Μαγειρική

Δεν μαγειρεύω κάθε μέρα, αν και τρώω κάθε μέρα. Να' ναι καλά η μανούλα με τα ταπεράκια της. Λίγο η δουλειά και λίγο η τεμπελιά με κρατούν μακριά από την κουζίνα και τη μαγειρική, που κατά τα άλλα μου αρέσει πάρα πολύ. Όταν τελικώς αρχίζω να καταπιάνομαι με το μαγείρεμα κάποιου φαγητού -που σημειωτέον ποτέ δεν γνωρίζω εξαρχής τι και πώς θα είναι- είναι σαν να μπαίνω σε τρανς. Ξαφνικά, ως διά μαγείας, δεν υπάρχει τίποτ' άλλο στον κόσμο παρά μόνο εγώ ανάμεσα σε τοματούλες, μελιτζάνες, ελιές, τυριά, τσίλι, ζυμαρικά, σαρδέλες, μανιτάρια, και ό,τι άλλο υπάρχει τέλος πάντων μέσα στο ψυγείο και στα ντουλάπια της κουζίνας. Το μαγείρεμα και η προετοιμασία του είναι ένας τρόπος διαφυγής από όλα όσα με απασχολούν και με αγχώνουν κατά τη διάρκεια της μέρας και της εβδομάδας (μαγειρεύω κυρίως τα Σαββατοκύριακα). Η επαφή που έχω με τα χέρια και τις πρώτες ύλες επιδρά σαν το καλύτερο μασάζ και οι μυρωδιές που αναδίδονται καθώς ψιλοκόβω τα μυρωδικά ή ανακατεύω στην κατσαρόλα είναι σαν το πιο ηρεμιστικό και ταυτόχρονα αναζωογονητικό αιθέριο έλαιο. Δεν ξέρω αν χρησιμοποιώ κάπου άλλου στη ζωή τη φαντασία μου τόσο όσο τη χρησιμοποιώ μέσα στην κουζίνα. Επίσης, δεν ξέρω αν προσέχω τόσο πολύ τον εαυτό μου όσο προσέχω να διαλέγω τα καλύτερα προϊόντα και τους λιγότερο-βλαβερούς-για-την-υγεία συνδυασμούς.

Ο φίλος μου βέβαια, με τον οποίο μένουμε μαζί, μου λέει ότι όταν μπαίνω μέσα στη κουζίνα μεταμορφώνομαι σε ένα τέρας που δαγκώνει όποιον πλησιάσει το βασίλειό μου. Η αλήθεια είναι πως ναι, δεν θέλω κανέναν τριγύρω σε ακτίνα πέντε μέτρων όσο μαγειρεύω, αλλά, με λίγη υπομονή, βγαίνω έξω και σερβίρω στο τραπέζι, ήρεμη πια.

Mερόπη Κοκκίνη

Τάξη

Πολλοί μπορεί να πιστεύουν πως κάποιος σαν και μένα μάλλον είναι ένα πολύ τακτοποιημένο άτομο, που ζει σε ένα σπίτι με απόλυτη τάξη, όλα αρχειοθετημένα κ.λπ. Η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική βέβαια, αφού οι domestic αρετές μου φτάνουν μόνο μέχρι τα σύνορα της κουζίνας. Το υπόλοιπό μου σπίτι είναι ένας συμπαθέστατος χώρος, που, ως επί το πλείστον, κατακλύζεται από μια θύελλα ρούχων, βιβλίων, φυλλαδίων, κουτιών από DVD τα οποία ανακατεύονται ευχάριστα με μαξιλάρια, κουβέρτες και χαλιά. Γενικώς, ακαταστασία. Συνδυάστε το αυτό μαζί με ένα καθημερινό ποδαρόδρομο για το κέντρο, διασχίζοντας δρόμους με υστερικούς οδηγούς, διαδηλώσεις, διαμαρτυρίες, πλανόδιους μικροπωλητές και όλα αυτά πλαισιωμένα από διάφορες φρικτές μουσικές που ακούγονται από μεγάφωνα, συνήθως στην πλατεία Συντάγματος (Χθες, ας πούμε, έφτανες στη δουλειά σου, έχοντας ακούσει το «Μπήκαν στην πόλη οι εχθροί»! ) και μπορείτε να καταλάβετε την κατάστασή μου. Όταν θέλω inner peace, τακτοποιώ. Μπορεί κανείς να φτάσει σε πολύ ωραία επίπεδα ηρεμίας όταν αρχίζει να βάζει σε τάξη το σπίτι του. Πραγματοποιώντας το, αισθάνεται πως παράλληλα βάζει σε τάξη τις σκέψεις του και προγραμματίζει τη ζωή του. Δεν υπάρχει μία μέθοδος ή κάποια σχολή να πας να σε μάθουν να τα κάνεις όλα αυτά, άρα δεν έχω κάποιες οδηγίες να σας δώσω. Μόνο μια συμβουλή: μη σας γίνει εμμονή. Πάντως, το αποτέλεσμα θα σας ανταμείψει, ειδικά όταν ανακαλύψετε και πάλι το κουτί των Sopranos που χάσατε το καλοκαίρι και ήταν κάτω απ' τον καναπέ!

