Ark
Ο Ανδρέας Κασάπης ξεκίνησε να ζωγραφίζει, όπως όλα τα παιδιά, και απλώς δεν σταμάτησε.
Πες μου μερικά πράγματα για σένα. Ποιο είναι το background σου;
Ξεκίνησα να ζωγραφίζω, όπως όλα τα παιδιά, και απλώς δεν σταμάτησα.
Γιατί ασχολείσαι με το illustration;
Δεν ξέρω τι ακριβώς εννοείς με τον όρο «illustration». H εικονογράφηση, γενικά, είναι μια εφαρμογή που παρέχει μια οπτική αναπαράσταση είτε για ένα κείμενο είτε για ένα εξώφυλλο βιβλίου, κ.ο.κ. Το σημαντικό εδώ είναι η εφαρμογή. Τα πλαίσια που εννοεί κανείς με την έννοια εφαρμογή ποικίλλουν και επεκτείνονται τόσο, που άπτεται του συνόλου της τέχνης κατά τη γνώμη μου. Οπότε το ερώτημα, μάλλον, είναι μια θέση που δεν με βρίσκει σύμφωνο.
Ποια είναι η βασική σου επιρροή; Πες κάποιον ή κάποιους καλλιτέχνες που σε έχουν επηρεάσει.
Δεν νομίζω ότι μπορώ να ξέρω για βασικές επιρροές. Καλλιτέχνες που με έχουν επηρεάσει ξέρω, μερικοί απ' αυτούς είναι ο Edvard Munch, o Andrea Pasienza, ο Jose Munoz, η Chloe Piene, o Francisco Goya , ο Andro Wekua, o Andrzej Klimowski, o Hans Bellmer, ο Theodor Kittelsen, ο Carl Fredric Hill, ο Stef Driesen, η Gee Vaucher, o Dinno Battaglia,o Hans Holbein, τα αδέρφια Quay, o Jan Lenica, Franciszek Starowieyski, η Kaye Donachie, ο Rudolf Schwarzkogler κ.ά.
Με ποιον τρόπο φτιάχνεις τα έργα σου;
Ξεκινάω να παρατηρώ, προσπαθώντας να μιμηθώ αυτό που βλέπω και έπειτα προσπαθώ να αποτυπώσω τα νεύρα μου από αυτό που είδα σε αυτό που έχει γίνει.
Ποια θεωρείς την κορυφαία δουλειά σου μέχρι τώρα;
Τον «Τιτανικό», σίγουρα.
Δουλεύεις κάτι αυτήν τη στιγμή; Τι ετοιμάζεις;
Μόλις ολοκλήρωσα έναν μουσικό πειραματισμό με τίτλο «Rooms in negative», κόβοντάς τον σε 100 βινύλια. Επίσης, ετοιμάζομαι να κάνω μια πολύ μεγάλη ζωγραφιά.
Πες μερικά πράγματα για τα έργα που θα παρουσιάσεις στην έκθεση της LifΟ στο Μπενάκη;
Είναι μια σύνθεση ζωγραφικών έργων, εικόνων αναφοράς και σχεδίων, και έχει να κάνει με τη μνήμη.
www.flickr.com/photos/andreaskasapis/
M.H.
SOX
Ο Σωκράτης Αργείτης γεννήθηκε και μεγάλωσε στις Σπέτσες. Έπειτα από δύο ατομικές εκθέσεις και αρκετές ομαδικές, ξεκίνησε μια εικαστική δράση στον δρόμο που παραδέχεται ότι τον βοήθησε να επαναπροσδιορίσει την καλλιτεχνική του ταυτότητα.
Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με την εικονογράφηση;
Ξεκίνησα χωρίς να το επιδιώξω, αν και με ενδιέφερε από παλιά. Η αρχή έγινε με την ευκαιρία που μου έδωσαν το www.artAZ.gr και το περιοδικό «GREEN». Στη συνέχεια η ομάδα της LifΟ με προσέγγισε και ξεκίνησε έτσι απλά. Βοήθησε η δράση μου στον δρόμο, που έδωσε μια πρώτη εικόνα απ' τη δουλειά μου, και η γκαλερί a.antonopoulou, που μεσολάβησε για να με βρουν απ' τη LifΟ.
Περίγραψέ μου τον τρόπο που δουλεύεις;
Τεχνικά, αυτό εξαρτάται από το κάθε μέσο που δουλεύω τη συγκεκριμένη στιγμή. Κάθε μέσο έχει διαφορετική διαδικασία προετοιμασίας και τις ανάλογες απαιτήσεις. Θεματικά, μερικές φορές ξεκινώ με αυτόματη γραφή, άλλες φορές επεξεργάζομαι το θέμα στο μυαλό μου και προσπαθώ να το βλέπω από πολλές διαφορετικές γωνίες. Μεγάλο ρόλο παίζει η διαδικασία του προκύπτει. Το ένα βήμα φέρνει το επόμενο. Και όλα αυτά με δυνατή μουσική!
Πες κάποιους Έλληνες καλλιτέχνες που σε έχουν επηρεάσει.
Αγαπημένος μου Έλληνας καλλιτέχνης είναι ο Ακριθάκης και αυτό φαίνεται στη χρωματική μου διάθεση, και από τον χώρο του «δρόμου», και όχι μόνο, ο Ανδρέας Κασάπης, που ήταν και η αφορμή να βγω έξω με τις χειροποίητες αφίσες μου.
Υπάρχει ανοιχτό δημιουργικό πεδίο αναφορικά με την εικονογράφηση στην Ελλάδα;
Πιστεύω ότι όσο υπάρχουν δημιουργικοί άνθρωποι πάντα θα βρίσκεται πεδίο να δράσουν. Το κακό στην Ελλάδα είναι ότι υπάρχουν δουλειές χωρίς πληρωμή και εκμετάλλευση με το πρόσχημα της αναγνώρισης. Δυστυχώς, η αναγνώριση δεν μπορεί να πληρώσει τους μηνιαίους λογαριασμούς. Και αυτή η αντιμετώπιση είναι δηλητήριο για τη δημιουργικότητα. Πέρα από αυτά, ξέρω αρκετούς καλλιτέχνες που έχουν απίστευτο ταλέντο, δυναμισμό και στυλ. Απλά χρειάζονται μερικές ευκαιρίες για να λάμψουν. Και, βέβαια, με μια δίκαιη μεταχείριση, για να ανθίσει το πράγμα.
