ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το γατί μου κάνει σαν άνθρωπος! Στην αρχή, ξεκίνησε με απλές κινήσεις, τα είπαμε σε άλλη εξομολόγηση... Σκουπίζει τα πόδια του στο πατάκι της εξώπορτας, όταν κοιμόμαστε βάζει τα χεράκια του κάτω από το μαξιλάρι όπως έχω εγώ τα δικά μου και ακουμπάει το κεφάλι του δίπλα στο δικό μου, αντιγραφή!Μετά άρχισε τα εκλεπτυσσμένα γούστα... Οικειοποιήθηκε μια πολυθρόνα αντικέ και κάθεται με στόμφο επάνω της, σαν παλιομοδίτης αριστοκράτης, ποτέ δε βγάζει νύχια, δε λερώνει, δεν κάνει ζημιά! Άλλη φορά πάλι, ξαπλώνει και κοιμάται στο χαλί το πέρσικο, ή κάνει τον κοιμισμένο για να τον πάρω στο δωμάτιό μου, κάνοντας και το μεταφορικό του μέσον, ενώ τον έχω αγκαλιά!Όμως αρχίζει και με προβληματίζει η περίπτωσή του... Άρχισε να κάνει πολλά μυστήρια πράματα... Μένει ξύπνιος και περιμένει να τελειώσω τί έχω να κάνω για να ξαπλώσω κι εγώ, τότε έρχεται κουλουριάζεται δίπλα μου, ακουμπάει το μάγουλό του στο δικό μου και μόνον τότε, αποκοιμιέται κανονικά... Στον ύπνο του συσπάται σα να βλέπει κάποιο όνειρο, έχει πολύ πλάκα, τινάζει το πόδι του σαν να κλωτσάει στον αέρα, γουργουρίζει με ικανοποίηση μες στο ροχαλητό και τα ξεφησήματά του και με "ξεσκονίζει" με την ουρά του, που την κουνάει αβέρτα, εντελώς μηχανικά! Φαίνεται σα να μή θέλει να κάνει τίποτε απολύτως, αν δεν είμαι από δίπλα του και εγώ, να κάνω το ίδιο... Για παράδειγμα, δεν τρώει όπως παλιότερα που τσάκιζε στο άψε σβήσε, αλλά με κοιτάζει διστακτικά και μόνο όταν τον χτυπήσω φιλικά στην πλάτη για να του δώσω κουράγιο και φιλική υποστήριξη, αποφασίζει να φάει, αλλιώς τίποτα!Στην αρχή, προσπαθούσε να δει την οθόνη του υπολογιστή και να πατάει τα πλήκτρα, όμως μετά από λίγο καιρό, του έφυγε εντελώς το σχέδιο... Θέλει συνέχεια αγκαλιές, κάθεται σαν μωρό ακούνητος, δε χορταίνει να τον φιλάω στο μαγουλάκι και τεντώνει τη μουσούδα του ακόμη περισσότερο, ξύνοντάς με με τα μουστάκια του και ακουμπώντας τη μυτούλα του πάνω στη δική μου, έπειτα! Τον αφήνω στο δωμάτιο με φαΐ και νερό, φεύγω για λίγο και σηκώνει τον τόπο αν δεν γυρίσω άμεσα, χτυπάει την πόρτα, βάζει τα κλάματα, δεν αντέχει στιγμή! Μαζί μου μπορεί να κάθεται ώρες, καμμιά φορά ακούνητος στο ίδιο σημείο και ναι, βλέπει και τηλεόραση!!! Παίρνω κουλούρι θεσσαλονίκης, σκαρφαλώνει πάνω μου και μου νιαουρίζει να τον ταΐσω! Το κόβω κομματάκια και του το δίνω στο στόμα, το παίρνει προσεκτικά κι ευγενικά και το μασουλάει σαν κύριος! Παίρνω να φάω κανένα πρέτσελ, εκεί είναι το αγαπημένο του, τρελλαίνεται, θα φάει κι εμένα! Τρώω ψωμί; Νιαουρίζει και γουργουρίζει να τον ταΐσω την ψίχα, τρώω εγώ από τη μια, ταΐζω ετούτον από την άλλη, κάθεται και δίπλα μου όρθιος, σαν μικρό παιδί, στα δύο πίσω πόδια σηκωμένος, πιάνοντάς με με τα χεράκια!Έχει όμως μια διαίσθηση το "τερατάκι"... Όταν έρχονται επίσκεψη κάποια άτομα που δε με χωνεύουν, άλλα που με έβλαψαν σε κάποιες υποθέσεις (αλλά δε μπορώ να αποφύγω γιατί είναι συγγενείς), θυμώνει, τρομάζει, πατάει ουρλιαχτά κι εξαφανίζεται για ώρες, χάνεται από το χάρτη εντελώς! Όταν έρχονται ουδέτεροι, ούτε κρύο ούτε ζέστη, θα τους κοιτάξει πανούργα κι εξονυχιστικά, λίγο θα τους αφήσει να τον χαϊδέψουν και αδιαφορώντας επιδεικτικά έπειτα, θα πάει να ξαπλώσει επάνω στο κρεβάτι μου, σαν να το "φυλάει"! Όταν έρχονται άτομα που με συμπαθούν ή έχουν ευχάριστη προδιάθεση προς το άτομό μου, εκεί θα τους τρελλάνει στα νάζια και με τα παιχνίδια του, είναι το κάτι άλλο, πραγματικά!Από τη μια παραέγινε αυτοκόλλητος, από την άλλη είναι μπελάς, κυρίως για τον ίδιο το γατούλη μου... Αν εμένανε μου συμβεί κάτι, ή αναγκαστώ σε κάποια φάση να λείψω καιρό, ή για δουλειές, τί θα γίνει αυτή η ψυχούλα, που χωρίς εμένα δίπλα του δεν κάνει ούτε τα βασικά και τα αυτονόητα, πλέον;