Οι ψυχολόγοι λένε ότι όταν κάποιος έχει κατάθλιψη μπορεί να σε κολλήσει κατάθλιψη. Και είναι απόλυτος λογικό. οταν ζεις σε ένα νοσηρό περιβάλλον είναι λογικό και επόμενο η ενεργεια σου να πέφτει. Το καλό της υπόθεσης είναι ότι εσείς συναίσθηση ότι ζεις σε μια τοξική κατάσταση. Το κακό της υπόθεσης είναι πτι δυστυχώς έμμεσα σου έχουν δημιουργήσει πολλά πρόβληματα, αφού έχεις χαμηλή αυτοπεποίθηση και κυρίως αυτόεκτιμηση. Το πρώτο βήμα είναι να πας σε κάποιον ψυχολόγο ώστε να σε βοηθήσει για το πως να διαχειρίζεσαι τα άτομα με κατάθλιψη και το πως να μην επηρεάζεσαι. Παράλληλα θα πρέπει να βρεις ενδιαφέροντα και να ασχοληθείς με πράγματα που σε κάνουν χαρούμενη. Να αλλάξεις την εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου και να ενισχύσεις την αυτοεκτίμηση σου. Όλα τα αλλά θα έρθουν από μόνα τους.. ξεκινά με αυτά και όταν Μπρις σε αυτόν τον δρόμο θα συναντήσεις και όσα επιθυμείς. Απλά κάνε την αρχή και μην σταματάς ποτέ να αυτό βελτιώνεσαι:) το έχεις!
10.8.2017 | 02:51
Δεν εχω προχωρησει
Ειμαι 21 κοπελα, χωρις να εχω κανει ποτε κατι. Ζω σε ενα τοξικό περιβαλλον με τοξικους ανθρωπους που πασχουν οι ιδιοι απο χρονιες καταθλιψεις. Εγω εχω και λιγα κιλα παραπανω ας πουμε δεκα κιλα, και νιωθω ασχημα γιατί δεν νιωθω καλα με τον εαυτο μου. Εχω προσπαθήσει παρα πολυ αλλα τελικα δεν κατάφερνα και τιποτα το ιδιαιτερο. (Παρολα αυτα εχω ωραια χαρακτηριστικα στο πρόσωπο και απο οτι μου εχουν πει -τωρα δεν ξερω- αποπνεω μια ερωτικη αυρα )Θα αρχισετε τις θεωριες με τις διατροφες, δεν χρειαζονται, τα ξερω, τα εχω κανει, αυτο που δεν μπορω να φτιαξω ειναι την πιστη μου σε εμένα. Δεν μπορω να με αγαπησω, νιωθω σαν φυλακισμενη σε τετοιο περιβαλλον, επηρεαζομαι απο αυτο και ας ξερω πως δεν πρεπει και οτι εγω ειμαι υπευθυνη μονο για την κατασταση μου. Και οταν λεω την κατασταση μου δεν αναφερομαι στα λιγα κιλα παραπανω αλλα και στην αυτοπεποιθηση, στον τροπο που ζω και κινουμαι καθημερινα... Νιωθω οτι δεν μου εχει δοθει χωρος και χρονος να ανακαλυψω ποια ειμαι και να κανω μια καθημερινοτητα που συνειδητα την επιλεγω και την αγαπω.Μιλουσα χθες με τη μητερα μου και της ελεγα ποσο ασχημα νιωθω που δεν εχω κανει κατι , οτι για την ηλικια μου ειμαι πίσω και οτι αν το πω σε καποιον που θα με πλησιασει θα σκεφτει οτι θα χω καποιο προβλημα και θα με αφησει... Και μου ειπε οτι εκεινη το βρίσκει φυσιολογικό που δεν εχω κανει κατι ενω αλλες απο μικρες πανε με τον εναν και τον αλλον. Και με εξοργισε πραγματικά. Λες και μπορει να ξερει πως μπορει εγω να νιωθω μεσα μου, λες και ξερει πως ειναι να βλεπεις τις αδυνατες και να φορανε ο,τι θελουν και να παιρνουν αγαπη και εσυ να μην μπορεις οσες διαιτες και να κανεις και να μην σε αγαπας και να ξερεις οτι εσυ φταις κιολας που δεν εχεις καποιον ... Το ειπα λιγο μπερδεμενα αλλα οκ. Κανεις δεν ξερει ποσο κενο νιωθω μεσα μου ωρες ωρες.Ναι ξέρω οτι το προβλημα το εχω με τον εαυτο μου και πρεπει να το λυσω και να με αγαπησω πρωτα εγω αλλα μεσα σε ενα περιβαλλον που υπαρχει διαρκης μανιοκαταθλιψη πολυ απλα δεν αντεχω. Λεφτα δεν υπαρχουν για να μπορουσα να μενω μονη μου. Επειδή μιλησα για τα κιλα, δεν ειναι οτι δε με ειχαν προσεγγισει, με ειχαν προσεγγίσει στο παρελθον καποια ατομα τα οποια ομως ηταν αλλου για αλλου και τωρα μου ετυχε κάποιος που μου αρεσει πολυ και επειδη οπως ξαναειπα δεν με αγαπω, φοβαμαι πολυ και προς το παρον ειμαι λιγο αποστασιοποιημενη και βρισκω δικαιολογιες να τον αποφυγω εκ του ασφαλους. Νιωθω οτι δεν ειμαι αρκετη για αυτον, οτι δε θα του προσφερω οσα αξιζει και οτι δεν ειναι υποχρεωμενος να εχει κατι με καποια που είναι μεσα της τοσο σκατα (και λιγο εξω της) γιατι ειναι ο ορισμος της κακομοιριας. Μεχρι στιγμης δεν του εχω δειξει τιποτα απο αυτα... Μου δινει κινητρο να κανω εσωτερικη προοδο σε ενα βαθμο αλλα τοσο πιο πολλες οι φωνες μεσα μου...Νιωθω καταραμενη. Εχω αυτογνωσια . Σας παρακαλω μην κραξετε... Αν εχετε καποιο σχολιο με καλοπροαιρετη διαθεση να το γραψετε. Δεν ξερω , τα εγραψα αυτα γιατι ηθελα καπου να τα πω...
12