Δουλεύεις κάτι καινούριο αυτήν τη στιγμή;
Τελείωσα δουλειά για μια ομαδική έκθεση με θέμα «Τέχνη Τεχνολογία - Ο κόσμος των μηχανών», που θα γίνει σε ένα παλιό ελαιουργείο στα Χανιά τον Ιούλιο. Ελπίζω να ξεκινήσω σύντομα μερικές χειροποίητες μεταξοτυπίες σε t-shirts για τη φετινή SOX Tees σειρά μου, που έχει αργήσει δυστυχώς, και όπως φαίνεται θα γίνει μόνο για προσωπική ικανοποίηση και φίλους, και φυσικά δράση στους δρόμους. Επίσης, ακόμα λειτουργεί η ομαδική έκθεση «No money just honey» που συμμετέχω στην γκαλερί a.antonopoulou μέχρι της 25/6 και ξανά πάλι από την 1/9 μέχρι τις 24/9.
Πες μας μερικά πράγματα για τα έργα που θα παρουσιάσεις στην έκθεση της LifO.
Θα υπάρχουν σχέδια από τις εικονογραφήσεις μου και ένα μεγάλο έργο ειδικά για την έκθεση.
www.sox.gr, www.myspace.com/spacepuke - http://www.facebook.com/profile.php?id=590563529&ref=profile
Μ.Κ.
ΤHE ERASERS
Οι Erasers είναι μια από τις πιο πρωτοποριακές ομάδες της πόλης με την πληθώρα των live installations που έχουν εγκαταστήσει κατά καιρούς στην πόλη.
Πες μου μερικά πράγματα για σας. Ποιο είναι το background σας;
Είμαστε οι Εrasers, δηλαδή οι «σβήστες», σβήνουμε τα όρια ανάμεσα στις τέχνες, είμαστε συνοριο-σβήστες. Δεν είμαστε εικονογράφοι, είμαστε ληστές των μέσων. Η ιστορία κυλά για να αποτυπωθεί σε κινούμενες εικόνες και εμείς δημιουργούμε από τα απορρίμματα της ιστορίας.
Ποια είναι η βασική σας επιρροή; Πείτε κάποιον ή κάποιους καλλιτέχνες που σας έχουν επηρεάσει.
Βασική μας επιρροή είναι οι ουσίες που διευρύνουν τη συνείδηση και ανοίγουν τον δρόμο στο σκοτεινό και κολασμένο υποσυνείδητο να ξεχυθεί και να καταστρέψει/δημιουργήσει τα πάντα. Καλλιτέχνες που μας έχουν επηρεάσει είναι οι KLF, οι drog_A_tek, η Carla Bruni (το μεγαλύτερο τσουλί της Ευρώπης), ο Άκης Πάνου, ο Christoph Buckle (μη χάσετε τη σούπερ εγκατάστασή του στην Πειραιώς 260), ο Μάριος Περάκης, ο Νίκος Λούβρος, o Nicola Tesla και o Villem Flusser.
Υπάρχει δημιουργικό πεδίο όσον αφορά το illustration στην Ελλάδα σήμερα;
Κάτι γίνεται στους δρόμους της Αθήνας και στις υπερσυνδέσεις του ίντερνετ. Η μεγαλύτερη δυσκολία για τους illustrators είναι οι γκαλερίστες, οι επιμελητές, οι εκδότες με άποψη και οι αργές συνδέσεις του ίντερνετ στην Ελλάδα.
Πείτε μερικά πράγματα για τα έργα που θα παρουσιάσετε στην έκθεση της LifΟ στο Μπενάκη.
Θα παρουσιάσουμε εικονο-συνθέσεις με την ονομασία «Χαλασμένο Τηλέφωνο». Έναν αποδομημένο κοσμικό τηλεματικό διάλογο.
Με ποιον τρόπο φτιάχνετε τα έργα σας; Πώς ακριβώς δουλεύετε;
Κλέβουμε από τους καλύτερους. Η αντιγραψιμότητα καθιστά περιττές όλες τις μικρές αυθεντίες, επειδή επιτρέπει να διαδίδεται αυτομάτως κάθε μήνυμα σε μαζική κλίμακα. Χάρη στο ίντερνετ δεν χρειαζόμαστε πλέον εκδότες ή επιμελητές. Δεν χρειαζόμαστε πλέον καμία διοίκηση. Και η αντιγραψιμότητα καθιστά περιττές όλες τις «μεγάλες αυθεντίες», γιατί τα αντίγραφα είναι αυτομάτως πιστά. Εμείς μετατρέπουμε τις συμπτώσεις σε επινοήσεις.
Ποια θεωρείτε την κορυφαία δουλειά σας μέχρι τώρα;
Τον Παρθενώνα, τις πυραμίδες της Αιγύπτου, την τελευταία μας ταινία με τίτλο The Conversation και ένα τραγούδι που γράψαμε κάποτε με τίτλο «Pale Blue Eyes».
Δουλεύετε κάτι αυτήν τη στιγμή; Τι ετοιμάζετε;
Μετά το ταξίδι μας στη Γενεύη ετοιμάζουμε τις βαλίτσες μας για τη Βραζιλία.
http://theerasers.blogspot.com
M.H.
FUCKIN QUITS
Μετά τις σπουδές του σε πληροφορική, 3d animation και interaction design studies στην Αθήνα, την Αγγλία και τη Σουηδία, ο νεαρός Fuckin Quits επέστρεψε στην Αθήνα για να δημιουργήσει παρέα με φίλους του την ελληνική έκδοση του «Don't Panic».
