Τα '60s ήταν μια ενδιαφέρουσα εποχή. Βγαίναμε από τον πόλεμο και όλα μας φαίνονταν καινούργια. Υπήρχε ένας ενθουσιασμός στον χώρο του graphic design που εκφραζόταν σε πολλές καλές δουλειές. Μία από αυτές ήταν οι αφίσες του ΕΟΤ. Είχαμε απεριόριστη ελευθερία και γι' αυτό οι αφίσες άφησαν εποχή. Τότε εξάλλου (οι αφίσες) είχαν και κάποια χρήση, όχι όπως τώρα που δεν τις κολλάνε ούτε στα δωμάτια. Δημιουργήσαμε εκείνη την περίοδο ένα σύγχρονο και διεθνές ύφος. Κάναμε πιο τολμηρά πράγματα, πιο έντονα και με πιο άμεσα μηνύματα. Οι δουλειές του διαφημιστικού μας γραφείου (K&K) ήταν αρκετά προχωρημένες για την Ελλάδα εκείνης της εποχής.
Δουλέψαμε πολύ με τις θεατρικές παραστάσεις της Επιδαύρου, το λεύκωμα της ΔΕΘ και αρκετά προϊόντα. Τη μπίρα Άλφα, την Ήβη, τον Βαράγκη. Η αμεσότητα με τους πελάτες μας βοήθησε να περάσουμε δύσκολα πράγματα. Θυμάμαι τα μαλλιά του Άγγλου δικαστή στο βαμβάκι Ζικ Ζακ. Ήταν κιόλας η περίοδος που άρχιζαν να ξεκινάνε σοβαρά οι επιχειρήσεις και έτσι οι επαφές μας ήταν απευθείας με τους ιδιοκτήτες ή τους διευθύνοντες συμβούλους. Καθόμασταν σ' ένα γραφείο εγώ, ο Κάραμποτ και ο ιδιοκτήτης της τάδε εταιρείας. Υπήρχε μια αμεσότητα, όχι όπως τώρα με τους account executives, που δεν ξέρεις ποιος είναι ποιος. Εμείς βαρεθήκαμε με την παρούσα κατάσταση γιατί πιστέψαμε ότι χάνεται το design και εγκαταλείψαμε. Ήμασταν περισσότερο καλλιτέχνες απ' όσο έπρεπε».
σχόλια