου ανησυχιες!" .Μεσα στο μυαλο μου γινοταν γινοταν διαρκως εκρηξεις,δεκαδες βεγγαλικα εσκαγαν συνεχως...Τιναξα πισω τα μακρυα μαλλια μου και ακουμπησα το μετωπο μου με τα δυο μου χερια"Ελα ηρεμησε " ειπα " την βρηκες την απαντηση που σε ικανοποιει..." Θα πνιγεις μες στα βιβλια τοσο που διαβαζεις!" μου λενε συνεχως και εγω θελω να φωναξω:" θα πνιγω στις σκεψεις μου! Ας με σωσει καποιος,πνιγομαι σε εναν χειμμαρο σκεψεων και ανησυχιων καθημερινως και αδιαλλειπτως"γιατι το μυαλο μου δεν με αφηνει ποτε να ημερεψω, γιατι με βασανιζει και εγω σαν πειθηνιο οργανο το ακολουθω"? ρωτησα απελπισμενη.." σημερα την βρηκες την απαντηση τουλαχιστον που σε ικανοποιει" αναλογιστηκα και ενα χαμογελο σχηματιστηκε στο προσωπο μου.Ομως ξαφνικα αυτο το χαμογελο παγωσε στα χειλη μου οταν η φωνη του μυαλου μου με ρωτησε:"Εσυ?Εσυ ζεις πραγματι καλα?"