Πες μου μερικά πράγματα για σένα.
Είμαι δυσλεκτικός, ανορθόγραφος, αμόρφωτος, γραφιστάς, ερωτευμένος, φιλικός, αγαπώ τις μηχανές (superbikes, enduro, vespa), τα κοκτέιλ από τα χεράκια του Βασίλη και του Μάνου και το μαρούλι, που είναι το πιο αντικαυλωτικό λαχανικό, αλλά εμένα μου αρέσει πολύ!
Ποια είναι η βασική σου επιρροή; Πες μου κάποιους καλλιτέχνες που σε έχουν επηρεάσει.
Η βασική μου επιρροή πάντα ήταν οι φίλοι μου και τα ζώα. Ζούμε, κοιμόμαστε, ξυπνάμε, τρώμε, αγαπάμε, ερωτευόμαστε, θυμώνουμε, φωνάζουμε, γαυγίζουμε και παρανομούμε μαζί. Η σχέση αυτή σε κάνει να αφομοιώνεις ατόφια κομμάτια από τους ανθρώπους που έχεις μοιραστεί όλα αυτά τα καθημερινά στοιχεία. Γίνεται από μόνο του, εξού και το greek saying: «Δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι». Ο A. Βασμουλάκης, ο Δημήτρης Ταξής, ο Η. Καφούρος, ο Ρουσάλης, ο A. Routhner, ο Trazy, o E-jay, o Hard, o Blebror, o Lie, o Krime, o Ners, o Iquado, o Tales, οι OS GEMEOS, oi kourtrajmé είναι η κρέμα της επιρροής μου!
Τι σου δίνει έμπνευση;
Ένα βυζί ιδρωμένο που γυαλίζει, ένα μουστάκι τσιγκελωτό με ένα ζευγάρι σοβαρά φρύδια, ένα ωραίο τσιγάρο, μία βόλτα με το μοτοποδήλατο, ένα ωραίο χαμόγελο, μία μερίδα χόρτα...
Με ποιον τρόπο φτιάχνεις τα έργα σου;
Με τα χέρια μου! Εντάξει, χρησιμοποιώ περισσότερο το δεξί χέρι, αλλά τώρα προσπαθώ να ζωγραφίζω και με το αριστερό! Χρησιμοποιώ πολλά υλικά και πολλές τεχνικές, αναλόγως το project και το concept της εκάστοτε εικονογράφησης.
Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με την εικονογράφηση;
Ο ξάδερφός μου φταίει, ο Γρηγόρης, που όταν ήμαστε 6 χρόνων, ήρθε μία μέρα στο εξοχικό του, που περνάγαμε τα καλοκαίρια μας, και μου λέει: Πέτρα, μολύβι, ψαλίδι, χαρτί. Δεν μπορούσα ποτέ να αποφασίσω και έγινε από μόνο του!
Δουλεύεις κάτι αυτήν τη στιγμή; Τι ετοιμάζεις;
Δουλεύω, προσπαθώ και περνάω καλά! Τι ετοιμάζω; Κάτι που θα το βλέπεις από παντού, κάτι που μετακινείται μόνο του, κάτι που έχουμε ανάγκη όλοι!
Ποιος είναι ο αγαπημένος σου Έλληνας σχεδιαστής;
Ο Παναγιωτάκης, που μόλις τελείωσε την Τρίτη Δημοτικού και είναι ο καλύτερος που έχω δει!
Τι να περιμένουμε να δούμε από σένα στην έκθεση της LifΟ στο Μπενάκη;
Μ.Κ.
H.O.P.E.
Ο H.O.P.E. είναι εικαστικός και περφόρμερ. Όπως λέει ο ίδιος, σε σχέση με την τέχνη είναι αυτοδίδακτος.
Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με την εικονογράφηση;
Συνέβη πριν μερικά χρόνια, χωρίς να το καταλάβω. Αυτό που ξέρω είναι ότι προτού συμβεί ένιωθα δυστυχισμένος.
Τρία πράγματα που σε προσδιορίζουν ως καλλιτέχνη;
Σημειώσεις στα χέρια, σχέδια με φαντάσματα, μάσκες που λιώνουν στο πρόσωπο.
Ποιος είναι ο αγαπημένος σου καλλιτέχνης;
Ο Markus Popp.
Υπάρχει ανοιχτό δημιουργικό πεδίο όσον αφορά την εικονογράφηση στην Ελλάδα;
Δεν αντιμετώπισα ποτέ εμπόδια στο να κάνω αυτό που έχω στο μυαλό μου.
Δουλεύεις κάτι αυτήν τη στιγμή;
Mόλις ολοκληρώθηκε η performance Building the house of Phoenix, που έκανα με τη Michelle Valley στη Κnot Gallery, με την πολύτιμη βοήθεια της Etten και του Πέτρου Τουλούδη. Στις 26 Ιουνίου θα συμμετέχω στην έκθεση «e'clepsydre» στο Βερολίνο, με ένα video-performance.
Τι σου δίνει έμπνευση;
Η μουσική και τα βιβλία.
Με ποιον τρόπο φτιάχνεις τα έργα σου;
Παρατηρώ το λευκό χαρτί. To χαρτί ξέρει πολύ περισσότερα από τον καθένα από μας.
Τι να περιμένουμε να δούμε από σένα στην έκθεση της LifΟ στο Μπενάκη;
Αυτά που με άφησε το χαρτί να δω.
www.myspace.com/keepthehomefiresburning
Μ.Κ.
b.
Ο b. ξεκίνησε κάνοντας γκράφιτι. Σήμερα εργάζεται ως αρχιτέκτονας και street artist. Χαρακτηριστικά έργα του είναι οι κιτρινόμαυρες γοργόνες, άγκυρες tattoo και oil-σημαίες.
Πώς ασχολήθηκες με την εικονογράφηση;
Ξεκίνησα όταν η δασκάλα μου στο νηπιαγωγείο μού είπε να γεμίσω με χρώμα αυτές τις έτοιμες ζωγραφιές που είναι μόνο μαύρο περίγραμμα. Τώρα που μεγάλωσα τις μαύρες γραμμές τις κάνω μόνος μου!