Μιχάλης Μιχαήλ

Μαθήματα Θεάτρου

Μια φίλη μου έκανε δημιουργική γραφή στο Μικρό Πολυτεχνείο τα τελευταία χρόνια και μου είχε μιλήσει με τα καλύτερα λόγια, κι επίσης είχα ακούσει για το pocket theatre festival που είναι ένα φεστιβάλ με θέατρο, εικαστικά, και δουλειές ερασιτεχνικών ομάδων. Άρχισα το θέατρο γιατί ήταν ένα προσωπικό απωθημένο. Όχι να γίνω ηθοποιός, αλλά να παίξω σε ένα θεατρικό έργο γιατί θυμόμουν τις παραστάσεις που είχαμε κάνει στο σχολείο -το έκανα πολύ καλά τότε- και ήθελα να το ξανακάνω. Καταρχάς δούλεψα με τη Σοφία Φιλιππίδου που ήταν μια τεράστια εμπειρία - η συναναστροφή με αυτό τον άνθρωπο είναι πηγή γνώσεων γιατί είναι πολύ ζεστή στην ανθρώπινη επαφή . Το δεύτερο σημαντικό είναι ότι δουλέψαμε μαζί 15 άνθρωποι που σε καμία άλλη περίπτωση δεν θα ερχόμασταν σε επαφή, από πολύ διαφορετικές πλευρές και οπτικές. Ξεκινήσαμε 15 άνθρωποι και αγαπηθήκαμε , συνεργαστήκαμε καταπληκτικά με αλληλεγγύη και συμπαράσταση, χωρίς κανέναν ανταγωνισμό. Ήταν μια απίστευτη εκτόνωση μέσα σε όλο αυτό το χάος της ζωής μου που είναι μόνο δουλειά και οικογένεια. Ήτανε μια διέξοδος σε συνδυασμό με έκφραση. Τα ραντεβού μας γίνονταν 9 και 10 η ώρα το βράδυ, μέχρι τις 2 ή 3 το πρωί και μετά στις 6.00 το πρωί είχα πάλι να ξυπνήσω, αλλά επειδή εκφραζόμουνα μέσα απ' αυτό το πράγμα μου έκανε πάρα πολύ καλό. Ανεβάσαμε ταΦτερωτά Χταπόδια, μια σουρεαλιστική παράσταση την οποία σκηνοθέτησε κι έφτιαξε η ίδια η Φιλιππίδου με πιο κλασικά κομμάτια αλλά και πιο καινούργια έργα. Κάναμε 12 παραστάσεις με μεγάλη επιτυχία στο Μέλι. Είμαι τόσο ευχαριστημένη με αυτό που μου συνέβη, που στα γενέθλια του φίλου μου του έκανα δώρο ένα σεμινάριο φωτογραφίας, πάλι στο Μικρό Πολυτεχνείο.

