ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειχα 6 μηνες κλειστο το facebook, το ανοιξα και μεσα σε ένα μηνα σιχαθηκα παλι τους ανθρωπους πιο πολύ. Ειχα ξεχασει καπως τη βλακεια τους. Τσεκ-ιν, φωτογραφιες από κλαμπς, φωτο από καφεδες ποτα κλπ, να μας δειξουν ποσο καλα περνανε. Με επιασε μια μιζερια. Λες και υπαρχει καποιος ατυπος διαγωνισμος ποιος θα περασει καλυτερα. Mainstream ‘’διασκεδαση’’ για ουτε καν μετριες προσωπικοτητες. Τα μαγαζια προσπαθουν με νυχια και με δοντια να μαζεψουν κοσμο. Ηλιθια events κάθε μερα. Μετα ταγκαρονται φυσικα στις φωτο να δειξουν ποσο καλα περασαν. Καποιος θα πει πως ζηλευω ισως, σε καμια περιπτωση. Εχω αναγκαστει και γω να κυλησω σε τετοιες αηδιες λογω παρεας, λογω καποιας υποχρεωσης, και μετα εχω σιχαθει τον εαυτο μου που εγινα σαν κι αυτους. Το σχεδον θλιβερο είναι ότι βλεπω πως οι περισσοτεροι ζουν για αυτά. Η ζωη τους περιστρεφεται γυρω από αυτό το lifestyle. Ακομα και ατομα που φαινονται μορφωμενα, η μαλλον καλυτερα ‘ σπουδαγμενα’ δουλευουν για να συντηρουν έναν τετοιο τροπο ζωης. Τα likes σχεδον οριζουν τη ζωη μας.γκομενες ψωναρες με βυζια και χειλη πεστροφας στις φωτο προφιλ τους και από κατω γκομενοι λιγουρια που σχολιαζουν χωρις καμια αξιοπρεπεια λες και θα γαμησουν από σχολιο. Ενταξει δε λεω πως δεν εχω γκομενισει και γω από το ιντερνετ, δε λεω ότι και γω δε θα κοιταξω μια ωραια γκομενα, αλλα άλλο κοιταω άλλο ξεφτιλιζομαι. Για παραδειγμα, κανω καποια γκομενα αντ, βλεπω τσεικ ιν σε κλαμπομπουζουκια και ποστ ελληνικο/ποπ/σκυλαδικο, unfriend.. πλεον κανενας δεν αναζητα μια ποιοτητα. Σε εποχες κρισης και ασχολουμαστε με τετοια πραγματα.ακουνε ότι παιζει το ραδιοφωνο και ότι παιζουν τα κλαμπς. Καμια θεληση να βρουν κατι άλλο. Καμια ελπιδα.Υ.Γ. Ειμαι από επαρχια που τα πραγματα είναι πολύ χειροτερα, στην Αθηνα πιστευω θα είναι ελαχιστα καλυτερα,λογω πληθυσμου οι εξαιρεσεις θα ειναι περισσοτερες.