Ποια τεχνική χρησιμοποιείς;
Ζωγραφίζω απευθείας με ραπιντογράφο, μετά το σκανάρω και γεμίζω τα χρώματα στο photoshop ή στο illustrator.
Τρία πράγματα που σε προσδιορίζουν ως καλλιτέχνη;
Οι εμμονές που έχω όταν ζωγραφίζω, η ανάγκη να δημιουργώ έναν δικό μου κόσμο, οι επιρροές από την αρχιτεκτονική εκπαίδευση.
Με τι άλλο καταπιάνεσαι αυτό τον καιρό;
Με τον σχεδιασμό και την κατασκευή αντικειμένων καθημερινής χρήσης.
Τι σου δίνει έμπνευση;
Σχεδόν τα πάντα. Η τηλεόραση, το σούπερ μάρκετ. Το καλύτερό μου είναι η πρώτη μέρα σε μια πόλη που δεν έχω ξαναεπισκεφτεί.
Ποια θεωρείς ότι είναι η καλύτερη δουλειά σου μέχρι τώρα;
Το έργο «A Homage to Ai Weiwei & Francis Bacon» για το A.R.T. Building Site στο Τόκυο.
Πώς είναι τα πράγματα για έναν σχεδιαστή στην Ελλάδα σήμερα;
Είναι δύσκολα. Τι να λέμε τώρα, στην Ελλάδα βρισκόμαστε! Αλλά το πλεονέκτημα είναι ότι δεν έχουν γίνει πολλά πράγματα και καθετί νέο είναι θετικό στη φάση αυτή.
Τι να περιμένουμε να δούμε από σένα στην έκθεση της LifΟ στο Μπενάκη;
Το έργο μου για την έκθεση της LifΟ λέγεται «Buy now!» και έχει να κάνει με τον «πόλεμο» που εξελίσσεται μέσα στο μυαλό του σύγχρονου ανθρώπου-καταναλωτή.
www.myspace.com/thisismybworld
Μ.Κ.
ΛΙΝΑ ΘΕΟΔΩΡΟΥ
Αφού σπούδασε γραφιστική και αποφοίτησε από την Καλών Τεχνών, συνέχισε εκθέτοντας τη δουλειά της στην Ελλάδα και στο εξωτερικό: κυρίως βίντεο, εγκαταστάσεις και διαδικτυακά έργα.
Τι να περιμένουμε να δούμε από σένα στην έκθεση των illustrators;
Το έργο που θα δείξω στην έκθεση αφορά έναν σχεδιασμένο ασπρόμαυρο χαρακτήρα, το «Elephant Girl», που παρουσιάστηκε πρώτη φορά τον Απρίλιο στον χώρο της Μαρίνας Αθανασιάδη. Πρόκειται μια νέα ηρωίδα που εκφράζει τις έννοιες της διαφορετικότητας, της αποξένωσης και της περιπλάνησης μέσα στον σύγχρονο αστικό χώρο. Στην έκθεση παρουσιάζω σχέδια και ζωγραφική από τη μελέτη για το animation «The true story of the elephant girl» καθώς και μια υπερμεγεθυμένη σχεδιαστική εκδοχή του χαρακτήρα. Επίσης, κάθε εβδομάδα θα δημοσιεύεται στη LifO ένα strip με την εξέλιξη της ιστορίας. Ελπίζω ο χαρακτήρας να γίνει animation και βιβλίο. Προς το παρόν, έχει σχεδιαστεί ο πιλότος...
Ποιες θεωρείς βασικές σου επιρροές;
Στο σχεδιαστικό κομμάτι της δουλειάς μου έχω έντονες επιρροές από τα κόμικ της Marvel και Dc, τον Winsor Mackay και από animation όπως είναι το Futurama και το Southpark. Μου αρέσει πάρα πολύ η σχολή των Γιαπωνέζων καλλιτεχνών όπως οι Aya Takano, Masahiko Kuwahara, Yoshitomo Nara, Takashi Murakami κ.ά.
Χρησιμοποιείς κάποια συγκεκριμένη τεχνική στα έργα σου;
Σχεδιάζω αρχικά τα έργα με το χέρι και μετά χρησιμοποιώ κάποιο software για να τα μετατρέψω σε vector και να μπορώ να τα χειριστώ με διάφορους τρόπους.
Σχεδιάζω και συλλέγω νέους χαρακτήρες και σκίτσα από τα προσχέδιά μου για μεγάλο χρονικό διάστημα πριν αποφασίσω να τα εφαρμόσω σε οποιασδήποτε μορφής έργο, δισδιάστατο, γλυπτό, εγκατάσταση ή animation. Μ' αρέσουν οι μεγάλες εκτυπώσεις με πλακάτα χρώματα, αλλά η τεχνική που χρησιμοποιώ κάθε φορά εξαρτάται από την ιδέα και τον χώρο παρουσίασης του έργου.
Καταπιάνεσαι με κάτι καινούργιο αυτόν τον καιρό;
Δουλεύω κάποια καινούργια έργα εγκατάστασης, κυρίως μέσω βίντεο και animation.
Ποια θεωρείς ότι είναι η καλύτερη δουλειά σου μέχρι τώρα;
Σχεδιαστικά θεωρώ αρκετά ολοκληρωμένο έργο το «de-inventor» που εκτέθηκε με τη μορφή μιας μεταβλητής εγκατάστασης στην γκαλερί της Ζήνας Αθανασιάδη, στο Κρατικό Mουσείο Σύγχρονης Τέχνης στη Θεσσαλονίκη και στην έκθεση «Σε ενεστώτα χρόνο», στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στην Aθήνα. Βραβεύθηκε, επίσης, φέτος και από την ένωση τεχνοκριτικών Ελλάδος AICA.