Εφη Κουτσονικολή

INFO: www.mikropolytexneio.gr

Μαθήματα Χορού

Έχω αρχίσει λάτιν και ευρωπαϊκούς χορούς από τον Οκτώβρη (πρόκειται για 3 μήνες επιτυχίας κι ευτυχίας) στη Δημοτική Σχολή Χορού Περιστερίου. Μου κόστισαν περίπου 50 ευρώ οι έξι μήνες. Ξεκίνησα γιατί ήταν μια ευκαιρία να βλέπω τις φίλες μου, να βρισκόμαστε και να τα λέμε κάθε εβδομάδα σταθερά. Εξάλλου μου αρέσει ο χορός γενικότερα, να χορεύω. Μέχρι τώρα έχω μάθει ρούμπα, μάμπο, τσα τσα και τάνγκο. Η ατμόσφαιρα είναι πολύ ωραία, και η γκάμα των ηλικιών είναι από 17 έως 55 - και γυναίκες και άντρες. Πολλοί έρχονται ζευγάρια, γελάω με μια μάνα και μια κόρη: η μάνα είναι γύρω στα 50 και η κόρη γύρω στα 20 και τη «λέει» η μία στην άλλη. Είναι ωραίο το μάθημα πάντως, νιώθω το σώμα μου διαφορετικά, μπορεί να 'χεις το ρυθμό αλλά το να μάθεις την τεχνική είναι δύσκολο, η τεχνική είναι πολύ σοβαρό θέμα. Για 1,5 ώρα τη βδομάδα ξεφεύγω, χαλαρώνω, είμαι σε μια αίθουσα με άγνωστους ανθρωπους που πια έχουν γίνει γνωστοί και ξεχνάω που είμαι πριν και μετά. Είναι μια παύση, σαν να παγώνει ο χώρος γυρω σου, χώρια ότι γελάς πολύ.

Γιώργος Κουτσούκος

INFO: Δημοτική Σχολή Χορού Περιστερίου (για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε με τον τομέα πολιτιστικών του δήμου, 210 5779914)

Δίαιτες

H καριέρα μου στις δίαιτες (γιατί περί καριέρας πρόκειται) ξεκίνησε στην Ε' Δημοτικού και δεν νομίζω ότι θα σταματήσει ποτέ - θα συνεχιστεί μέχρι την ημέρα που θα πεθάνω αγκαλιά με τη φωτογραφία της εγγονής μου στο ένα χέρι και με ένα διαιτολόγιο στο άλλο. Μέχρι τώρα έχω κάνει ό,τι δίαιτα υπάρχει: τη δίαιτα που τρως πολύ το μεσημέρι και το βράδυ τρως ένα γιαούρτι, τη δίαιτα των κορν-φλέικς (ένα μπολ δημητριακά το πρωί, ένα το μεσημέρι και το βράδυ φαγητό), τη δίαιτα αποτοξίνωσης (ξεκινάς τη μέρα σου με ένα ποτήρι ζεστό νερό με λεμόνι και μετά τρέχεις στην τουαλέτα). Επίσης έχω πάει σε διάφορους διαιτολόγους, από μια αυστηρή κυρία στο Ψυχικό που έκανε θερμιδική δίαιτα μέχρι μια ακόμα πιο αυστηρή ξανθιά κυρία στους Αμπελόκηπους που έκανε μια παραλλαγή της δίαιτας Άτκινς (δεν άντεχα να τρώω άλλα κρέατα, σε λίγο θα έβγαζα βρυχηθμούς σαν λιοντάρι στη ζούγκλα που μόλις καταβρόχθισε αντιλόπη). Κατά καιρούς το γεγονός ότι έκανα δίαιτα είχε κάποιο νόημα γιατί είχα όντως κιλά να χάσω, άλλες πάλι ήταν ένας τρόπος να εκτονώνονται οι ποικίλες νευρώσεις μου και να αισθάνομαι ότι, ακόμα κι αν δεν μπορώ να ελέγξω τίποτα άλλο, μπορώ τουλάχιστον να ελέγξω το βάρος μου. Τώρα κάνω τη δίαιτα που κάνει η μισή Αθήνα -μια δίαιτα που σημειωτέον είχα κατακοροϊδέψει στο παρελθόν- τη δίαιτα που τρως ανάλογα με την ομάδα αίματός σου. Η ιδέα (που λέγεται και «εξελικτική διατροφολογία») είναι ότι ανάλογα με την ομάδα αίματός υπάρχουν και κάποιες τροφές που δεν ανέχεται ο κάθε οργανισμός. Το μόνο κοινό πράγμα που δεν ανέχεται καμία ομάδα είναι η ζάχαρη και το αλκοόλ (τι έκπληξη! Κανείς δεν κάνει δίαιτα με δίπλες και κρασιά!). Από κει και πέρα αρχίζουν οι διαφορές - εγώ, ας πούμε, που ανήκω στην ομάδα 0 δεν κάνει να τρώω χοιρινό, ψωμί, πατάτες, βραστά καρότα, αρακά, παντζάρια, πορτοκάλια, ξηρούς καρπούς, τυριά (εκτός κι αν έχουν λιπαρά κάτω από 10%) και γάλα. Δεν υπάρχει περιορισμός στις ποσότητες. Έχω χάσει 3 κιλά. Εάν χάσω κι άλλα θα σας ενημέρωσω.

