Μια καραμπόλα από θεματάκια που σχετίζονται με τον γλύπτη Τάκι, μου έφεραν σκέψεις για τους δημάρχους της Αθήνας, διασκεδαστικές κι επείγουσες.
Διάβασα κατ’ αρχάς ότι η Tate τον ερχόμενο Ιούνιο θα κάνει μια μεγάλη αναδρομική του Τakis, μετά την μεγαλειώδη έκθεση που είχε στο Palais de Tokyo.
Είδα μετά τον Κώστα Μπακογιάννη να τον επισκέπτεται στο Γεροβουνό, τρεις μέρες μετά τη φωτογράφηση των interiors που κάναμε εκεί, στα πλαίσια της προεκλογικής του δραστηριότητας.
Και θυμήθηκα, τέλος, την ιλαροτραγική διαμάχη του καλλιτέχνη με τον (επίσης ιλαροτραγικό) πρώην δήμαρχο Νικήτα Κακλαμάνη, μόλις εξελέγη.
Ο Τakis κατά παραγγελία της προηγούμενης δημάρχου Ντόρας Μπακογιάννη, είχε τοποθετήσει μερικά από τα ωραιότερα σινιάλα του στον πεζόδρομο της Ακρόπολης, μεταξύ Ηρωδείου και Φιλοπάππου. Ήταν πανέμορφα, ειδικά τη νύχτα. Και ήταν από τον σημαντικότερο ζώντα Έλληνα καλλιτέχνη.
Ο Τakis αν και δοξάζεται διεθνώς, στην Ελλάδα, της πτωχαλαζονίας, της ημιμάθειας και τελικά της χαμηλής αυτοεκτίμησης, θεωρείται ένα παραδείσιο πουλί. Το κούφιο ΕΜΣΤ (τεράστια κτίρια, ασήμαντη συλλογή) που κανονικά θα έπρεπε να τον έχει διαμάντι στο τσίγκινο στέμμα του, δεν έχει κανένα έργο του! Και η Εθνική Πινακοθήκη της κυρίας Λαμπράκη - Πλάκα (που έχει ριζώσει στα οφίκια με την αραχνιασμένη λύσσα των βαμπίρ) έχει δύο ελάσσονα έργα του από δωρεές (το ένα του Ιόλα, το άλλο του Υπουργείου Πολιτισμού).
Αυτό ίσως οφείλεται στο ζόρικο χαρακτήρα του καλλιτέχνη. Και στο γεγονός ότι δεν γλείφει και δεν μασάει τα λόγια του. Λες κι αυτό είναι η αποστολή της Τέχνης: να κολακεύει τους ανθρώπους της εξουσίας.
Θυμήθηκα λοιπόν ότι μόλις εξελέγη ο κύριος Κακλαμάνης, είχε παραγγείλει στον Takis, με το γνωστό τουπέ του, «να πάει να μαζέψει τα έργα του».
Ο Τάκις μάς είχε δώσει τότε και μια συνέντευξη, όπου διεκτραγωδούσε τα γεγονότα, ενώ εμείς παρακολουθούσαμε άναυδοι.
Αυτό ήταν η αρχή της βαθύτατης αντιπάθειας που άρχισε να τρέφει η LIFO για αυτόν τον ακαλαίσθητο δήμαρχο. Ο οποίος δεν άργησε να ξεδιπλώσει την ελεεινή αισθητική του και θητεία ― στο ύφος του 9.84 (ένα υβρίδιο χουντοδεξιού καθωσπρεπισμού που από πίσω του περνούσαν τρένα), την κακοδιαχείρηση της Τεχνόπολης (που σε ένα κανονικό κράτος θα είχε οδηγήσει τους υπαίτιους στην δικαιοσύνη) και πλήθος άλλων αθλιοτήτων που κακώς έμειναν ατιμώρητες -με τελευταία αλλά όχι έσχατη, το θλιβερό διπλάρωμα των μέσων μέσω της δημοτικής διαφήμισης.
ΤΑ ΘΥΜΗΘΗΚΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, καθώς πλησιάζει η ώρα των εκλογών - και οι νέοι υποψήφιοι δήμαρχοι, ζεσταίνονται στην κούρσα που αρχίζει.
Σκέφτηκα, ότι αρκεί ένα απλό τροχιοδεικτικό για να καταλάβεις τι σου ξημερώνει ο καθένας. Ο Κακλαμάνης σηματοδότησε την αποτυχημένη θητεία του, με τα σινιάλα του Τάκι. Οι σημερινοί, τι λένε; Πώς αντιδρούν; Τι προοιωνίζονται;
Και σκέφτομαι:
- Ποιος θα φανεί πραγματικά διορατικός και χρήσιμος;
- Ποιος δεν χρησιμοποιεί τα σάπια μέσα των παλιών;
- Ποιος όταν εκλεγεί δεν θα μεταλλαχθεί σε μια από τα ίδια;
- Ποιος θα είναι ακριβοδίκαιος με τους πολίτες και τα μέσα;
- Ποιος δεν θα διαχειριστεί το δημόσιο χρήμα, σαν περιουσία της μάνας του και του πατέρα του;
- Ποιος δεν μιλά με προτηγανισμένα κλισέ και μαυρογιαλούρικες υποσχέσεις;
- Ποιος θα είναι ουσιωδώς μοντέρνος και καινοτόμος συμμετέχοντας στις νέες προβληματικές (περί αυτοδιάθεσης, φύλου, φυλής, ποικίλων ρατσισμών), χωρίς να ξεχνάει να μαζέψει τα σκουπίδια;
- Ποιος δεν βλέπει το δήμο ως ευκαιριακό σκαλοπάτι της καριέρας του, αλλά νοιάζεται πραγματικά για αυτή την πόλη;
Οι μήνες που έρχονται θα έχουν ενδιαφέρον. Θα τις παρακολουθήσουμε στενά!
σχόλια