Είναι δύσκολο να της βάλεις μια ταμπέλα: προάστιο, γειτονιά, περιοχή, συνοικία, δίπλα στην παραλία, πλάι στο βουνό... Αυτό συμβαίνει για ένα και μοναδικό λόγο: η Γλυφάδα δεν είναι τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από το κέντρο του συνόλου των νότιων προαστίων. Το σημείο αναφοράς της ευρύτερης περιοχής. Την πρώτη φορά που είχα βρεθεί στην πλατεία Κατράκη, μου είχε φανεί πως είμαι στην Disneyland. Πολλά φώτα, πολύχρωμα matrix, το International Λούνα Παρκ και τα πολλά αμερικανοθρεμμένα καταστήματα μού δημιούργησαν αυτήν την αίσθηση. Σήμερα, περπατώντας την, από τη φασαρία του down town μέχρι την ησυχία, ανάμεσα στις πανύψηλες λεύκες, στα ενδότερά της, κατάλαβα πως είναι από τα μοναδικά μέρη στην Αθήνα που καταφέρνει να ισορροπεί. Η παραλία με τα πολλά της πρόσωπα, ανάλογα με τις ώρες της ημέρας, το βουνό στο πίσω μέρος της Άνω Γλυφάδας, η πολύβουη αγορά και οι δρόμοι της, που άλλοτε σού θυμίζουν Χαλάνδρι, άλλοτε Σύνταγμα και άλλοτε ένα μέρος όπου η θάλασσα είναι το «ψυγείο» και η αποθήκη της κοινωνίας. Παιδί της πόλης και 'γω, δυσκολεύομαι να συνηθίσω την εικόνα των ανθρώπων που κάνουν βόλτα με τα μαγιό τους κάτω από την πολυκατοικία τους. Στη Γλυφάδα, λοιπόν, είσαι μέσα σε όλα, ενώ ταυτόχρονα μπορείς να είσαι και έξω απ' όλα.
Οι αμερικανικές επιρροές
Τη λέξη «αμερικανοθρεμμένα» δεν την ανέφερα τυχαία. Στα χρόνια του Μεσοπολέμου, Ελληνικό και Γλυφάδα άνηκαν οργανωτικά στον ίδιο δήμο. Η Γλυφάδα, όμως, κουβαλούσε την παλιά αίγλη της Αιξωνής και των μπαρμπουνιών της. Καλό το ψάρι, αλλά το γλυφό νερό κέρδισε και έδωσε τελικά το όνομα στην περιοχή. Με την εγκατάσταση του διεθνούς αεροδρομίου τη δεκαετία του '60 αλλάζει όλη η σύσταση του τότε Δήμου Ευρυάλης. Η Γλυφάδα αυτονομείται και ο πληθυσμός της αυξάνεται ραγδαία. Σε μια εποχή που η λέξη αντιπαροχή ακούγεται πιο συχνά και από το «καλημέρα», η Γλυφάδα αντιστέκεται, προσπαθεί να κρατήσει τα μικρά και μεγάλα της εξοχικά (τότε) και παράλληλα να αποκτήσει μια ενιαία οικιστική ανάπτυξη. Όπως συμβαίνει σε κάθε στρατηγικό σημείο μιας χώρας, δίπλα της κατασκευάζεται και μια αμερικανική βάση. Όπου στρατός και διασκέδαση, όπου διασκέδαση και χρήμα. Οι ντόπιοι σπεύδουν να φτιάξουν μπαρ, εστιατόρια και κλαμπ. Δεν είναι τυχαίο ότι στη Γλυφάδα μέχρι πρόσφατα έβρισκες μεγάλες μπράντες fast food που δεν υπήρχαν πουθενά στο υπόλοιπο Λεκανοπέδιο. Δεν είναι τυχαίο πως κανείς δεν αναπολεί ή, τουλάχιστον, δεν ακούς συχνά την έκφραση: «Αχ, να πήγαινα στη Γλυφάδα να φάω στο ταβερνάκι του κυρ-Θωμά», αλλά ακούς για το απολαυστικό τσίζμπεργκερ με μπέικον από το Simply Burger (είναι ζήτημα αν υπάρχει άλλο μέρος με περισσότερα χαμπουργκεράδικα). Οι δρόμοι της θυμίζουν αμερικανικό προάστιο μεγάλων εισοδημάτων (φαρδείς, καθαροί δρόμοι μέσα στο πράσινο, με σπίτια που «αναπνέουν») και το κέντρο της είναι σαν το Λας Βέγκας. Ακόμα και μέσα στην εκκλησία Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, νομίζεις πως βλέπεις αντί για μανουάλια κουλοχέρηδες.
