Πάρε με από δω.
Με έχει κουράσει η σχιζοφρένεια της πόλης. Με έχει κουράσει η φασαρία, οι παλμοί του μετρό που περνάει κάτω από την άσφαλτο.
Πολύ φασαρία για το τίποτα. Πολύ φασαρία για το ίδιο μοτίβο. Πολύ φασαρία για κοινά συναισθήματα. Καφές 8 πάρα τέταρτο και κάτι.
Κουλούρι 8 και μισή και κάτι. Τηλέφωνο στις 9 και 5 και δεύτερο τσιγάρο 10 παρά 2 και 45".
Έλα και πάρε με κάπου κοντά στα κύματα. Εκεί που ο αέρας φυσά εγωκεντρικά. Φυσά χωρίς να τον νοιάζει το πριν, το μετά, η καταστροφή... Εκεί που ο αέρας δεν επιτρέπει άλλον ήχο. Εκεί που ο αέρας καθαρίζει.
Πάρε με ακόμα και κάπου μέσα σε όλα αυτά, χωρίς αυτά. Σε έναν χρόνο δικό μας. Σε έναν χρόνο που επιτρέπει λάθη και βαθιές αγκαλιές. Πάρε με εκεί, που ο χτύπους σου ξεπερνά τη βαβούρα, εκεί που μπορώ να σ'ακούσω κλείνοντας τα μάτια. Εκεί που μπορώ να σε ακούσω χωρίς να μιλάς.
Πόδι που τρέμει και νύχια στα δόντια. Κι αυτό επικοινωνία είναι.
Σκούντα με όταν χάνομαι σε σκέψεις και θύμισέ μου πόσο μου αρέσουν τα μάτια σου.
Σκούντα μου και θύμισέ με ότι ο χρόνος τρέχει.
Σκούντα μου και δείξε μου ότι τα χέρια μου έχουν παγώσει και βάλε τα, στην αριστερή σου τσέπη.
Σκούντα με και θύμισέ μου πως είναι να χάνεσαι, μάθε μου να μυρίζω και ν'ακουμπάω ξανά σε ώμους.
Έλα και πάρε με εκεί που η σιωπή είναι η πιο μαγική μελωδία. Έλα και ταξιδεψέ με σε μια καινούρια πόλη με άλλο χρώμα. Το δικό μας χρώμα. Εκεί που χωράνε σκηνές από σινεμά κι ατάκες παιγμένες από άλλους. Ακόμα κι αυτές ταιριάζουν στο δικό μας κόσμο.
Σ'αυτή την πόλη... Πάει και το "μου";
σχόλια