Δέσποινα Τριβόλη

INFO: Περισσότερες λεπτομέρειες για τη «δίαιτα της ομάδας αίματος» μπορείτε να βρείτε στο βιβλίο «Τρώτε σωστά σύμφωνα με τον τύπο του αίματός σας» των Πίτερ ντ’ Αντάμο - Κάθριν Γουίτνεϊ, από τις εκδ. Διόπτρα.

Τάι Τσι

Το τάι τσι είναι μια κινεζική «εσωτερική πολεμική» τέχνη 700 χρόνων περίπου, που θυμίζει ένα χορό που συνδέει το σώμα με το κοσμικό σύμπαν. Αν και κάνω τάι τσι εδώ και μερικά χρόνια, πολύ πρόσφατα κατάλαβα πως δεν είναι απλά μια άσκηση του σώματος και του νου αλλά μια ολόκληρη φιλοσοφία πάνω στους νόμους των αντιθέσεων.

Έχει γίνει κομμάτι της καθημερινότητάς μου, ασκούμαι τουλάχιστον μισή ώρα την ημέρα ανεξάρτητα από το πού βρίσκομαι και τι έχω να κάνω. Συνήθως ξεκινώ τη μέρα μου μ' αυτό. Είναι προτιμότερο να γίνεται είτε νωρίς το πρωί είτε νωρίς το απόγευμα, κυρίως σε ανοιχτούς χώρους. Ευτυχώς που έχουν μείνει κάποια πάρκα στην Αθήνα όπου μπορεί κανείς να εξασκηθεί. Με την ομάδα μου, εκτός από τα μαθήματα στην τάξη, πηγαίνουμε στο Άλσος της Νέας Σμύρνης, πρωί ή βράδυ. Όσο πιο κοντά στη φύση είσαι τόσο καλύτερα νοιώθεις εξασκώντας το.

Έπρεπε να έχω αρκετή υπομονή και επιμονή, ώστε να μπορέσω να μάθω και να θυμάμαι τις κινήσεις του. Για να σου αφιερωθεί κάτι πρέπει να του αφιερωθείς και εσύ. Για αρχή, η τακτική παρακολούθηση των μαθημάτων είναι απαραίτητη, τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα. Με την καθοδήγηση της δασκάλας μου και τη συνεχή άσκηση άρχισα να αντιλαμβάνομαι τα πραγματικά οφέλη του.

Να νιώθω πιο ήρεμη, την αναπνοή μου να γίνεται πιο βαθιά και χαλαρή. Έβλεπα το σώμα μου να γυμνάζεται, αλλά πάνω απ' όλα να αποκτώ σιγά σιγά όλο και καλύτερη φυσική κατάσταση. Οι κινήσεις του επιτρέπουν την καλύτερη οξυγόνωση του αίματος, βελτιώνοντας την κυκλοφορία του, και έτσι πια νιώθω π.χ. πως δεν κρυώνω τον χειμώνα τόσο όσο κρύωνα πριν αρχίσω να κάνω τάι τσι.

Εκτός όμως από αυτά, όταν το τάι τσι αρχίσει και δουλεύει μέσα μας, καταλαβαίνουμε τον τρόπο που λειτουργούμε και τι μας συμβαίνει εσωτερικά, γιατί κυρίως αλλάζει ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε την κυκλοφορία της ενέργειας μαζί με την αναπνοή».

Αριάνα Μασσέλου

INFO: • Α.Σ. Tai Chi Chuan Νέας Σμύρνης, Λύδια Τυλλιανάκη, www.taichi.gr
• Αθλητικός Σύλλογος Τάι Τσι Τσουάν Αθήνας, Γιάννης Ζουμπρούλης, www.taichiathens.gr • Μαρί-Πασκάλ Τζάννες, Ακρόπολη, [email protected] • Eλληνική Οργάνωση Γου Τάι Τσι Τσουάν (ΟΑΚΑ, Στάδιο Καραϊσκακη) [email protected], Δ. Τσετσέλης, Β. Τσιαντής • Τριαντάφυλλο Τάι Τσι Τσουάν (Σύνταγμα/Κολωνάκι και Χολαργός) 210 6543597, 6937 068584, [email protected]

