VI
Με τα σημάδια του θα
φύγει ο καθείς.
Σαν αναγκαία ψευδαίσθηση,
σα μοναδική μαρτυρία, σαν Ουτοπία,
σαν έρωτας και συνήθεια
αγάπης, σαν ακραίος μεταβολισμός ζωής;
Χωράφια με υγρή χλόη
στον πυθμένα των λόφων.
XXVI
Μιλώ με τα πάθη μου και
τα ερείπιά μου.
Στην εκτεταμένη επιφάνειά
τους
Βάζω το δάχτυλό μου και
λέω: Εδώ
κάτι αναπνέει ακόμα.
Αποσπάσματα από τη νέα ποιητική συλλογή του Μάρκου Μέσκου Στον Ενικό και Πληθυντικό ψίθυρο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Νεφέλη. Ο ίδιος χαρακτηρίζει τα ποιήματα σχόλια και αυτοσχόλια για την ποιητική τέχνη και τον ανθρώπινο προσδιορισμό. Και προσθέτει :«Τελικά, συνήθεια της αιμόφυρτης αγάπης η Ποίηση όταν κάποιος από το βάθος πάντα φωνάζει - υπήρξα θνητός, θνητός, θνητός κάποτε κόκκινη χλόη».
σχόλια