ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι 2 χρονια χωρις σχεση. Γενικα κατα καιρους μου αρεσουν διαφοροι, αλλα δεν κολλαω ευκολα με καποιον, δεν ενθουσιαζομαι ευκολα. Τελευταια φορα κολλησα με εναν συναδελφο πριν 5-6 μηνες. Αυτος, ενω εδειχνε οτι του αρεσω και εκανε κινησεις, εμαθα μετα οτι ειχε σχεση. Ο ιδιος δεν μου το αρνηθηκε, οταν τον ρωτησα, αλλα παρολα αυτα συνεχισε να με πολιορκει. Γενικα εφαγα πολλη κοροιδια απο αυτον. Προκειμενου να τονωνει το εγω του με χρησιμοποιουσε κ μου εδινε ψευτικες ελπιδες. Και εγω η ηλιθια ειχα κολλησει μαζι του και μετα δεν μπορουσα να ξεκολλησω.Τωρα που λετε μετακομισα σε αλλη πολη μονιμα. Εκει γνωρισα εναν τυπο, ο οποιος μενει στην ιδια πολυκατοικια, και στον οποιο κατι με τραβηξε πολυ εντονα απο την πρωτη στιγμη. ΕΙχε μια ζεστασια στο βλεμμα του που με εκανε να κολλησω. Συναντιομασταν καποιες φορες στην εισοδο και μιλαγαμε λιγο και εγω καθε μερα που περνουσε τον σκεφτομουν ολο και περισσοτερο. Καποιες φορες, οταν τον συναντουσα, ηταν μαζι του και μια κοπελα. Ειχα αρχισει να φοβαμαι οτι παιζει να ειναι η κοπελα του, ωσπου μια μερα τους ειδα αγκαλια και βεβαιωθηκα. Και φυσικα απογοητευτηκα απειρα. Εχω τοσο καιρο να νιωσω μια αντρικη αγκαλια, εχω τοσο καιρο να μοιραστω τη ζωη μου με καποιον και με ενοχλει που και οι δυο περιπτωσεις με τις οποιες ειχα ενθουσιαστει πολυ δεν μπορουσαν να προχωρησουν λογω αλλης κοπελας. Μου τη δινει ρε γαμωτο. Γιατι τοση γκαντεμια. Ειναι αλλο να γνωρισεις καποιον που να σου αρεσει και εκεινος να μη σε θελει, γιατι εκει μπορεις ισως να προσπαθησεις μεχρι εναν βαθμο να τον κανεις να αλλαξει γνωμη. Δηλαδη εχεις ενα περιθωριο ελπιδας. Μπορεις να ελπιζεις οτι θα το ξανασκεφτει. Οταν ομως ο αλλος εχει σχεση, ε εκει δεν μπορεις να κανεις τιποτα. Μονο να κατσεις και να προσευχεσαι να χωρισει. Αυτο ομως δεν περνα απο το χερι σου. Ε και αυτο ειναι που μου τη δινει πιο πολυ. Καθομαι και σκεφτομαι οτι, αν δεν υπηρχε η κοπελα του, θα μπορουσα να τον διεκδικησω και θα μπορουσαμε, αν γουσταρε κ αυτος φυσικα, να ειμαστε μαζι και αναρωτιεμαι "γιατι γαμωτο να μην μπορει να συμβει αυτο τωρα?". Γιατι να μην τον ειχα γνωρισει σε αλλη φαση της ζωης του που θα ηταν ελευθερος? Ποσο κακο πραγμα αυτο το timing. Εχω κουραστει. Γενικα εχω περαση, δηλαδη δεν εχω παραπονο, μου την πεφτουν αρκετοι αντρες. Ομως αυτοι που εμενα μου αρεσουν ρε γαμωτο εχει τυχει δυο φορες συνεχομενα να ειναι δεσμευμενοι. Ε δηλαδη ποσο αδικο και κριμα ειναι αυτο. Και μην μου πειτε οτι μαλλον για καποιο λογο με τραβανε οι δεσμευμενοι, γιατι αυτο δεν ισχυει. Για κανεναν απο τους 2 δεν ηξερα οτι ειναι δεσμευμενος εξαρχης, ουτε μπορουσα με καποιο τροπο να το υποθεσω. Ισα ισα, ο γειτονας τον πρωτο καιρο που τον συναντουσα μου ελεγε πχ οτι παει να μαγειρεψει κλπ οποτε υπεθετα οτι, για να μαγειρευει, ειναι single. Ε και ξαφνικα μαθαινω οτι εχει κοπελα. Δεν μπορω αλλο. Απ τη μια ειμαι καιρο μονη και θα ηθελα, αν βρεθει κατι ενδιαφερον, να κανω σχεση(χωρις αυτο να σημαινει οτι δεν μπορω και μονη-απλα μου χει λειψει και λιγο η αντρικη συντροφια), αλλα απο την αλλη με αυτες τις συνεχομενες απογοητευσεις που τρωω σε αυτο το κομματι εχω αρχισει να κουραζομαι και να σκεφτομαι οτι καλυτερα να μεινω για παντα single. Τουλαχιστον δεν θα απογοητευομαι απο κανεναν, δεν θα βλεπω φαντασματα απο πρωην τους γυρω μου κλπ.