All days are nights

All days are nights Facebook Twitter
0

Ο Ρούφους είναι ένα περίεργο κράμα δραματικής ποπ και κάπως θεατράλε μαζί, ενώ συνδυάζει ταυτόχρονα την τζαζ αλλά και τελευταίως την όπερα. Γεννήθηκε σε οικογένεια μουσικών, με πατέρα τον τραγουδοποιό Λούντον Γουέινραϊτ III και μητέρα την Κέιτ ΜακΡιγκλ, μια από τις μεγάλες φολκ φωνές των '70s που πρόσφατα έφυγε από τη ζωή έπειτα από μάχη με τον καρκίνο. Η αδελφή του Μάρθα είναι επίσης πολλά υποσχόμενη φολκ τραγουδίστρια. Στους στίχους του κομματιού «Zebulon», που περιλαμβάνεται στο τελευταίο του άλμπουμ «All days are nights: Songs for Lulu», περιγράφει ακριβώς αυτό που του συνέβαινε την περίοδο που έγραφε τα κομμάτια του δίσκου, λίγο πριν τον θάνατο της μητέρας του -  κάτι που του κόστισε πολύ: «Η μητέρα μου είναι στο νοσοκομείο, η αδελφή μου είναι στην όπερα / Είμαι ερωτευμένος ξανά, αλλά ας μην το συζητήσουμε». Παρόλο το πένθος, όμως, ο Ρούφους έκανε πρόσφατα και το ντεμπούτο του στο κλασικό θέατρο, με τη σύνθεση της όπερας «Prima Donna», ενώ λίγο καιρό νωρίτερα ολοκλήρωσε ένα πρότζεκτ με τον Ρόμπερτ Γουίλσον. Στο τηλέφωνο ήταν ανοιχτός και γλυκός, όπως ακριβώς τον περίμενα.

Κάπου διάβασα να λες ότι στον τίτλο του τελευταίου σου άλμπουμ η Λούλου είναι η Λουίζ Μπρουκς από την ταινία Το κουτί της Πανδώρας και ότι νιώθεις πως είναι κάτι σαν το alter ego σου. Τι εννοείς;

Καταρχάς, ήμουν πάντα μεγάλος θαυμαστής της Λουίζ Μπρουκς. Η Λούλου στην ταινία είναι μια ωραία ιστορία καταστροφής και εγώ ξέρω καλά από καταστροφές. Νιώθω λοιπόν να με ενώνει κάτι με τη Λούλου. Αν και πρόσφατα αποφάσισα να βάλω μια τάξη στη ζωή μου και να γίνω πιο υπεύθυνος άνθρωπος, συνειδητοποίησα ότι στην ουσία δεν έγινα ξαφνικά άλλος άνθρωπος, αλλά αποδέχτηκα ότι μπορώ να είμαι δύο άνθρωποι μαζί. Ο ένας έχει τη φωτεινή πλευρά και ο άλλος τη σκοτεινή. Ως υγιής άνθρωπος, τώρα, είναι σημαντικό για μένα να αναγνωρίζω ότι οι δαίμονες είναι ακόμα εκεί έξω, έστω κι αν εγώ επιλέγω να μην τους συναναστρέφομαι.

Στο άλμπουμ υπάρχουν κομμάτια που μιλούν για το αγόρι σου, για την αδελφή σου, αλλά έχεις συμπεριλάβει και τρία σονέτα του Σαίξπηρ. Πώς τα συνδύασες όλα αυτά μαζί;

Ναι, είναι ένα κάπως μπαρόκ άλμπουμ. Όσον αφορά τα σονέτα, απλώς τα λατρεύω. Ανήκουν στο «άλλο» μου σύμπαν και ένιωσα ότι έπρεπε να εκφραστώ μέσα από αυτά, μιας και εμένα με άλλαξαν πάρα πολύ.

Ακούγοντας αυτό το άλμπουμ, νιώθει κανείς ότι ως μουσικός επιστρέφεις στα βασικά: τη φωνή και το πιάνο. Πώς κι έτσι;

Ήθελα να λειτουργήσει ως σορμπέ που ανανεώνει τη γεύση ανάμεσα στα γεύματα. Γενικά, όμως, πιστεύω ότι η πιο έντονη μουσική έκφραση στον δυτικό κόσμο είναι το πιάνο και η φωνή. Νομίζω πως μπορεί να ξεπεράσει και το πιο δυνατό ροκ κομμάτι. Ήμουν πάντα μεγάλος φαν του Γκέρσουιν, αλλά το μεγαλύτερο μου ίνδαλμα ήταν και είναι η Νίνα Σιμόν. Τόσο τέλεια σε αυτήν τη μέθοδο: φωνή και πιάνο.

Έχεις κλασική μουσική παιδεία. Μήπως ήθελες να δείξεις με αυτό τον τρόπο τις ικανότητές σου;

Έκανα μαθήματα πιάνου για άπειρα χρόνια και είναι το πιο σημαντικό εκφραστικό μέσο που έχω. Ήθελα να υπενθυμίσω στον κόσμο ότι είμαι τραγουδοποιός.

Ήθελες να ασχοληθείς με τη μουσική από μικρό παιδί;

Μεγάλωσα μέσα στη μουσική, με τη μητέρα μας να μας διδάσκει, και μένα και την αδελφή μου. Είχαμε πάντα μια «πείνα» για τη μουσική. Η μητέρα μας, βέβαια, ήταν από την αρχή πολύ ωμή και ειλικρινής σχετικά με τη μουσική βιομηχανία. Αυτός νομίζω είναι ο λόγος που επιβιώσαμε και οι δύο ως μουσικοί. Πάντως, για να απαντήσω ευθέως στην ερώτησή σου, νομίζω πως ποτέ δεν αφιέρωσα χρόνο στο τι ήθελα να κάνω στη ζωή μου.

Πού βρίσκεσαι τώρα που μιλάμε;

Στη Φλωρεντία και απόψε πρόκειται να τραγουδήσω στη Λυρική Σκηνή, όπου πρωτοτραγούδησε η Κάλλας. Σκέφτομαι πως θα μπορούσα να είμαι η πρώτη gay opera queen.

Διάβασα μια δήλωσή σου, όπου έλεγες ότι ο 50 Cent είναι γκέι και ότι εσύ και το αγόρι σου τον προσκαλείτε για ένα τρίο. Τι ήταν όλο αυτό;

Προσπάθησα να του κάνω ένα κομπλιμέντο. Πιστεύω ότι είναι χαριτωμένο αγόρι, αλλά δεν ξέρω στ' αλήθεια αν είναι γκέι. Αν και, ξέρεις, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που πιστεύουν ότι το να είναι κάποιος γκέι είναι κάτι κακό.

Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό όταν σκέφτεσαι την Ελλάδα - εκτός από την οικονομική κρίση;

Τα αρχαία όργια και η φέτα. Πρόσεξε, μην τα μπερδέψεις: όχι η αρχαία φέτα

Διάφορα
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