Πώς είναι τα πράγματα για έναν καλλιτέχνη στην Ελλάδα σήμερα;
Οι κυριότερες δυσκολίες για τους Έλληνες καλλιτέχνες αφορούν κυρίωςζητήματα χρηματοδότησης καινούργιων και σύνθετων έργων και την εύρεση χώρων που να ενθαρρύνουν και να δείχνουν συστηματικά πιο πειραματικές δουλειές.
M.K.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΡΟΥΔΗΣ
Ο Γιάννης Κουρούδης ασχολείται με την εικονογράφηση από τις αρχές της δεκαετίας του '80, έχοντας δουλέψει ως εικονογράφος και σκιτσογράφος σε εφημερίδες όπως τα «Νέα» και η «Καθημερινή», και τα περιοδικά «Playboy», «Βαβέλ» και αρκετά άλλα. Σήμερα διευθύνει το δημιουργικό γραφείο k2design, που έχει κύριο αντικείμενο το branding και το design.
Τι σας δίνει έμπνευση;
Με δεδομένο πως η εικονογράφηση έχει θέμα που πρέπει να αποδόσεις εικαστικά, η έμπνευση του τι θα κάνεις καταρχάς ξεκινάει από αυτό. Συνήθως, μετά προσπαθώ με τον απλούστερο αλλά και πιο κατανοητό τρόπο να δώσω το αποτέλεσμα. Το σχέδιό μου προσπαθώ να είναι όσο το δυνατόν πιο αφαιρετικό στο πλαίσιο του απτού.
Με ποιον τρόπο φτιάχνετε τα έργα σας; Πώς ακριβώς δουλεύετε;
Ο στόχος μου είναι περισσότερο να σκέφτομαι και λιγότερο να σχεδιάζω. Πλέον δουλεύω σχεδόν αποκλειστικά σε υπολογιστή, χρησιμοποιώντας τον όμως ως προσομοιωτή κλασικών εργαλείων της εικονογράφησης.
Ποια είναι η βασική σας επιρροή;
Ο Saul Steinberg, για το υπέροχό του σχέδιο. Οι ιδέες όμως και ο τρόπος σκέψης του ήταν αυτό που με κάνει να τον θεωρώ «δάσκαλό» μου.
Δουλεύετε κάτι νέο αυτήν τη στιγμή;
Εκτός από τα σχέδια που κάνω στο πλαίσιο των πειραματισμών μου, για να ετοιμάσω «πραγματικές» εικονογραφήσεις, περιμένω παραγγελίες!
Πώς είναι τα πράγματα για έναν εικονογράφο σήμερα στην Ελλάδα σήμερα;
Ήταν που ήταν μια πολύ δύσκολη αγορά, τώρα με την κρίση έχουμε ταξινομηθεί στα είδη πολυτελείας. Ελάχιστοι είναι οι εικονογράφοι που ζουν στην Ελλάδα μόνο από αυτήν τη δουλειά. Η δυσκολία είναι πως πρόκειται για μια δουλειά χρονοβόρα που δεν πληρώνεται. Μόνο κάτι πολύ λίγα γίνονται στη διαφήμιση, στα παιδικά βιβλία, στις εφημερίδες και τα περιοδικά. Τα freepress είναι γεγονός πως βοήθησαν πολύ στην «αναγέννηση» της «ποιοτικής» εικονογράφησης στην Ελλάδα, δυστυχώς όμως χωρίς να δίνουν τη δυνατότητα επιβίωσης μέσα απ' αυτά.
Ποια θεωρείτε ως την καλύτερη δουλειά σας μέχρι τώρα;
Από τις αγαπημένες μου δουλειές είναι οι εικονογραφήσεις αλλά και το σύνολο της γραφίστικης δουλειάς που έκανα τρία χρόνια για τις αφίσες της Λυρικής Σκηνής. Επίσης, είμαι πολύ περήφανος για τα εικονογράμματά μου των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, για τα οποία μάλιστα, πριν λίγο καιρό, οι «New York Times» είπαν ότι, από το 1936 μέχρι σήμερα που σχεδιάζονται εικονογράμματα, είναι τα καλύτερα όλων των εποχών.
Ποιος είναι ο αγαπημένος σας Έλληνας σχεδιαστής;
«Ζηλεύω» τη δουλειά του Διαμαντή Αϊδίνη και τον ίδιο φυσικά, που είναι πολύ ωραιότερος από μένα.
Πείτε μας λίγα λόγια για τα έργα που θα παρουσιάσετε στην έκθεση της LifΟ στο Μπενάκη;
Είναι τρία σχέδια από το ημερολόγιο της k2design που είχε θέμα «Ιστορίες για αγρίους». Για τα σχέδια της έκθεσης χρησιμοποίησα μαύρο αυτοκόλλητο βινύλιο και φωσφοριζέ ξυλομπογιές, σε χαρτί 70Χ100, 400 γραμμαρίων.
Μ.Κ.
THIS IS AMATEUR
Οι This is Amateur είναι ένα νέο και ανατρεπτικό δημιουργικό σχήμα που ασχολείται με την οπτική επικοινωνία. Αποτελείται από τους γνωστούς partymakers AmateurBoyz και από το δικό μας art director Στάθη Μητρόπουλο. Τελευταία τους δουλειά είναι ο σχεδιασμός της αφίσας της έκθεσης. Παράλληλα, εγκαινίασαν τις δισκογραφικές τους δραστηριότητες με το LP «Friday Nights».
Illustrators; Καμία σχέση! Το χέρι μας δεν πιάνει καθόλου! Είμαστε ανίκανοι να τραβήξουμε ίσια γραμμή! Θα προτιμούσαμε τον τίτλο «image manipulators». Στην ουσία είμαστε γραφίστες και κάποιες φορές αναγκαζόμαστε να κατασκευάζουμε εικόνες που χρειαζόμαστε και δεν υπάρχουν έτοιμες.