Ένα τσάι

To τσάι είναι το δεύτερο σε κατανάλωση ποτό στον κόσμο μετά το νερό, όχι όμως για την Ελλάδα, όπου το εθνικό ποτό παραμένει σταθερά ο φραπές. Μόλις τα τελευταία χρόνια -όταν το ζεν, το φενγκ σούι και το ανατολίτικο heeling έγιναν μόδα- το τσάι κατάφερε να αποτελέσει εναλλακτική επιλογή, συνδυάζοντας ευεξία, χαλάρωση και λιποδιάλυση (!). Μια γρήγορη ξενάγηση στις αθηναϊκές τσαγερί μπορεί να γίνει ιδανική πρόταση χαλάρωσης: ξεκινώντας από το Κολωνάκι, για τους κλασάτους, «Το τσάι», το δημοφιλές τσαγο-κατάστημα έχει πλέον και τσαγερί (Αλ. Σούτσου 19). Η κάθε χώρα έχει το τσάι της και η επιλογές ποικίλλουν από την «πατούσα του άσπρου πίθηκου» της Σρι Λάνκα μέχρι το ρόιμπους της Ν Αφρικής. Οι πιο ρομαντικοί ας κατηφορίσουν προς την Ομήρου, στο γαλλικό Petit Fleur, για να απολαύσουν τη σπεσιαλιτέ του τσάι με μπαχαρικά μέσα σε μια ρετρό κατάνυξη με βιεννέζικες καρέκλες, βινύλια στο πικάπ και πιάνο για ντεκόρ. Τα τραπεζάκια λιγοστά, οπότε όποιος προλάβει! Οι εναλλακτικοί του είδους θα προτιμήσουν το Pure Bliss (Ρόμβης 24^Α, Σύνταγμα) για μια ultra χαλάρωση στις πολύχρωμες μαξιλάρες και ασύλληπτες κατηγορίες τσαγιού - της αγάπης, της φιλίας, της γρίπης κ.λπ. Ή ακόμα την Παιωνία (Αμφικτύονος 12 & Πουλοπούλου, Θησείο) αυστηρά για μη καπνίζοντες και με αναρίθμητα βότανα (περί τα 500), για να φτιάξει ο καθένας το συνδυασμό που του ταιριάζει. Τέλος, το Winter Garden της Μεγάλης Βρετανίας αποτελεί την πιο κλασική επιλογή του σωστού «τσαγοπότη», όπου όλα φέρουν κάτι από λονδρέζικη εσάνς, με πορσελάνινα σερβίτσια και 15 γεύσεις Ronnefeldt.
Oι των βορείων προαστίων έχουν να διαλέξουν μεταξύ του Common Secret (Κηφισίας 324, Κηφισιά), όπου μπορούν να συνδυάσουν το τσάι τους με προσεγμένα πιάτα, και της περιζήτητης Μέντας (Αγ. Θεοδώρων 10, Κηφισιά), με το φοβερό κορμό σοκολάτας και την μπιστρό ατμόσφαιρα.

Σταύρος Διοσκουρίδης

Πεζοπορία 

«Μένοντας στην Αθήνα, από μόνο του αποτελεί αίτια να βγεις και να περπατήσεις στη φύση. Η επαφή αυτή με ηρεμεί και με ξεκουράζει ψυχικά, που είναι το ζητούμενο. Βγάζοντας έξω όσους κάνουν πιο απαιτητικές δραστηριότητες, όπως αναρρίχηση, κάνοντας πεζοπορία, αν μπορούμε να το πούμε έτσι, δεν θεωρώ ότι κάνω ποτέ μια απλή βόλτα. Ειδικά όταν, όπως στο σύλλογο του οποίου είμαι μέλος, η παρέα είναι καλή, αυτό αποτελεί μια άσκηση συλλογικότητας αλλά και ατομικότητας, μιας και οι εικόνες, οι μυρωδιές, οι εμπειρίες που αποκτάς, προσμετριούνται διαφορετικά στο θυμικό του καθενός από εμάς.

Βγαίνοντας έξω από την πόλη και την «αφύσικη» ζωή της παίρνεις «ανάσες» και δύναμη για να ξαναγυρίσεις, δυστυχώς, μετά από λίγο εκεί. Εννοείται ότι με βοηθάει ψυχικά αλλά και σωματικά, αφού λειτουργεί και σαν μια χαρά άσκηση.

Η πεζοπορία δεν είναι απαραίτητα ακριβό χόμπι. Ειδικά για κάποιον που δεν θέλει να περπατήσει το χειμώνα, ένα ζευγάρι αρβυλάκια, ένα αδιάβροχο, παγούρι και καπέλο είναι αρκετά. Σιγά σιγά, αν γίνει τρόπος ζωής, αγοράζεις και κάτι παραπάνω.

