ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΟΧΙ !!! Δεν πέρασαν μόνο πέντε χρόνια από τότε που έφυγες...Εκτός από σένα,ξέρω κι εγώ την πραγματική μέρα που αποφάσισες να μ'αφήσεις.Είμασταν στο μπαλκόνι σου,αρχές Αυγούστου,έξι χρόνια πριν...Μόλις είχαμε κάνει έρωτα και το ένιωσα ότι θα ήταν για τελευταία φορά.Τότε,μέσα σε άλλα περίεργα για την δεδομένη στιγμή που μου έλεγες, συνειδητοποίησα ότι έφθασε για σένα η ώρα του τέλους.Και δυστυχώς,δεν γελάστηκα.Απλά τυπικά,μπήκε η σφραγίδα λίγο αργότερα.Γιατί τα γράφω όλα αυτά;Για να σου πω,πως ξέρω πριν από σένα τι θέλεις να κάνεις,γι'αυτό κι επιμένω πως δεν θα ξανακυλίσω στα σκαλοπάτια σου...Όχι μόνο γιατί δεν θ'αντέξω να σε ξαναδώ να το παίζεις σκληρή,αδιάφορη,ανήξερη,βιαστική έως και..."συμπονετική",αλλά γιατί έχεις εξαντλήσει τις ευκαιρίες που σου έδωσα κάνοντας κομμάτια την περηφάνια μου κι ας μην τις άξιζες.Πρώτη και μόνη φορά που αγαπάω έτσι.Κι αγαπάω εσένα.Και σου έδωσα ό,τι είχα,αλλά ΜΟΝΟ ΕΣΥ,μπορείς να πάρεις πίσω αυτό το: " είμαι αλλού" ,που μου είπες μετά από δικές μου επίμονες προσπάθειες για να μάθω τι συμβαίνει...Διαφορετικά άσε τα όνειρά μου να κοιμηθούν οριστικά.