17.2.2017 | 17:38
Κουράστηκα!
Δεν σε νιώθω δίπλα μου, κοντά μου. Είσαι απόμακρος και παγωμένος, σχεδόν ξύλινος και ακαμπτος. Σου αρέσει, λες, όταν είμαστε μαζί αλλά δεν μου το δείχνεις. Δεν με διεκδικείς. Αρνούμαι να κάνω άλλα χιλιόμετρα για να σου γεμίζω απλώς καποιες στιγμές μοναξιάς σου. Να γεμίζω μια γωνιά του καναπέ σου. Να περιφέρομαι γύρω σου, με τη χαρά ενός κατοικίδιου, που δεν καταφέρνει να πάρει το χάδι του αφεντικού του. Να ικανοποιούμαι με ξεροκόμματα. Όταν με χάνεις, με ψάχνεις, το ξέρω. Είναι απο συνήθεια.Είναι απο εγωισμό. Είσαι το κέντρο του κόσμου μου και σε αφήνω να δεσπόζεις με θεϊκή μεγαλοπρέπεια στο ναό της σκεψης μου.Δεν θα συμβαίνει αυτό για πάντα....δεν μπορεί να συμβαίνει για πάντα.Κουράστηκα