Στην έκθεση θα παρουσιάσουμε μια σειρά από ψηφιακά κολάζ. Μαζεύουμε εικόνες από άσχετα σημεία στο internet, είμαστε σχεδόν μανιακοί μ' αυτό. Μετά τις παίρνουμε, συνδέουμε εικόνες και νοήματα σε μια σουρεαλιστική γεωμετρική σύνθεση και φτιάχνουμε νέες εικόνες που προκύπτουν από το ένστικτό μας και τυχαία λάθη! Δεν έχουν καμία χρήση και καμία εξήγηση, παρά μόνο ότι μας αρέσει να τις κάνουμε. Είναι σαν το υποσυνείδητό μας. Ένα καλειδοσκόπιο παρωχημένων συνειρμών. Πάνω σε αυτήν τη λογική έχουμε σχεδιάσει τα δημιουργικά των flyers των πάρτι μας και το εξώφυλλο του δίσκου που πρόσφατα κυκλοφόρησε από τη δισκογραφική μας.
M.H.
ΜΑΡΙΟΣ ΠΕΡΑΚΗΣ
O Μάριος Περάκης εμπνεύστηκε από το περιοδικό «Mad» και τους «Simpsons» για να ξεκινήσει να κάνει τα δικά του σκίτσα. Τώρα, εκτός από τις εικονογραφήσεις, ασχολείται και με τη συγγραφή.
Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με το σκίτσο;
Αν και το 'χα αποφασίσει από πολύ μικρή ηλικία, καθοριστικό ρόλο έπαιξε το περιοδικό «Mad» για να αρχίσω να κάνω και τα δικά μου σκίτσα. Μετά ήρθε το Fritz the Cat του R. Crumb, που ήταν πυροτέχνημα για το κεφάλι μου. Και μετά η ανεξάρτητη σκηνή των '90s απ' την Αμερική (Clowes, Brown, Seth). Και, φυσικά, όταν πήγαινα δημοτικό, έβλεπα «Simpsons». Έτσι, με όλα αυτά στο πίσω μέρος του μυαλού μου, στην αρχή δειλά και σιγά σιγά πιο δυναμικά, να προσπαθώ να βρω τη δική μου σχεδιαστική φωνή. Έκανα και κάποια mini-comic, γιατί παράλληλα ανακάλυπτα το δεύτερο πάθος μου, που ήταν των ιστοριών.
Υπάρχει δημιουργικό πεδίο όσον αφορά το illustration στην Ελλάδα;
Εξαρτάται τι στόχους έχεις. Υπάρχει η παιδική εικονογράφηση, illustration για κάποια συναυλία, εκθέσεις, τοίχοι, ένα μπλογκ που μπορείς να ανεβάζεις μπλουζάκια, άντε και εξώφυλλα δίσκων.
Τι θα παρουσιάσεις στην έκθεση της LifΟ;
Δέκα σχέδια που τα έχω σκεφτεί σαν δίσκο. Το πρώτο κομμάτι (σχέδιο) και μετά ακολουθεί το δεύτερο κ.ο.κ. Τέλος πάντων, είναι μεν στο ίδιο ύφος, αλλά μερικά είναι πιο δυνατά, άλλα πιο διακριτικά αστεία κι άλλα απλά κατάφεραν να ξεγελάσουν τα υπόλοιπα και βρήκαν κι αυτά μια θέση.
Με ποιον τρόπο φτιάχνεις τα έργα σου; Πώς ακριβώς δουλεύεις;
Λειτουργώ αυτοσχέδια. Ποτέ δεν κάνω προσχέδια και τα κάνω κατευθείαν με το μαρκαδοράκι μου. Δεν με ενδιαφέρει να φαίνονται άρτια ή φινιρισμένα άψογα. Απλά θέλω να προκαλέσω τον θεατή να κάνει καμιά ελαφριά γκριμάτσα και να μην τα ξεχάσει σε δευτερόλεπτα, αφού έχει σκεφτεί ότι μπορεί να τα κάνει κι ο ίδιος. Προσπαθώ πλέον να προσεγγίσω λεπτές αποχρώσεις και σχεδιαστικά αλλά και θεματικά (κάποιο λεπτό αστείο, κάποια υπόνοια πλοκής).
Τι ετοιμάζεις αυτήν τη στιγμή;
Έχω μόλις τελειώσει μια συλλογή διηγημάτων, αλλά δεν την έχω ακόμα προτείνει σε κάποιον εκδοτικό. Δεν ξέρω αν θα είναι εικονογραφημένη.
M.H.
INDYVISUALS
O Γιώργος, ο Χρήστος, ο Πέτρος και ο Σταύρος είναι τα τέσσερα πρόσωπα που κρύβονται πίσω από τους Indyvisuals. Λειτουργούν σαν μια γραφιστική κολεκτίβα και ελπίζουν να γίνουν ακόμα περισσότεροι.
Ποιοι είστε και τι κάνετε;
Είμαστε τέσσερις διαφορετικοί σχεδιαστές, κι ο καθένας έχει φυσικά τη δική του πορεία στον χώρο. Πάνω κάτω όλοι έχουμε εμπειρίες από τη διαφήμιση, τις εκδόσεις και τη συσκευασία. Ωστόσο, αυτό που μας ένωσε είναι η κοινή αντίληψη για τα πράγματα και το πνεύμα της συνεργασίας. Έχοντας ως πρότυπο την KDU, δημιουργήσαμε μια κολεκτίβα που βασικός κορμός της είμαστε εμείς. Υπάρχει, όμως, ένα δίκτυο αρκετών ακόμα συνεργατών το οποίο φιλοδοξούμε να μεγαλώσει. Πάνω απ' όλα, όμως, είμαστε φίλοι, μια παρέα που ταίριαξε.
