ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και περιμένω στην Πλατεία Χαλανδρίου το 421 για τους Αγίους Αναργύρους φορτωμένος σα γάιδαρος με πράγματα για το μαγαζί. Το αφεντικό στο τηλέφωνο κλασικά γιατί αργώ. Του λέω ότι εδώ και μία ώρα δεν έχει περάσει κανένα λεωφορείο. Κάποια στιγμή φτάνει το γ@νο γεμάτο κόσμο. Γεμάτο. Προσπαθούμε να μπούμε. Ο οδηγός δεν μπορεί να κλείσει τις πόρτες. Μπήκαν δυο τρεις εγω με τόσα πράγματα αδύνατον. Τηλέφωνο στο αφεντικό να του εξηγώ τι έγινε. Ουρλιάζει στο τηλέφωνο. "δηλαδή θες να πεις ότι δεν ανέβηκε κανείς; και γιατί σε αυτους τους τρεις που ανέβηκαν δεν ήσουν κι εσύ; ΜΕ ΔΟΥΛΕΥΕΙΣ; ΕΣΥ ΘΑ ΔΟΥΛEΨΕΙΣ ΕΜΕΝΑ; έτρεμα από τα νεύρα και από την αδικία. Μέχρι που νιώθω ένα χέρι στον ώμο μου. Ένα παλικάρι που κατέβηκε απο το φροντιστήριο που είναι πάνω από τη στάση είχε δει όλη τη σκηνή και με είχε δει σε τι κατάσταση ήμουν . Και μου πρότεινε ρε παιδια να με πάει στους Αγίους Αναργύρους ο ίδιος. Και με πήγε. Είναι να μην πιστεύεις στα θαύματα; ατάκα αφεντικού όταν με είδε: "μόνο με μπινελίκια καταλαβαίνεις εσύ." αηντε πνίξου.