Εις τον Θεόκριτο παραπονιούνταν
μιά μέρα ο νέος ποιητής Ευμένης·
«Τώρα δυό χρόνια πέρασαν που γράφω
κ' ένα ειδύλιο έκαμα μονάχα.
Το μόνον άρτιόν μου έργον είναι.
Αλλοίμονον, είν' υψηλή το βλέπω,
πολύ υψηλή της Ποιήσεως η σκάλα·
και απ' το σκαλί το πρώτο εδώ που είμαι
ποτέ δεν θ' αναιβώ ο δυστυχισμένος».
Ειπ' ο Θεόκριτος· «Αυτά τα λόγια
ανάρμοστα και βλασφημίες είναι.
Κι αν είσαι στο σκαλί το πρώτο, πρέπει
νάσαι υπερήφανος κ' ευτυχισμένος.
Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι·
τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα.
Κι αυτό ακόμη το σκαλί το πρώτο
πολύ από τον κοινό τον κόσμο απέχει.
Εις το σκαλί για να πατήσεις τούτο
πρέπει με το δικαίωμά σου νάσαι
πολίτης εις των ιδεών την πόλι.
Και δύσκολο στην πόλι εκείνην είναι
και σπάνιο να σε πολιτογραφήσουν.
Στην αγορά της βρίσκεις Νομοθέτας
που δεν γελά κανένας τυχοδιώκτης.
Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι·
τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα».
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Η κυρία Τζούλια Αλεξανδράτου ερμηνεύει τραγούδια του Χατζιδάκι.
Eίναι σίγουρο ότι σύντομα, θα περάσει από τη σφαίρα της πορνείας, στη σφαίρα του καλτ.
Θα συναντήσει κι αυτή κάποιο επίδοξο αγόρι με τάσεις καλλιτεχνικού εμπορίου
Από την ένωσή τους θα γεννηθεί ένα καινούριο προιόν
Το οποίο θα είναι αρκετά υπαινικτικό, ώστε κανείς να μη βαρυστομαχιάσει
Κυρίως όμως θα είναι προβοκατόρικο (ένας άλλος όρος για να πουλάς πορνό στη φιλότεχνη τσοκαρία)
Μετά, όλα είναι εύκολα.
Γίνεσαι θρύλος
Μόλις άρχισε το μεγάλο ταξίδι της Τζούλιας στη χώρα του Καλτ.
Θα είναι μακρύ και θα γελάσει πολύς κόσμος.
Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι· τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα
σχόλια