Αν και επί δεκαετίες γίνεται επιστημονική έρευνα για το Αλτσχάιμερ ωστόσο ακόμα δεν έχει βρεθεί μια θεραπεία. Λίγα είναι γνωστά για την εκφυλιστική νόσο του εγκεφάλου - αλλά αυτό (ίσως) μπορεί να αλλάξει σύντομα.
Καθώς οι ανθρώπινοι πληθυσμοί γερνούν, η άνοια έχει εκτοξευθεί στην πέμπτη κύρια αιτία θανάτου παγκοσμίως. Η νόσος του Αλτσχάιμερ, μια μορφή άνοιας, αντιπροσωπεύει τις περισσότερες από αυτές τις περιπτώσεις. Δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια έχουν δαπανηθεί για την έρευνα του Αλτσχάιμερ τις τελευταίες δεκαετίες, αλλά ακόμα δεν υπάρχει θεραπεία.Όλες οι απόπειρες ανάσχεσης της εξέλιξης της ασθένειας αποτυγχάνουν.
Αυτή τη στιγμή πολλές μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες έχουν συσπειρωθεί πάνω στην έρευνα για το Αλτσχάιμερ. Όμως γιατί η συγκεκριμένη νόσος εξακολουθεί να είναι ένα ιατρικό μυστήριο;
Ένα από τα σημάδια του Αλτσχάιμερ στον εγκέφαλο είναι βλάβη των συνδέσμων καθώς και η απώλεια μεγάλου αριθμού νευρώνων με την πάροδο του χρόνου. Επηρεάζει τον ιππόκαμπο και τις συνδεδεμένες δομές του καθιστώντας πιο δύσκολο να σχηματίσουν νέες μνήμες ή να αποκτηθούν νέες πληροφορίες. Καθώς η ζημιά εξαπλώνεται στον εγκέφαλο, ο φλοιός γίνεται λεπτότερος και χάνονται ολοένα και περισσότερες μνήμες- αν και οι συναισθηματικές αντιδράσεις μπορούν συχνά να παραμείνουν.
Καθώς ο εγκέφαλος συρρικνώνεται περαιτέρω, αλλάζει αργά την προσωπικότητα και τη συμπεριφορά και τελικά την ικανότητα του ατόμου να ζει και να λειτουργεί ανεξάρτητα. Επί 35 χρόνια υπήρξε επιστημονική διαφωνία σχετικά με την προέλευση της ασθένειας.
Ο κύριος τομέας της συζήτησης επικεντρώθηκε στη μη φυσιολογική συσσώρευση συστάδων πρωτεϊνών που ονομάζονται αμυλοειδείς πλάκες που συχνά βρίσκονται σε εγκεφάλους εκείνων που επηρεάζονται από το Αλτσχάιμερ. Όμως όλες οι απόπειρες να στοχεύσουν σε αυτή την πρωτεΐνη με φάρμακα απέτυχαν.
H νέα μελέτη που συντελείται τώρα προκαλεί τον τρόπο που η επιστήμη σκέφτεται για την ασθένεια. Η μελέτη δείχνει ότι το βακτήριο Porphyromonas gingivalis (Πορφυρώνας ούλων), το οποίο εμπλέκεται στην νόσο των ούλων, μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη του Αλτσχάιμερ.
Σε μελέτες που έγιναν σε ποντίκια το βακτήριο μπορεί να προκαλέσει φλεγμονή του εγκεφάλου, νευρικές βλάβες και αμυλοειδείς πλάκες. Οι ερευνητές προσπάθησαν να δείξουν, μέσω των ποντικιών, ότι αυτή η ζημιά θα μπορούσε να σταματήσει χρησιμοποιώντας φάρμακα που στοχεύουν στα τοξικά ένζυμα.
Υπάρχουν κι άλλα σε αυτή την ιστορία όμως. Ο κίνδυνος της νόσου του Αλτσχάιμερ είναι υψηλότερος σε εκείνους που έχουν σοβαρούς τραυματισμούς στο κεφάλι και επίσης για εκείνους που πάσχουν από το αρτηριακό νόσημα γνωστό και ως αθηροσκλήρωση. Αυτό υποδηλώνει ότι υπάρχουν πολλές αιτίες στην ανάπτυξη της νόσου.
Οι επιστήμονες ελπίζουν ότι η εύρεση μιας υποβόσκουσας αιτίας που θα μπορούσε να συνδέσει όλες αυτές τις αιτίες θα μπορέσει να αποτελέσει το κλειδί για την εύρεση καλύτερων θεραπειών στο μέλλον.