Η μόδα του waveboard
Τα παλιά χρόνια έφτανες εκεί μόνο με αυτοκίνητο ή με το ΚΤΕΛ. Σήμερα, πάνω από 32 λεωφορειακές γραμμές φτάνουν στη Γλυφάδα εκτός από το τραμ. Όπου να 'ναι έρχεται και το μετρό. Αυτό έχει βοηθήσει και στη μεγέθυνση της αγοράς της Γλυφάδας, που τραβάει κόσμο από τα άλλα μεγάλα εμπορικά κέντρα (Αθήνα, Πειραιάς, Κηφισιά). Μάρκες, μάρκες, μάρκες παντού, αλλά και πιο μικρά καταστήματα. Ηλεκτρονικές αλυσίδες αλλά και Fnac. Δεν μπορείς να την πεις εναλλακτική, αλλά ούτε και τελείως mainstream. Ο σωστότερος όρος θα ήταν εκκεντρική mainstream, αφού απευθύνεται σε αυτούς που έχουν κάνει κάθε extreme sport μόδα και σε αυτούς που το κουστούμι, η θάλασσα και το γιοτ είναι η συνέχεια του κορμιού και του μυαλού τουςς. Ζησιμοπούλου, Γρηγορίου Λαμπράκη, Σ. Καράγιωργα είναι οι κεντρικοί εμπορικοί δρόμοι που έχουν και την εντονότερη ζωή.
Βόλτα με τον Tiger Woods
Επειδή, όμως, η αγορά είναι πάνω κάτω αναμενόμενη, πάμε λίγο να περιπλανηθούμε στα αξιοθέατα της Γλυφάδας. Πρώτο και καλύτερο το Golf. Οι φωτογραφίες του Κωνσταντίνου Καραμανλή με το μπαστούνι στο χέρι είναι από τις χαρακτηριστικότερες του πολιτικού. Το γήπεδο ανεβάζει το πρεστίζ της περιοχής αλλά και των γύρω δρόμων, αφού η αντικειμενική αξία των οικοπέδων φτάνει μέχρι και τα €8.000 ανά τ.μ. Αν το περπατήσεις απ' έξω (για μέσα χρειάζεται κάρτα μέλους και μια σάκα με μπαστούνια), θ' αντιληφθείς πως όλη την πόλη να γυρίσεις τόσο πράσινο δεν θα ματαδείς. Το αστείο είναι πως μια τόσο ακριβή γειτονιά την τριγυρνάει η οδός Βασίλη Τσιτσάνη, για να θυμίζει στις Πόρσε τη λαϊκή καταγωγή του ιδιοκτήτη της. Εξίσου ακριβά και ειδυλλιακά είναι και στην περιοχή του Κολυμβητηρίου και του Αγίου Νικολάου, που πήρε το όνομα από το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου που βρίσκεται εκεί από το Βυζάντιο, με διάφορες μεταλλάξεις μέσα στους αιώνες. Το International Λούνα Παρκ τώρα, τα Αηδονάκια του Νότου: sixties ατμόσφαιρα που σπάει τη μοντερνιά των παραλιακών κέντρων. «Καθισμένο» πάνω στην όμορφη βόλτα της Γλυφάδας, δίπλα στη θάλασσα όπου τα κότερα σπάνε τη γαλάζια μονοτονία. Παππούδες με τα εγγόνια τους, πιτσιρικαρία με τα σκέιτ, υπάλληλοι των γιοτ και τουρίστες από τα δεκάδες ξενοδοχεία πάνε πέρα δώθε, κοιτώντας υπνωτισμένα το υγρό στοιχείο. Κυρίες με τα μπανιερά τους που έρχονται από τα «Αστέρια» αργοσαλεύουν, εκνευρίζοντας τα ατίθασα νιάτα. Και μετά έρχεται το Balux...