Πώς ξεκινήσατε να ασχολείστε με το illustration;
Όλοι, ως παιδιά, ζωγραφίζαμε, προσπαθώντας να βρούμε τρόπους να εκφραστούμε. Μεγαλώνοντας, άλλοι έβαφαν τοίχους, άλλοι καμβάδες και ό,τι έβρισκαν. Πάλι ο σκοπός ήταν ο ίδιος. Οπότε, τα χρόνια αυτά μάλλον επηρέασαν και την επιλογή επαγγέλματός μας. Πλέον, η εικονογράφηση είναι το κυριότερο μέσο οπτικής επικοινωνίας που διαθέτουμε και σίγουρα είναι ένας εύπλαστος τρόπος που μας επιτρέπει να οπτικοποιήσουμε τις σκέψεις μας σχετικά με μια δουλειά ή ένα προσωπικό project.
Ποιοι καλλιτέχνες σάς έχουν επηρεάσει;
Οι επιρροές μας είναι πολλές, κοινές αλλά και διαφορετικές, και σίγουρα δεν είναι μόνο από τον σχεδιαστικό χώρο. Για παράδειγμα, η μουσική και οι κοινωνικές συνθήκες παίζουν μεγάλο ρόλο στη δουλειά μας. Από κει και πέρα ο καθένας από μας έχει αγαπημένους καλλιτέχνες, εικονογράφους και σχεδιαστές. Αναφέρουμε ενδεικτικά: Kurt Schitters, J.M. Basquiat, Edouardo Recife, ths, design chapel, viagrafik, bionic systems, buro destruct, sagmeister, David Foldvari, Olaf Hajek, Stefan Tartelin, Stina Persson, James Dawe.
Υπάρχει δημιουργικό πεδίο αναφορικά με το illustration στην Ελλάδα;
Συγκριτικά με άλλες χώρες, είναι αρκετά δύσκολα τα πράγματα στην Ελλάδα όσον αφορά την ελευθερία σχεδιασμού. Οι περισσότεροι πελάτες ζητάνε αυτό που θεωρούν ότι πουλάει. Πολλοί δεν τολμάνε να πάρουν κάτι διαφορετικό, πολλοί επίσης προτιμούν αντιγραφές του εξωτερικού. Σου λένε: θέλω σαν «αυτό». Το αποτέλεσμα είναι τη δημιουργικότητά μας να τη βγάζουμε σε προσωπικά projects ή σε κάποιους πελάτες που είναι διατεθειμένοι να τολμήσουν.
Με ποιον τρόπο φτιάχνετε τα έργα σας; Πώς ακριβώς δουλεύετε;
Ο καθένας έχει τη δική του τεχνική. Ο Γιώργος (Rote) είναι hand drawn maniac, ο Χρήστος(masterview) κι ο Πέτρος (design insane) δουλεύουν με cut & paste τεχνική, ο Σταύρος (til01) δουλεύει με vectors. Όταν αναλαμβάνουμε μια δουλειά, φτιάχνει ο καθένας την εκδοχή του και αποφασίζουμε ποιο στυλ ταιριάζει περισσότερο. Στη συνέχεια είτε εξελίσσουμε μία ιδέα είτε συνδυάζουμε τις τεχνικές μας.
Ποια θεωρείτε την κορυφαία δουλειά σας μέχρι τώρα;
Συνολικά είμαστε περήφανοι για τις δουλειές που έχουμε κάνει για την cast-a-blast. Από κει και πέρα ο καθένας έχει προσωπικά αγαπημένα έργα.
Τι ετοιμάζετε αυτήν τη στιγμή;
Διάφορα πράγματα. Κάποια εξώφυλλα για την cast-a-blast και για άλλες δύο δισκογραφικές που θα κυκλοφορήσουν από Σεπτέμβρη, καθώς και διάφορα προσωπικά projects.
Πείτε μερικά πράγματα για τα έργα που θα παρουσιάσετε στην έκθεση της LifΟ στο Μπενάκη.
Στην έκθεση της LifΟ θα παρουσιάσουμε κάποιες εικονογραφήσεις που μας αρέσουν, κολάζ και digital paintings που έχουμε φτιάξει την περίοδο 2009-10.
M.H.
BEST BEFORE
Ο Ανδρέας Καραουλάνης, αφού ασχολήθηκε με το animation με βάση τον προγραμματισμό στην Αγγλία, βρέθηκε να ζει και να εργάζεται στην Αθήνα σε εταιρείες διαδραστικών μέσων και animation, καθώς επίσης και ως εικονογράφος σε διάφορα περιοδικά.
Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με την εικονογράφηση;
Πάντα μου άρεσαν πολλά και διαφορετικά πράγματα. Από τη μία υπήρχε η κλασική ακαδημαϊκή ζωγραφική, από την άλλη ο αυστηρός μαθηματικός προγραμματισμός και πιο πέρα το animation, που απαιτούσε πειθαρχημένη ομάδα και αρκετούς συντελεστές για καλό αποτέλεσμα. Εγώ, ως γνήσιος τεμπέλης, δεν διάλεξα να εξειδικευτώ σε κάτι συγκεκριμένο κι έτσι έμεινα κάπου στη μέση. Λίγο σχέδιο πιο απλό και εναλλακτικό, απλά scripts και πιο ελεύθερο animation, όλα αυτά μαζί στην ίδια κατσαρόλα. Το illustration ήταν κάπου στη μέση του δρόμου και δεν υπήρχε περίπτωση να μη πέσω πάνω του. Μου φαίνεται, όμως, τελείως φυσιολογική αυτή η μείξη και μου λύνει τα χέρια τις περισσότερες φορές.
Πες μου κάποιους καλλιτέχνες που σε έχουν επηρεάσει.
Joshua Davis, Zachary Seldess, Patrick K.-H. και άλλοι πολλοί.
Τι σου δίνει έμπνευση;
Τις περισσότερες φορές τίποτα, άλλες πάλι δεν ξέρω. Πάντως όχι η θάλασσα, τα βουνά, η φύση. Δεν πιστεύω και τόσο στην έμπνευση με την έννοια που τη φαντάζεται ο κόσμος, να περιμένω δηλαδή κάτω από ένα δέντρο και ξαφνικά να μου έρθει η μεγάλη ιδέα. Και όσες φορές νομίζω συμβαίνει κάτι τέτοιο, συνήθως καταλήγει σε κάτι εντελώς άσχετο. Ξεκινώντας κάτι, προκύπτουν στην πορεία κάποιες ιδέες που ίσως θα μπορούσαν να θεωρηθούν «έμπνευση». Το βλέπω λίγο πιο πρακτικά: δημιουργώ με ό,τι έχω μπροστά μου την εκάστοτε φορά.
