Η καρδιά είναι η πηγή των ψευδαισθήσεων, των επιθυμιών, των σχεδίων, του απείρου πέρα από τον φράχτη. Αλλά η ζωή αναλαμβάνει να τα συντρίψει ένα ένα. Βρήκες την αιτία όλων των κακών και μαζί της το πιθανό εμβόλιο. Το θλιβερό μυστικό που πρέπει να αποκαλύψουμε σε όλους είναι ότι η ευτυχία δεν είναι παρά το γέννημα μιας ανεπαρκούς καρδιάς, κάτι σαν κατάλοιπο που ξέχασε μέσα μας το άπειρο που δεν υπάρχει πουθενά αλλού, επιθυμητό κατά συνέπεια, αλλά απρόσιτο. Για το λόγο αυτό η καρδιά είναι μόνο μια μεταφορά που επινόησαν οι άνθρωποι για να περιγράψουν τη δίψα τους για το ανέφικτο!
Αλλά για σένα η καρδιά δεν είναι μόνο αυτό που νοείται σήμερα, το συναίσθημα σε αντίθεση με τη λογική, η συγκίνηση σε αντίθεση με την ψυχρότητα το ένστικτο σε αντίθεση με τον υπολογισμό! Για σένα η καρδιά είναι η πηγή της γνώσης, είναι η μόνη που καταφέρνει να «κατανοήσει» κάποια πράγματα που διαφορετικά θα έμεναν απροσπέλαστα στον άνθρωπο. Συλλαμβάνει μια αξία πριν από οποιαδήποτε λογική , διαισθάνεται αμέσως το βάθος της και συντονίζεται μαζί της. Εσύ αυτό το φαινόμενο το ταυτίζεις με τους «παλμούς της καρδιάς», μια τάση προς αυτό που μας κάνει να νιώθουμε σπίτι μας, ένα είδος πνευματικής δύναμης βαρύτητας που ασκεί πάνω μας μια έλξη σιωπηλή μα αποτελεσματική.
Η καρδιά μας κάνει να βιώνουμε την οικειότητα ως προς κάτι ή κάποιον σαν αυτό το κάτι ή ο κάποιος να κατοικούσε από πάντα κάτω από τη δική μας στέγη. Η καρδιά αναγνωρίζει τη ζωή και επιθυμεί να αγαπάει και να αγαπιέται περισσότερο. Δεν είναι τυχαία κοίλο όργανο, που πρέπει να δέχεται τα πάντα και να δίνει τα πάντα. Αυτό δε σημαίνει ότι η καρδιά είναι παράλογη, αλλά ότι δε χρειάζεται να διαβεί όλα τα βήματα της λογικής. Αναγνωρίζει την ομορφιά ενός τοπίου, ενός προσώπου, ενός πίνακα, χωρίς να χρειάζεται αποδεικτικά στοιχεία κι αυτή η ομορφιά την ξυπνάει και την καλεί να κινητοποιήσει ολόκληρο το είναι ώστε να αφοσιωθεί στη υποδοχή και την υπεράσπιση αυτής της αξίας για να την κάνει να υπάρξει ακόμα περισσότερο, σαν το δάσκαλο που αφοσιώνεται στους μαθητές του ή τον συγγραφέα που αφοσιώνεται στους χαρακτήρες του.
Στην καρδιά αναγνωρίζεις αυτή την ενεργή ικανότητα, όχι ένα εύκολο παροδικό συναίσθημα, μα ένα ζήτημα ζωής ή θανάτου! Μια καρδιά που ανασταίνεται μόνο και μόνο για να ξαναπεθάνει είναι ένα σκληρό παιχνίδι που εξωθεί το πληγωμένο άπειρο, αυτό που είμαστε όλοι μας, στην απόλυτη μοναξιά και στον αποκλεισμό. Και όταν ξανανοίγει δέχεται τη χαριστική βολή.
Έτσι, ο Έρωτας είναι το να εμπιστευόμαστε σε κάποιον το πιο «ακάλυπτο σημείο» μας έστω και αν πρόκειται να μας χτυπήσει ή ακόμα και να πάψει να μας αγαπά!!!
σχόλια