Τον συνέπερνε ο οίστρος των διηγήσεων και πάντα έβρισκε ιδανικούς ακροατές στα πρόσωπα των ναυτικών συναδέλφων του. Περισσότερο και από τους ιδανικούς αναγνώστες της ποίησής του, ο ασυρματιστής Νίκος Καββαδίας συναισθανόταν πως η ποίηση, ο λόγος, τα αιτήματά του ήταν αξιόπλευστα όταν απευθύνονταν σε αξιωματικούς, κατραμόκωλους και μουντζούρηδες, στην κοινότητα δηλαδή που επέλεξε να «ανήκει». Την εικόνα αυτή που ξεπερνά το φαντασιακό περίγραμμα του ποιητή που έχει ο αναγνώστης του την εισπράττουμε από τις μαρτυρίες ναυτών που ταξίδεψαν με τον Νίκο Καββαδία (αλλά και των γυναικών αξιωματικών που βρέθηκαν για μήνες στα πλοία), τις οποίες συγκέντρωσε ο Μήτσος Κασόλας στο βιβλίοΝίκος Καββαδίας, Ο δαίμονας χόρευε μέσα του που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη (ήδη σε δεύτερη έκδοση).
Πάνω στα καταστρώματα ο ασυρματιστής Καββαδίας, ο Κόλιας, όπως τον φώναζαν όλοι, ήταν ο μαγικός αφηγητής ιστοριών με το γοητευτικό τραύλισμα, που ελάχιστοι γνώριζαν πως ήταν ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες ποιητές. Οι μαρτυρίες των ναυτών που ταξίδεψαν μαζί του περνάνε από κάθε κεντρικό νευρώνα της ζωής του, από τη σχέση του με την Κεφαλονίτισσα μάνα του, τις γυναίκες, την ίδια τη ζωή, μέχρι τους φόβους και τις εκλεκτικές του σχέσεις. Ο Μήτσος Κασόλας διακριτικά οδηγεί τους ναυτικούς στην αφήγησή τους, κάνοντας ερωτήσεις όπου χρειαζόταν για να τους διευκολύνει σε μια εκμαιευτική διαδικασία πρωτόγνωρη γι' αυτούς. Παρουσιάζουν το σκορποχέρη, αριστερό, χιουμορίστα Καββαδία, που του άρεσε να απαγγέλλει ποίηση, όχι όμως τη δική του, ανησυχούσε πάντα για την αδελφή του Τζένια και την κόρη της, είχε κρεμασμένες στην καμπίνα του δύο έργα του Τουλούζ Λοτρέκ, δεν δίσταζε να βάζει γυναίκες στην καμπίνα του, του άρεσαν τα πορνεία στην Ελλάδα και ήταν βαθιά και ουσιαστικά αριστερός.
σχόλια