«Διαστημική» κουλτούρα
Δεκάδες καφετέριες, από τις γνωστές αλυσίδες μέχρι το ιστορικό Εγκώμιο και το κυριλέ City. Ο καφές στη Γλυφάδα έχει την άποψή του. Έχεις θάλασσα στα πόδια σου, φραπέ στα χέρια και είσαι άρχοντας. Όλη η Αθήνα κουβαλιέται εδώ το καλοκαίρι, από το πρωί μέχρι το βράδυ. Το Balux το ξέρουνε και οι πέτρες. Ειδικά τώρα που σενιαρίστηκε, λες και ήρθε μόλις από την Ινδονησία. Στη Γλυφάδα τίποτα δεν είναι μικρό, κόζι και γλυκούλι. Όλα είναι «υπερπαραγωγές». Δεν πληρώνεις τον καφέ και το ποτό. Πληρώνεις και το «διαστημόπλοιο» που στο προσφέρει. Το Hall Of Mao, για παράδειγμα, έχει μια πισίνα ολυμπιακών διαστάσεων, πριβέ lounge, και εκεί που γυρνάς το δυόσμο στο μοχίτο μπορεί να σου πει και ένα τραγούδι η Μάρω Λύτρα μαζί με το αγόρι της. Και όλα αυτά μπορεί να συμβούν στην καθημερινή καλοκαιριάτικη έξοδο σου. Viva Γλυφάδα! Φυσικά, τα σινεμά είναι multiplex με «βαρέλια» ποπ κορν να πηγαινοέρχονται. Τη μαζικότητα σπάνε το Chocolate και τα χειροποίητα γλυκά και σαντουιτσάκια του, όπως και οι τέσσερις γκαλερί της περιοχής, που προσθέτουν λίγη κουλτούρα στη «δική μας κοντινή Αμερική», που λένε και οι Τρύπες.
Γλυφαδιώτικα bullet's
• Πληθυσμός: 85.000 ψυχές περίπου.
• Η έκτασή της είναι 25 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
• Η Γλυφάδα είναι πιο κοντά στην Αθήνα (15 χλμ.) παρά στον Πειραιά (17 χλμ.)
• Άνω Γλυφάδα, Τερψιθέα, Ευρυάλη, Αίγλη, Αιξωνή, Δικηγορικά, Κάτω Γλυφάδα (κέντρο) και Αγ. Νικόλαος είναι οι συνοικίες της.
• Real Estate: Διαφέρει αρκετά από περιοχή σε περιοχή. Ξεκινάνε από €3.000 το τ.μ. για αγορά και πολλές φορές ξεπερνούν τα €8.000. Για ενοικίαση δεν πάνε πάνω από €25 το τ.μ., με εκκίνηση τα €12.
• Σε 50 μαγαζιά μπορείς να πιεις καφέ και να φας (αριθμός ρεκόρ για προάστιο). Υπάρχουν και 2 μεγάλα κλαμπ.
• Η διασημότερη παραλία είναι τα Αστέρια Γλυφάδας. Είναι ανοικτή από τις 9 το πρωί μέχρι τις 8 το βράδυ.
σχόλια