Ηλικιακοί περιορισμοί δεν υπάρχουν, το μονό που πρέπει να υπάρχει είναι γνώση των δυνατοτήτων μας και σεβασμός στο φυσικό περιβάλλον. Αυτός ο σεβασμός με έχει οδηγήσει και ένα βήμα παρακάτω. Κάνω εθελοντική εργασία σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, ασχολούμαι με την πυρασφάλεια από το 2007 στην Πεντέλη και θα συμμετέχω σε αναδασώσεις, όπως αυτή που θα γίνει στην Πεντέλη την Κυριακή 25 Ιανουαρίου. Προσωπικά, το ψυχικό μου κέρδος από την επαφή με τη φύση είναι πολύ μεγάλο. Με κάνει να αισθάνομαι ότι πρέπει να δώσω κάτι πίσω.

Φώτης Νικολακόπουλος - Φυσικός

INFO: www.vrilisos.gr

Μια βόλτα

Η εσωτερική γαλήνη δεν είναι εύκολη υπόθεση, ιδιαίτερα σε μια πόλη όπως η Αθήνα, όπου ο θόρυβος, η αγένεια και η άδικη στάση των κραταιών ωθούν στον καθημερινό θυμό. Μέχρι στιγμής έχω δοκιμάσει διάφορους δρόμους εσωτερικής αναζήτησης και θεραπείας - Ρέικι, Aura Soma, διαλογισμός σε στάση ή σε κίνηση- άλλοτε με μεγαλύτερη κι άλλοτε με μικρότερη επιτυχία. 

Η αλήθεια του καθενός άλλωστε είναι προσωπική υπόθεση και, αν ο σπόρος της αυτοβελτίωσης υπάρχει, κάποια στιγμή θα βρεθούν και οι συνθήκες για να ανθίσει και μακάρι να καρποφορήσει.

Ο σίγουρος, πέραν των άλλων, τρόπος για να ησυχάσει η ψυχή μου μες την καθημερινότητά μου είναι μια βόλτα με το σκύλο μου, τον Τραμπ. Όση κούραση κι αν φέρω, η ανεπιτήδευτη κάθε φορά αντίδρασή του στο άκουσμα της λέξης «βόλτα» με κάνει να μοιράζομαι κι εγώ τη χαρά της ζωής. Όλα τα προβλήματα με μιας ξεθωριάζουν, ως επίπλαστα που είναι, καθώς το βλέμμα ακολουθεί τα βήματα του τετράποδου, σοφού και υγιούς συναισθηματικά φίλου. Παρά τα ανεπιθύμητα σαφώς σκουπίδια των έξυπνων αλλά βρωμιάρικων διπόδων, το πράσινο που επιβιώνει μετά βίας στην πόλη μας επιτελεί το έργο του και μια ουρά που κουνιέται ανάμεσα στις φυλλωσιές με επαναφέρει στο ουσιώδες. Κι αυτό είναι η ζωή. Απλή. Σαν μια βόλτα.

Γιώργος Καραμίχος, ηθοποιός
 

Βόλτα Λόλα, βόλτα!  

Χοροπηδάει κυριολεκτικά απ' τη χαρά της μόλις με δει να βάζω το μπουφάν και να παίρνω το λουρί της.

Οι δύο καθημερινές της βόλτες με έκαναν να βρω αναγκαστικά το χρόνο που όλοι γκρινιάζουμε πως μας λείπει. Με το ipod στ' αυτιά και το λουρί στο χέρι ανακάλυψα πάλι το περπάτημα.

Βικτώρια, Μουσείο, Πεδίο του Άρεως, Εξάρχεια, σοκάκια, λίγο πράσινο, σκέψεις, κλεφτές ματιές... Αν δεν ήταν αυτή, δεν θα το έκανα ούτε γι' αστείο, κι όμως τελικά...

Στο σπίτι αγκαλιές, παιχνίδι και χάδια, περιμένει το νερό και την τροφή της και ανταποδίδει γλείφοντάς μου τα χέρια.

Κάποιο βράδυ, μόνος στο κρεβάτι με υψηλό πυρετό, το χέρι μου κρεμασμένο στο πάτωμα, ίσα που κατάφερα να χτυπήσω τα δάχτυλά μου, εκείνη έτρεξε, κάθισε και τεντώνοντας το ποδαράκι της το έβαλε στην παλάμη μου. Το πρωί ήταν ακόμα εκεί.

Είναι μαζί μου στην πρόβα, στο γύρισμα, στα ψώνια, στις τράπεζες, είναι η αφορμή να μιλάω με κόσμο στο δρόμο και να ανταλλάσσω χαμογελαστές καλημέρες!

