ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν μιλαω για φιλες πλεον ουτε καν παρεες. Η καλυτερη μου φιλη μιλαει με τον πρωην μου στο ερωτικο και δεν μου το εχει πει καν. Οι δυο αλλες κοπελες δεν μου λενε σχεδον ποτε για καφε. Η αλλη στο παρελθον ενιωθε ζηλεια απεναντι μου και η τελευταια μας χρησιμοποιει γιατι ξεμεινε απο παρεα. Και φταιω και εγω για αυτο. Λαθος επιλογες, λαθος συμπεριφορες και πανω απο ολα αυστηρη κριτικη σ ανθρωπους που δεν την αξιζαν και τους εχασα( δεν μπορουσα να καταλαβω τοτε πως κανεις δεν ειναι αλανθαστος). Αδυναμια να παραδεχτω τα συναισθηματα μου στον ανθρωπο που ειμαι ερωτευμενη και παραλληλα βαρεμαρα για προσπαθεια ,διαβασμα, εργασια για οτιδηποτε. Ακομα και τωρα γκρινιαζω και απαρνιεμαι τις ευθυνες μου με το προσχημα "σκληρος αυτος ο κοσμος". Αν και αλλοι ζουν σκληροτερες καταστασεις. Φυσικα υπαρχουν πολυ μεγαλες οικονομικες δυσκολιες ( μονο χρεη και χρεη) και μια ασχημη οικογενειακη κατασταση. Κριμα που με βλεπουν ως μια δυναμικη, ανεξαρτητη και ανοιχτομυαλη κοπελα. Φοβαμαι καθε μερα και κουλουριαζω. Παρακμη μυριζω σε εμενα και στην κοινωνια. Ανθρωπακι αισθανομαι οχι τυπαρα οπως με φωναζουν οι γνωστοι μου. Θελω να βαλω τα κλαματα και οποιος με ρωτησεις δεν ξερω γιατι. Ειμαι καλα μα και δεν ειμαι. Γελαω-χαμογελαω, βγαινω και ειμαι υγιεις. Μαλλον χαρακτηριστικο μου ειναι η αχαριστια και η δειλια, ντρεπομαι τοσο πολυ. Ειμαι ψωροπερηφανη....