Ένας μεταλλάς στη Ντόρα. Και φωτογραφίες θρίλερ του Σπύρου Στάβερη

Είσοδος μετά κόπων και βασάνων. Μεγάλη μερίδα του κόσμου να έχει στριμωχτεί στην είσοδο κάνοντας την πρόσβαση στις σκάλες για τα κατώτερα διαζώματα δύσκολη. Τα ηχεία στο μεταξύ να παίζουν διάφορα τραγούδια ποικίλων ειδών(Χαρακτηριστικά «Το πάρτι» του Κηλαηδόνη, «How You Remind Me» των Nickelback,ένα κρητικό παραδοσιακό) και να ενημερώνουν με φωνή αντίστοιχη εκφωνητή του NBA ότι «σε λίγο κοντά μας, η Ντόρα Μπακογιάννη» και «Μποτιλιάρισμα έχει δημιουργηθεί από τις χιλιάδες κόσμου που έρχονται στο Badminton».

Με τα πολλά κατάφερα να φτάσω στην ενδιάμεση πλατφόρμα, όπου και στάθηκα για λίγη ώρα όρθιος προκειμένου να εκτιμήσω το σκηνικό που απλωνόταν επί της σκηνής: μια γιγαντοοθόνη με αντίστροφη μέτρηση μέχρι την εμφάνιση της αρχηγού του νέου κόμματος και πλάνα από το (ομολογουμένως) κατάμεστο αμφιθέατρο. Η σύντομη αυτή στάση μου διακόπηκε απότομα από ορισμένα καθήμενα άτομα που μου φώναζαν σαν σε πρόβατο να πάω πιο κει γιατί δεν είχαν καλή θέα. Σύντομη μετακίνηση προς τα δεξιά, για να αρχίσει να φωνάζει άλλη μια κυρία με κόκκινα γυαλιά χωρίς ιδιαίτερη ευγένεια «να σηκωθούμε να φύγουμε προς τα κει (δείχνοντας την κατεύθυνση από την οποία μόλις είχα μαζί με αρκετά άτομα μεταφερθεί προ ολίγων δευτερολέπτων) αμέσως». Αποφεύγω την όποια διάθεση να εκφράσω την αντίρρηση μου με εξίσου ευγενικό τρόπο με τον δικό της καθώς είμαι μασκαρεμένο πρόβατο μέσα στους λύκους και στρογγυλοκάθομαι στο παρκέ. Έτσι μείναμε όλοι ευχαριστημένοι.

Η αναμπουμπούλα που υφίστατο τριγύρω μου ήταν ανείπωτη, σαν ορδές βίκινγκς που ορμούν στο παλάτι της πόλης για  να πάρουν τα καλύτερα λάφυρα. Και τότε εμφανίστηκε η αρχηγός του Drakkar τους. Υπό τη μουσική υπόκρουση του αθάνατου «We Will Rock You» των Queen σε επανάληψη και τα πλήθη να τρέχουν κατά πάνω της για να την φιλήσουν, να της σφίξουν το χέρι, να ζητήσουν αυτόγραφο(ουπς, λάθος, παρασύρθηκα). Και τότε άρχισαν διάφορα ευτράπελα:

1. Μόλις  ανέβηκε στη σκηνή η Μπακογιάννη την ακολούθησε ένας κύριος με ένα πανό που έγραφε «Η Χίος στηρίζει Μπακογιάννη», τον οποίο οι μπράβοι έσπευσαν να κατεβάσουν το συντομότερο δυνατόν.

2. Κατά τη διάρκεια της ομιλίας της, ένας ηλικιωμένος κύριος στα παραπάνω καθίσματα ούρλιαξε με υστερία ένα ακατανόητο σύνθημα, προκαλώντας το γέλιο των παρευρισκόμενων. Ωραία ενότητα είχαν μεταξύ τους οι ψηφοφόροι της.

3. Σε μια στιγμή χειροκροτήματος, παρατήρησα έτερο κύριο στις χαμηλότερες βαθμίδες να γυρνάει προς τα πίσω και να παρακινεί ανεπιτυχώς τους παραπάνω να σηκωθούν και να επιδοθούν σε ξέφρενο χειροκρότημα, ως pop είδωλο σε συναυλία.

4. Δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τα γέλια μου όταν η Μπακογιάννη φώναξε «Σκέφτεστε ότι δεν υπάρχει λύση» και αμέσως μετά ακούστηκε το γοερό κλάμα ενός μωρού. Τέλειος συγχρονισμός.

5. Ο κάμεραμάν από δίπλα μου δε σταμάτησε να φωνάζει στον στριμωγμένο από πίσω του κόσμο να σταματήσει να τον κουνάει και αυτοί να μην σταματάνε. Όχι ότι δε χώραγαν να κάτσουν αλλού, αλλά λέμε τώρα.

Ο ήχος ήταν αναμενόμενα άριστος, ακόμα και  πάνω από τα μανιασμένα χειροκροτήματα η φωνή της Μπακογιάννη ακουγόταν διαμάντι. Και το video wall από πίσω που ξεπρόβαλλαν οι λέξεις βαρύτητας τη στιγμή που αυτές εκφωνούνταν σε συνδυασμό με κάποια εύστοχα σχετικά σκίτσα κρίνεται στα θετικά. Αν και δεν είμαι οπαδός της πολιτικής της, σε θέματα παρουσίασης οφείλω να ομολογήσω ότι ήταν αρκετά επιτυχημένη. Αλλά όποιο θετικό του όλου γεγονότος, προσωπικά, μηδενιζόταν από τη συμπεριφορά του κόσμου και την έλλειψη χώρου για τους δημοσιογράφους. Τα βλέμματα φρίκης που ένιωθα να έρχονται κατά πάνω μου από τα μέλη της νομενκλατούρας των Burberry's δεν ήταν αραιά. Τι να κάνουμε, τα μαύρα ρούχα και το μακρύ μαλλί δεν ήταν στο πρόγραμμα της Δημοκρατικής Συμμαχίας.

Τέλος, δεν μπόρεσα κατά την επιστροφή μου σπίτι να μην αναρωτηθώ: πως είναι δυνατόν σε περίοδο οικονομικής κρίσης  να υπάρχουν τόσο πλούσια διοργανωμένα events; Η κυρία Μπακογιάννη μίλησε για εθελοντισμό αλλά η υπέρλαμπρη διοργάνωση δε νομίζω να πληρώθηκε εθελοντικά. Επιπλέον, δεν ήταν λίγοι αυτοί που όταν ευχαρίστησε τους παρελθοντικούς της συνεργάτες στο άκουσμα λέξεων όπως ΔΑΠ και ΟΝΝΕΔ σηκώθηκαν λες και η ομάδα τους έβαλε γκολ και χειροκροτούσαν τόσο παθιασμένα. Δανεική νεολαία; Δεν μπορώ να πω με σιγουριά το οτιδήποτε για τα παραπάνω αλλά όταν εν έτη 2010 και εν μέσω οικονομικής κρίσης ένα νέο κόμμα εγκαινιάζεται σαν νέο εμπορικό κέντρο η τελική γεύση που μου μένει είναι τουλάχιστον ταγκή.