[πάνω μια σκηνή απ' το βιντεοπαιχνίδι Thief:3]
Πολλοί βιάστηκαν να πλέξουν το εγκώμιο των Βρετανών που με διαδικασίες εξπρές καταδίκασαν όσους βουλευτές εμπλέκονται στο σκάνδαλο με τις αμφιλεγόμενες βουλευτικές δαπάνες. Αυτό που δεν μας είπαν τα ελληνικά αλλά και τα βρετανικά mainstream μίντια είναι το ποιοι ακριβώς ήταν αυτοί που καταδικάστηκαν - και ποιοι αυτοί που δεν καταδικάστηκαν.
Για δεκαετίες, οι βουλευτές του βρετανικού κοινοβουλίου δεν έπαιρναν καμία αύξηση στο μισθό τους και, αντί αύξησης, τους προέτρεπαν να κάνουν αιτήσεις αποζημίωσης δαπανών για να καλύψουν τα έξοδα τους. Πολλοί από τους βουλευτές - και η πλειοψηφία των λόρδων - είναι ζάμπλουτοι και είχαν μια σειρά από έξοδα που μπορούσαν να δικαιολογήσουν και να αποζημιωθούν για αυτά. Άλλοι όμως, φτωχότεροι βουλευτές, που δεν είχαν τα έξοδα των posh συναδέλφων τους, «αναγκάστηκαν» να δημιουργήσουν δαπάνες και έξοδα από το μηδέν, με πλαστά δικαιολογητικά, κι έτσι να γίνουν εύκολη λεία σε όσους διψούσαν για αίμα - εννοώ δικαιοσύνη. Τι δικαιοσύνη τυφλή όμως είναι αυτή; Και τι μας διδάσκει αυτό το σκάνδαλο; Μήπως ότι οι πλούσιοι πάντα θα ξεφεύγουν; Αν είσαι πλούσιος, υπάρχουν τρόποι να αρμέξεις το σύστημα χωρίς να σε πιάσουν; Μήπως ότι οι φτωχότεροι είναι πιο εύκολο να υποπέσουν σε αδικήματα ή να γίνουν αντιληπτοί; Μήπως ότι τα πράγματα δεν είναι ποτέ τόσο black or white, όσο τα παρουσιάζουν στις ειδήσεις των 8;
Τελικά ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό, μας διδάσκουν οι Εγγλέζοι - για όσους ξέρουν να διαβάζουν και πίσω από τους τίτλους των ειδήσεων.
Πάντως, ο Τόνι Μπλερ αυτή τη στιγμή αρμέγει κι αυτός το σύστημα, όχι βέβαια αιτούμενος αποζημίωση για βουλευτικές δαπάνες, αλλά καθήμενος στο board of directors της γνωστής αλυσίδας πολυτελείας Louis Vuitton , εξαργυρώνοντας στυγνά το πρωθυπουργιλίκι στο πιο χλιδάτο όνομα της αγοράς. Στη Γερμανία της αξιοκρατίας, ο πρώην σοσιαλιστής καγκελάριος Σρέντερ, αμέσως μετά τη πρωθυπουργική του θητεία, έμαθε ρώσικα και άρπαξε μια θεσούλα στο board of directors του ενεργειακού γίγαντα Gazprom, αφού πρώτα υπέγραψε μια αμφιλεγόμενη συμφωνία με την εν λόγω εταιρία για τη δημιουργία αγωγού μεταφοράς αερίου λίγες μέρες πριν αποχωρήσει από την καγκελαρία. Στην Ελλάδα, αρκεί απλά να αναφέρουμε το όνομα Μητσοτάκης - όλα τα υπόλοιπα είναι περιττά.
σχόλια