ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σκέφτομαι την ζωή μου. Με ηρεμία για πρώτη φορά. Χωρίς στεναχώρια για πρώτη φορά. Και όχι γιατί δεν έχω λόγο να στεναχωριέμαι, αλλά επειδή και η στεναχώρια δεν βγάζει πουθενά. Και κάπως έτσι απόψε συνειδητοποιώ πως έχω αποδεχτεί κάθε δυσκολία που μου έχει προκύψει, έχω παλέψει, έχω αντιμετωπίσει τις καταστάσεις και έχω επιβιώσει. Και τώρα πλέον 18 χρονών σχεδόν προσπαθώ να σκεφτώ τι θα γίνει παρακάτω. Έχω φτάσει μόνη, χωρίς στενούς φίλους, μόνο ελάχιστους γνωστούς, με προβλήματα στην οικογένεια, να μην έχω έναν άνθρωπο να ανοίξω την καρδιά μου και χωρίς ελπίδες μετά από την εμπειρία των πανελληνίων στην προσπάθεια να ξαναδώσω και να ξέρω πως εφόσον δε θα αλλάξω περιβάλλον τίποτα από τα παραπάνω δε θα βελτιωθεί. Κι είμαι εδώ και πλέον δεν αναρωτιέμαι "γιατί σε 'μένα;". Έχω συμφιλιωθεί ακόμα και με την ατυχία που με διακατέχει και η οποία έχει φτάσει αυτή τη στιγμή στο ζενίθ. Ειλικρινά απορώ με τον εαυτό μου. Απορώ και τώρα που είμαι ψύχραιμη. Και απορώ που ενώ ξέρω πως θα έχω δύσκολες στιγμές, που θα φτάσω πάλι στα όριά μου, είμαι οκ. Δεν ξέρω αν θα γίνει χειρότερο γιατί συνεχώς λέω πως δεν γίνεται να χειροτερέψει άλλο και όμως κάθε αύριο είναι μια δυσκολότερη μάχη. Νιώθω πως ξαφνικά μέσα απ' όλες αυτές τις εμπειρίες και τις δυσκολίες έχω ωριμάσει σε ένα βαθμό ειλικρινά. Δεν είμαι ίδια στην καρδιά με πριν. Ούτε στο μυαλό. Σκέφτομαι αλλιώς πια. Πιο λογικά και κάποιες φορές πιο καχύποπτα. Αλλά μες την καχυποψία ξέρω και να κατανοώ καλύτερα τους δίπλα μου γιατί μπορώ να καταλάβω τα αισθήματα μιας και έχω νιώσει αρκετά. Νιώθω αλλιώς. Νιώθω πιο δύσκολα αλλά και πιο δυνατά. Μέσα μου είμαι εγώ. Το ίδιο άτομο. Αλλά εξελιγμένο. Και σε αυτή τη φάση ψάχνω να βρω τον εαυτό μου γιατί στην προσπάθεια να αντιμετωπίσω τις δυσκολίες με έχασα λίγο. Με ξέχασα. Πρέπει πρώτα να ψάξω να με βρω και μετά θα είναι η ώρα να γνωρίσω μια νέα ζωή. Και το έχω ανάγκη να κάνω μια καινούρια αρχή, να ξεκινήσω μια νέα διαφορετική ζωή, να κάνω πράγματα που μου αρέσουν, να είμαι ανεξάρτητη και να έχω ανθρώπους δίπλα μου, ανθρώπους που θα τους νοιάζομαι και θα με νοιάζονται. Να έχω και εγώ επιτέλους λίγη χαρά στην ζωή μου. Αυτό θέλω. Προς το παρόν όμως όπως είπα πρέπει να ζήσω στο γνώριμό μου περιβάλλον, να ξαναβρώ τον εαυτό μου και να ξαναπροσπαθήσω για τα όνειρά μου δίνοντας άλλη μια φορά πανελλήνιες. Εαυτέ μου για πρώτη φορά σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να τα καταφέρεις γιατί θέλω να σε δω να χαμογελάς αληθινά ξανά!