ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εδώ και κάμποσο καιρό έχω αρχίσει την πρώτη μου σχέση. Γενικά σαν άνθρωπος είμαι καλοβολη και ανεκτικη (απλά έτσι είμαι δεν το κάνω για να μην ξεβολευω τους άλλους) , δεν μπορώ να παίζω παιχνίδια και δεν αφήνω τον εγωισμό μου να πατροναρει την συμπεριφορά μου. Δηλαδή θα πω αν κάτι με στεναχώρησε θα δείξω αδυναμία αν όντως υπάρχει κλπ κλπ. Στο αγόρι μου φερομαι όσο πιο καλά γίνεται, τον σέβομαι πάρα πολύ και δεν το κάνω από υποχρέωση, αλλά για να αισθάνομαι εγώ η ίδια όμορφα. Πχ αν μιλάγα άσχημα, η του έκανα παιχνίδια θα αισθανόμουν ξενερα. Ότι και καλά τα έχω με έναν βλακα που τον κάνω ότι θέλω. Οσο φερομαι έτσι, αισθάνομαι ότι μου βγαίνει απόλυτα φυσικά , αισθάνομαι ερωτευμένη, καβλωμενη και τα.συναφή. Όταν δοκιμάζω να είμαι λίγο πιο άγρια νιώθω σαν να κάνω κάτι εντελώς έξω από την φύση μου.Και να, απλά φοβάμαι ότι μπορεί να πάρει την καλοσύνη μου και εμένα δεδομένη και να βαρεθεί η να εκμεταλλευτει οποία αδυναμία έχει δει και να με πληγωσει. Βέβαια αν ο άλλος είναι μαζόχα και θέλει να τον τρέχουν, δεν είναι για μένα, αλλά και πάλι φοβάμαι σας λεω!