Ειλικρινά δεν ξέρω αν έχω κάνα τυχερό αστέρι πάνω από το κεφάλι μου αλλά ποτέ δεν έχω νιώσει ούτε έχω εισπράξει φόβο ή απουσία τόλμης στο να με πλησιασουν .Επίσης θεωρώ ότι όταν πράγματα ξεκαθαρίζουν εξαρχής όσον αφορά στο τι θέλει ο καθένας από τους εμπλεκόμενους δεν δημιουργούνται και οι παρεξηγήσεις .Ειλικρινά αδυνατώ να καταλάβω για πιο λόγο υπεραναλύονται τόσο πολύ οι σχέσεις ..Κατά τη γνώμη μου η δυσκολία έγγυται στην αποδικωποιηση των μηνυμάτων που λαμβάνεις γιατί συνήθως οι άνθρωποι απλά δεν είναι ξεκάθαροι ή ακόμα και να είναι έχεις και αυτούς που ρε παιδί μου θέλουν να ζήσουν το δράμα τους .Τι εννοώ ,έστω ρε παιδί μου σου λέει κάποιος δεν θέλω σχέση από την αρχή ,ψήνεσαι να περνάμε καλά χωρίς πολλά πολλά ??Εαν εκεί πεις ναι πρέπει να συμφωνήσεις στο 100% στην πρόταση του άλλου .Πόσες όμως έπεσαν στην παγίδα του στυλ ότι θα τον πάω με τα νερά του ε και που θα πάει σιγά σιγα θα με δει αλλίως και τέτοια ...Και δώστου μετά οδυρμός και κακό με έίχε μόνο για καβάτζα κτλ..Θέλω να πω ότι αφού και εφ όσον ξεκαθαριστεί από την αρχή το θέλω αυτό ή ψάχνω αυτό ή το μου κάνεις δε μου κάνεις για σύντροφος ε τα πράγματα τελικά δεν είναι και τόσο δύσκολα .Έλλειψη ουσιαστικής επικοινωνίας και καταννόησης λοιπόν θεωρώ ότι είναι το πρόβλημα τελικά και επίσης να τονίσω ότι γενικώς τα περισσότερα πράγματα είναι πάρα πολύ απλά απλώς εμείς οι άνθρωποι έχουμε την τάση να τα περιπλέκουμε ε και όσο να ναι εκεί κάπου χάνεται η μπάλα .
24.8.2017 | 03:05
οι ανθρώπινες σχέσεις
Τόσο δύσκολα τώρα πια τα πράγματα.. Πραγματικά κρίμα. Δεν υπάρχουν ΆΝΘΡΩΠΟΙ πλέον, ή έχουν μάθει να είναι πολύ καλά κρυμμενοι. Πληγωνουμε ανθρώπους, τους χρησιμοποιούμε για προσωπικό όφελος, μπαίνουμε στη ζωή τους και πατάμε συναισθήματα. Το μόνο που δεν κάνουμε είναι να τους κάνουμε ευτυχισμενους. Κρυβομαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Και αυτό έχει όνομα. Αδράνεια. Η αδράνεια στο μεγαλείο της. Σήμερα, δυστυχώς, -και θα μιλήσω για άντρες καθώς είμαι κοπέλα - επαναπαυονται στην δική τους καλοπέραση.. Δε μου αρέσει να γενικευω, αλλά λόγω της πενιχρης εμπειρίας μου παρατηρώ ότι δεν υπάρχει καμία ωριμότητα για να υπάρχει και υγιής συντροφικοτητα. Σίγουρα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, αλλά δεν τις έχω συναντήσει ακόμα. Παρατηρώ το κόσμο. Μεγάλη η μοναξιά. Σε νέα άτομα και μεγαλυτερα. Και όταν επιλέγεις, παρά την δυσκολία των καιρών, -να αφεθεις, να δώσεις, να επενδύσεις σε ένα άτομο, αυτό κάνει πίσω. Και όχι γιατί δεν θέλει, αλλά γιατί έχει συνηθίσει να φοβάται. Φόβος. Τρομακτική λέξη. Εθος. Τρομακτική λέξη. Έχουμε μάθει να συνηθιζουμε να ζούμε σε συνθήκες φόβου και απειρης καχυποψιας. Πραγματικά είναι τρομερό το να μην θέλουμε να δώσουμε και να πάρουμε. Το να καθόμαστε πίσω από μια οθόνη φλερταροντας ασύστολα με απωτερο κοντινό σκοπό έναν και μοναδικό. Το σεξ. Το αποτέλεσμα; Τσακισμενες ψυχές από την μία να ψάχνουν να βρουν διέξοδο στα συναισθηματικα τους "πιστεύω" -γιατί φυσικά υπάρχουν και οι ρομαντικές ψυχές (και καλά κάνουν) - και από την άλλη, σώματα ερείπια που απλώς ψάχνουν να ταισουν το ναρκισσιστικο και άδειο εγώ τους. Ένα ΕΓΏ που ποτέ δεν θα αντικατασταθει από αυτό το άτιμο το ΜΑΖΊ. Και ας είναι τόσο όμορφο το μαζί.. Κρίμα για όσους δεν έχουν τα κότσια να το βιώνουν το μαζί. Κρίμα για όσους νομίζουν ότι μπορούν να διατηρούν την ανωριμοτητα τους και σε ηλικίες μη επιτρεπτες. Λυπηρη η απουσία αμοιβαιων συναισθηματων. Μόνο η ασφάλεια της οθόνης, της καρεκλας, του ΕΤΟΙΜΟΥ. Μη ξεβολευτειτε και δυσκολευτειτε. Καθίστε. Και πάρτε και έναν καθρέφτη να δείτε στο πρόσωπό σας την κοινωνία που φτιάχνετε για τους απογόνους σας.....
5