ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νιώθω τοσο άδεια αυτες τις μέρες. Ηρθε το τελος του γαμου μου μαλλον. Η κατάσταση δεν παει αλλο. Εχουμε προσπαθησει τοσο πολυ στο παρελθον που τωρα δεν έχουμε αλλη θέληση. Συζητηση μεταξυ μας δε γινεται, δεν υπάρχει διαθεση απο τη μερια του συντροφου. Τοσα χρόνια χαμενα. Τοσες υποχωρησεις. Και αναγκαστικα θα επηρεαστουν και αλλες ψυχουλες, αθωες. Δυστυχως. Μακαρι να γινοταν κατι και να ηθελε να γινοταν μια συζητηση να τα λυσουμε ολα. Δε μπορω να κανω τιποτα αλλο αφου του το ζητησα και αρνειται. Δεν αντέχω αλλο ετσι.