ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 26 και μια μια φίλη μου φεύγει. Αυτή τη στιγμή μετράω 3 στο εξωτερικό, άλλες 2 που μετά τα φοιτητικά χρόνια ξεκοψαμε γιατι δεν ταιριάζαμε πολύ. Έχουν μείνει άλλες 2 φιλες. Αλλά θέλουν να φύγουν και αυτές εξωτερικό. Γιατί είμαι τοσο ανώριμη και αντί να υπερτερούν άλλα προβλήματα, αυτό που υπερτερεί είναι τα κορίτσια που φεύγουν; Τρελαίνομαι και μόνο στην ιδέα πως δεν θα χω έναν δικό μου άνθρωπο να πάρω να πάμε μια βόλτα. Καλοί και οι πιο μακρινοί, οι γνωστοί, αλλά σαν τους στενούς φίλους τίποτα. Δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω οτι θα μείνω μόνη, πιάνεται το στομάχι μου. Φίλες έχω να κάνω απο τα 18, αυτό γιατί με τους ανθρώπους που γνώρισα στη σχολή, και αυτούς που είχα απ το σχολείο, ταιριαζα τόσο, που δεν είχα ούτε χρόνο αλλά ούτε ιδιαίτερη όρεξη για κάτι καινούργιο. Ιδίως όμως, φοβόμουν αυτή την αγχωτική διαδικασία του να κάνεις φίλο σου ένα καινούριο άτομο. Γιατί οι φιλίες στα 25 plus είναι δύσκολες. Παιδιά, Θέλω να κοιμηθώ εδώ και μια ώρα γιατί νυστάζω πολύ και δεν κοιμάμαι απ το άγχος. Και πραγματικά έχω κι άλλα πράγματα που με τρομάζουν, όπως η οικονομική ανεξαρτησία και άλλα. Αλλά αυτό που πραγματικά με φρικάρει τώρα είναι αυτό με τις φίλες. Δεν το χωράει το κεφάλι μου. Φοβάμαι τόσο. Και επίσης φοβάμαι τοσο που αυτές τις μέρες, όλο και πυκνωνω τις εξομολογήσεις μου. Αυτό συμβαίνει όταν τρομάζω με κάτι. Δεν ξέρω πώς να το λύσω πραγματικά, δεν έχω βρει εναν σε ολόκληρη την Ελλάδα με το πρόβλημα μου. Κανείς δεν είναι τόσο εξαρτημένος απο φιλίες. Γιατί είμαι έτσι; νιώθω φυλακή!!! Συγγνώμη για το μεγάλο κείμενο ρε παιδιά