Με διαδικασία δουλεύεις τα έργα σου;
Δεν υπάρχει συγκεκριμένη διαδικασία και αυτό είναι που το κάνει ενδιαφέρον. Πιστεύω πολύ στα «ατυχήματα» και στα κατά λάθος αποτελέσματα. Υπάρχει πολύ ελευθερία στην όλη διαδικασία, τις περισσότερες φορές δεν υπάρχει καν ούτε κάποια γενική κατεύθυνση. Υπάρχουν πολλοί σχεδιαστές που αποτυπώνουν την ιδέα τους ακριβώς όπως την έχουν προσχεδιάσει ή όπως την προγραμμάτισαν. Προσωπικά κάτι τέτοιο μού είναι αρκετά δύσκολο και παρασύρομαι εύκολα από καινούργιες ιδέες και καταστάσεις.
Τι ετοιμάζεις αυτό τον καιρό;
Μόλις τέλειωσα ορισμένα βίντεο για μια θεατρική παράσταση του ΚΘΒΕ στη Θεσ/νίκη. Σειρά έχει ένα DVD διάρκειας 45 λεπτών περίπου για την μπάντα trio Iama που θα κυκλοφορήσει αρχές Αυγούστου από την εταιρεία Dissonace Records, κάποιες live performances που είναι να γίνουν στην Αθήνα τον Ιούλιο, απλά ακόμα δεν είναι σίγουρο, και γενικά ό,τι προκύψει.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου Έλληνες σχεδιαστές;
Γιώργος Κόφτης, Αλέξης Σκέμπερης, Αλέξης Κυριτσόπουλος.
Πες μου μερικά πράγματα για τα έργα που θα παρουσιάσεις στην έκθεση της LifO.
Μερικά κολάζ με σχέδιο σε χαρτόνι και σε φωτογραφικό χαρτί που θα συνεχίζονται πάνω στον τοίχο. Κάτι μεικτό δηλαδή: ζωγραφική πάνω στον τοίχο με σχέδια κολλημένα.
Μ.Κ.
ΣΤΗΒ ΓΙΑΝΑΚΟΣ
Εικαστικός. Η πρώτη του έκθεση στη Νέα Υόρκη έγινε το 1966, στο αποκορύφωμα της Pop Art. Του έχουν απονεμηθεί πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων και το Βραβείο Guggenheim το 1996, κι έχει πάρει πολλές υποτροφίες. Έως σήμερα έχει κάνει στις ΗΠΑ και την Ευρώπη 27 ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε δεκάδες ομαδικές με άλλους σημαντικούς Αμερικανούς καλλιτέχνες.
«Ο Γιανάκος συνδέει επιτυχημένα καταστάσεις σαπουνόπερας με τις εικόνες της Ιστορίας της Τέχνης (όπως για παράδειγμα τις εικόνες του Piet Mondrian). Η ζωγραφική του και τα σχέδιά του αποτελούν ασταμάτητη έφοδο στις "οικογενειακές αξίες" κάθε είδους», γράφει στο «ARTnews» ο Robert Rosenblum, (καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης στο Institute of Fine Arts του Πανεπιστημίου της Νέα Υόρκης και επιμελητής τέχνης του 20ού αιώνα στο Μουσείο Guggenheim της Νέα Υόρκης). «Εδώ και τρεις δεκαετίες έχει, όπως ο Mel Brooks, σπρώξει στα όριά τους τις προκαταλήψεις μας. Οι εικόνες του αποτελούν εξέλιξη του δέντρου που φυτεύτηκε από τον Roy Lichtenstein, που, ας σημειωθεί, υπήρξε μεγάλος θαυμαστής της δουλειάς του Γιανάκου».
Ο Στηβ Γιανάκος κατασκευάζει εικόνες, ελκυστικές και προκλητικές, στις οποίες η αφήγηση παραπέμπει στην εποχή της «αθωότητας», τις δεκαετίες του '60 και '70. Την εποχή της παρατεταμένης νεότητας που έκανε τους ανθρώπους να ονειρευτούν -έστω και αφελώς- προσφέροντάς τους μια νέα πολιτισμική ταυτότητα. Η επιλογή της μορφής συνήθως γίνεται με χιούμορ και η αφηγηματική δράση είναι άμεση και προφανής, γιατί αυτό που τον ενδιαφέρει είναι η στάση ζωής. Θέλει να κάνει ορατά όλα τα στάδια δημιουργίας του έργου του, καθώς και τη σχέση που έχει αυτό με την προηγούμενη δουλειά του, και γι' αυτό αντιμετωπίζει τους πίνακές του σαν ready made υλικό, απομονώνοντας τα στοιχεία που τον ενδιαφέρουν και ανασυνθέτοντάς τα με τη μέθοδο του κολάζ και του ασαμπλάζ. Ακόμα και το πορτρέτο του ή ιστορικά και αναγνωρίσιμα πρόσωπα, όπως ο Χίτλερ ή η μικρή Λουλού, απονοηματοδοτούνται και χρησιμοποιούνται ως δομικά υλικά για μια ζωγραφική της οικειοποίησης.
Οι τίτλοι των έργων αποτελούν συστατικό στοιχείο της δουλειάς του Γιανάκου. Είτε ενσωματώνονται στη ζωγραφική επιφάνεια είτε συνοδεύουν το έργο, χλευάζουν στερεότυπα και ευρέως διαδεδομένες πεποιθήσεις με αυθόρμητο κυνισμό, αλλά και εκλεπτυσμένο λόγο. Γεννήθηκε το 1938 στη Νέα Υόρκη. Ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη και τα Χανιά.
www.adgallery.gr/pages/sgi.html
M.H.
σχόλια