Λατρεύει τις βόλτες με τη μηχανή και ίσως είναι η αιτία που οδηγώ πιο προσεκτικά!

Δεν θυμάμαι πώς ήταν η ζωή μου πριν έρθει στο σπίτι μου.

Τη λένε Λόλα. Είναι fox terrier.

Χωρίς να το ξέρει με έμαθε πόσο μεγάλη αξία έχει το να κάνεις κάθε μέρα συστηματικά ένα διάλειμμα από τα πάντα και να αφιερώνεις λίγη ώρα για βόλτα, παιχνίδι και χάδια...

Ή μήπως το ξέρει.

Γιώργος Νανούρης, ηθοποιός-σκηνοθέτης

Πλέξιμο

«Είχα μάθει πλέξιμο από τη γιαγιά μου και τη μαμά μου. Βασικά πράγματα βέβαια, όχι τίποτα πολύπλοκο. Αργότερα, όταν βρήκα μια αγγελία στην οποία ζητούσαν δασκάλα πλεξίματος και χρειάστηκε να ασχοληθώ περισσότερο, είδα ότι το πλέξιμο έχει να κάνει με τη φαντασία, και αν έχεις φαντασία μπορείς να κάνεις τα πάντα. Το πλέξιμο σε χαλαρώνει, διότι μπορείς να πλέκεις χωρίς να σκέφτεσαι από τη μία, και, από την άλλη, όταν έχεις να φτιάξεις κάτι διαφορετικό, πρέπει να συγκεντρωθείς στο πλέξιμο και να μη σκέφτεσαι τίποτα άλλο. Πολλές φορές χρησιμοποιώ την αριθμητική για να υπολογίζω αυτό που θέλω να φτιάξω και έτσι ξεχνιέμαι από τα καθημερινά προβλήματα.

Το πλέξιμο, εκτός από δημιουργία, είναι και ψυχοθεραπεία. Στο εξωτερικό, και κυρίως στην Αγγλία, συγκαταλέγεται στις τεχνικές που χρησιμοποιούνται στην εικαστική θεραπεία (art therapy). Είναι η νέα γιόγκα, μια μορφή έκφρασης, το καλύτερο αγχολυτικό. ‘Ηδη πολλοί φορείς διοργανώνουν σεμινάρια πλεξίματος και στην Ελλάδα, όπως το βιβλιοπωλείο Ελευθερουδάκης, τα μαλλιά Σακαλάκ, ο Σύλλογος Εκπαιδεύσεως Νεανίδων ΣΕΝ και άλλοι.

Οι σύγχρονες νέες γυναίκες αλλά και οι μεγαλύτερες, ακόμη και οι άντρες που συναντιούνται στα ειδικά σεμινάρια, γίνονται φίλοι πλέκοντας. Όλοι ασυναίσθητα κάνουν εκείνη τη στιγμή τη δική τους ψυχοθεραπεία και απολαμβάνουν το μικρό τους διάλειμμα από την καθημερινότητα. Την ίδια στιγμή οι ρυθμικές και επαναλαμβανόμενες κινήσεις των βελονών και των χεριών γίνονται το νέο «μάντρα » των γυναικών, που ανοίγει τις πόρτες στην αυτοσυγκέντρωση και τη χαλάρωση. Αυτή η αγχολυτική του ιδιότητα αποτελεί έναν από τους βασικούς λόγους που έχει επανέλθει στο προσκήνιο και έχει γίνει τόσο δημοφιλές».

Ζωή Σιάμου

INFO: Στο 2^οόροφο του Ελευθερουδάκη κάθε Τρίτη και Πέμπτη 17.30-19.30 (κύκλος 4 μαθημάτων), Πανεπιστημίου 17. Στο κατάστημα Μαλλιά Σακαλάκ κάθε Σάββατο 11.00-13.00, Κολοκοτρώνη 30.

Κηπουρική

Η δική μου εκδοχή της χαλάρωσης είναι να κάνω δουλειές στον κήπο.
Πίσω από την γκαλερί υπάρχει μία αυλή με φυτά και έναν τεράστιο φοίνικα. Στο φοίνικα αυτό συχνάζουν αυτή την εποχή περίπου 200 πουλιά. Αν κάνω διάλειμμα από τον online κόσμο που ζω, από τα τηλέφωνα με φίλους, πελάτες και καλλιτέχνες, πάω πίσω στην αυλή και κάνω δουλειές κήπου! Το καλοκαίρι φυσικά έχει πιο πολλή δουλειά, γιατί πρέπει κανείς να κάτσει να ποτίσει - άκρως χαλαρωτική ενασχόληση σε σημείο εκνευριστικό. Δεν είμαι άνθρωπος που χαλαρώνει εύκολα, οπότε η δική μου εκδοχή της χαλάρωσης είναι να κάνω δουλειές. Ανάλογα με την εποχή, υπάρχουν και άλλες δουλειές - τώρα πρόσφατα μάζευα τις ελιές από τα δέντρα. Βγήκαν περίπου 20 κιλά, μπορεί και παραπάνω. Μαζεύω το κομπόστ (βιολογική ανακύκλωση) από τις μικρότερες γλάστρες και το βάζω σε μία μεγάλη. Κλαδεύω και πρόσφατα χρησιμοποίησα τα κλαδιά για να στολίσω το σπίτι για τις γιορτές. Πολλές φορές βέβαια αυτές οι δουλειές γίνονται με το ακουστικό στο αυτί - έχω κάποιο είδος συνδρόμου ελλειμματικής προσοχής και κάνω διάφορα πράγματα συγχρόνως, ούτως η άλλως.

Ρεβέκκα Καμχή, ιδιοκτήτρια της ομώνυμης γκαλερί, Λεωνίδου 9, Μεταξουργείο

INFO: «Ελληνικός Κήπος», Σπαντιδάκης Ιωάννης, Εκδόσεις Σταμούλη ΑΕ. Ένα βιβλίο που παρουσιάζει μια ολοκληρωμένη προσέγγιση για τον κήπο λαμβάνοντας υπόψη τα ελληνικά δεδομένα.

Aνάγνωση

«Με ενδιέφερε πάντα να κάνω κάτι σε σχέση με τη γραφή και τα βιβλία. Έτσι, εδώ και δυο χρόνια άρχισα να παρακολουθώ ένα σεμινάριο συγγραφής αλλά και τη Λέσχη Ανάγνωσης στον Πολυχώρο Μεταίχμιο με την Αργυρώ Μαντόγλου και θέμα «Γυναίκες πεζογράφοι του 20^ούαιώνα». Στη λέσχη υπάρχουν ουσιαστικά δύο σκέλη: η ανάγνωση που κάνεις σπίτι ανάλογα με την πορεία που σου διαγράφει το ίδιο το βιβλίο και στη συνέχεια η συνάντηση με την ομάδα μια φορά τον μήνα. Εκεί ανταλλάσσουμε απόψεις, συζητάμε και συχνά συνομιλούμε και με συγγραφείς.

Όταν διαβάζω ένα βιβλίο σίγουρα φεύγω, χάνομαι. Όταν όμως στη συνέχεια πηγαίνω στη λέσχη, ζω μια συνάντηση της πραγματικότητας του βιβλίου με τη βιωμένη πραγματικότητα. Έτσι γίνεται μια ενδιαφέρουσα ένωση. Δημιουργείται ένας διάλογος και συχνά συνειδητοποιώ πως έχω κοινά στοιχεία με τους άλλους.

Μερικές φορές η διαδικασία αυτή μπορεί να μοιάζει με group therapy, μπορούμε να πούμε πράγματα που θέλουμε, πράγματα προσωπικά, άλλοτε καλυμμένα μέσα από αναφορές στο βιβλίο και άλλοτε άμεσα.

Έτσι και αλλιώς η ανάγνωση ενός βιβλίου είναι μια ανάλυση της ψυχής. Όταν πάω στη λέσχη θα μοιραστώ την αγωνία μου με άλλα άτομα. Και όταν τύχει να έχει σταθεί και κάποιος άλλος στην ίδια φράση με εμένα, τότε αυτό πάντα μου προκαλεί έκπληξη. Αυτό πάντα σε κάνει να μη νιώθεις τόση μοναξιά. Υπάρχουν και άλλοι που έχουν βιώσει τα ίδια πράγματα με σένα...»

Ελένη Μπουραντάνη, εκπαιδευτικός

INFO: Στον Πολυχώρο Μεταίχμιο (Ιπποκράτους 118, Αθήνα) υπάρχουν τέσσερις λέσχες ανάγνωσης: Σύγχρονη Ελληνική Πεζογραφία, Γυναίκες Πεζογράφοι του 20ού αιώνα και Αστυνομική Λογοτεχνία και Λέσχη Ανάγνωσης Σύγχρονης Πεζογραφίας (ελληνικής & παγκόσμιας). Πληροφορίες: 211 3003580 και στο www.metaixmio.gr