Ίσως η αρχή να έγινε μερικά χρόνια πριν στην περίφημη συγκέντρωση για τις πυρκαγιές τον Αύγουστο του 2007, που ξεκίνησε μέσα από τα μπλογκ. Ήταν η πρώτη μαζική κίνηση πολιτών χωρίς καμία κομματική σφραγίδα. Ας μην ξεχνάμε ότι μέχρι πολύ πρόσφατα, ακόμα και σε δημοτικό επίπεδο τα κομματικά στεγανά ήταν απελπιστικά στενά και περιοριστικά. Χάρη στον παράγοντα ίντερνετ, όμως, οι κινήσεις πολιτών απογειώθηκαν και απέκτησαν καινούργια δύναμη, συσπειρώνοντας ανθρώπους που δεν θα μπορούσαν να βρεθούν εύκολα αλλιώς. Είτε προσπαθούν να αποτρέψουν να γίνει η γειτονιά τους μια απέραντη διασκεδασούπολη (κάτι που κάνουν πολύ επιτυχημένα οι κάτοικοι των Πετραλώνων με λαϊκές συνελεύσεις ή ο Σύλλογος Πολιτών «Μέγας Αλέξανδρος» στο Γκάζι, τον Κεραμεικό και το Ρουφ) είτε ενώνονται για σκοπούς περιβαλλοντικούς (να αναφέρουμε, μεταξύ άλλων, την Επιτροπή Πολιτών για τη Διάσωση του Ελαιώνα ή τη Διαδημοτική Συντονιστική Επιτροπή για τη διάσωση του Υμηττού), οι κινήσεις πολιτών που παλεύουν ενάντια στη διαφθορά και τη γραφειοκρατία για να κερδίσουν τις γειτονιές τους γίνονται όλο και περισσότερες. Μετά την αμφιλεγόμενη κίνηση για το Πάρκο της Ναυαρίνου -γνωστό και ως «το πάρκινγκ που έγινε πάρκο»- το έδαφος προετοιμαζόταν γι' αυτό που έχει γίνει τους τελευταίους μήνες στην πλατεία Εξαρχείων. Καθόλου τυχαίο ότι αυτή η κίνηση ξεκίνησε στα Εξάρχεια που είναι γνωστά για τις κινήσεις αυτοδιαχείρισης και τις ριζοσπαστικές τους λύσεις. Ένα μέρος που ήταν για χρόνια άβατο εξαιτίας της ευρείας χρήσης και διακίνησης ναρκωτικών «καθάρισε» χάρη στους κατοίκους του. Πρώτα με φέιγ-βολάν που έλεγαν «έξω η πρέζα από την πλατεία», μετά με ένα μικρόφωνο, και σιγά σιγά και με παροτρύνσεις κατάφεραν να διώξουν τους εμπόρους ναρκωτικών από την πλατεία. «Μιλάμε πάντα για τους εμπόρους, όχι για τους χρήστες που περνάνε το δικό τους δράμα. Σε αυτούς εξηγήσαμε πώς είχαν τα πράγματα. Κάποιοι έφυγαν από μόνοι τους», μας είπαν. Εκτός από τα προφανή, το καθάρισμα και το πλύσιμο της πλατείας, το φύτεμα των δέντρων, οι κάτοικοι έφεραν ποδοσφαιράκια, τραπέζια του πινγκ-πονγκ και μπασκέτα! Σύντομα, η πλατεία γέμισε κούνιες και καινούργια δέντρα. Μερικούς μήνες μετά η πλατεία παραμένει καθαρή - ποιος περίμενε ότι θα έβλεπε ποτέ παιδάκια να κάνουν κούνια στην πλατεία Εξαρχείων; Το μεγαλύτερο στοίχημα απ' όλα, βέβαια, παραμένει το υποβαθμισμένο ιστορικό κέντρο της Αθήνας. Με αυτό καταπιάστηκαν οι atenistas. To κίνημα (γιατί μόνο ως κίνημα θα μπορούσε κανείς να το χαρακτηρίσει) ξεκίνησε στις αρχές Σεπτεμβρίου από δυο ανθρώπους που μοναδικό τους μέλημα είχαν να κάνουν ό,τι καλύτερο για το ταλαιπωρημένο κέντρο της Αθήνας. «Κουραστήκαμε να γκρινιάζουμε, να μας φταίνε πάντα οι άλλοι ή το «κράτος», έλεγε η διακήρυξη που συνυπέγραφαν στις αρχές Σεπτεμβρίου ο δημοσιογράφος Δημήτρης Ρηγόπουλος και ο γραφίστας Τάσος Χαλκιόπουλος. Από τις 12 Σεπτεμβρίου ξεκίνησαν οι δράσεις τους: τα μπάνερ με την ιστορία παλαιών κτιρίων της Αθήνας θα μπορούσε κανείς να πει ότι ήταν από τις καλύτερες δράσεις τους σε μια πόλη που αγνοεί και περιθωριοποιεί συστηματικά το παρελθόν της, εκτός κι αν αφορά την κλασική Ελλάδα), φύτεμα από ζαρντινιέρες στη Σατωβριάνδου, καθάρισμα οικοπέδων στην οδό Ζήνωνος. Και μετά, σχεδόν εν μια νυκτί, λίγο πριν τις εκλογές, εκεί που ο περισσότερος κόσμος αναρωτιόταν τι θα γίνει επιτέλους με το ιστορικό κέντρο της Αθήνας, οι atenistas έγιναν μια υπολογίσιμη δύναμη. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης μιλούσαν συνέχεια γι' αυτούς, απέκτησαν χιλιάδες φίλους στο Facebook και στο Twitter και μια απλή ιδέα, η σύναξή τους στην πλατεία Κοτζιά στις 6/11 και στην Ομόνοια στις 12/11 με αναμμένα κεριά («Για να στείλουμε το δικό μας μήνυμα σε όποιον είναι δήμαρχος της πόλης από την 1η Ιανουαρίου»), έδειξε τη δύναμή τους, έστω και αριθμητικά. Χιλιάδες άνθρωποι μαζεύτηκαν κι έκαναν παρέλαση σε γειτονιές από τις οποίες δεν περνάμε πια. Όχι πως έλειψε η καχυποψία - κάποιοι μίλησαν για κομματικά συμφέροντα. «H περίφημη νεοσύστατη ομάδα των atenistas δημιουργήθηκε τελικά (σε προφανές προεκλογικό χρονικό διάστημα) για να παίξει έναν συγκεκριμένο ρόλο στις πρόσφατες εκλογές. Προσωπική δε εκτίμηση ήταν και είναι (μακάρι να διαψευστώ) ότι η ομάδα των atenistas θα κατέλθει στις επόμενες (αυτοδιοικητικές) εκλογές ως ανεξάρτητη οντότητα. Και θα συνεργαστεί σε πολλά επίπεδα με τη νεοεκλεγείσα διοίκηση του δήμου», έγραψε ο αρχιτέκτονας Αλέξανδρος Βανδώρος στο architects.gr. Άλλοι τούς καταλόγισαν ότι ένα εγχείρημα σαν κι αυτό δεν θα έπρεπε να ανήκει στη σφαίρα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, αλλά να το φροντίζουν οι εκάστοτε δήμοι. Όπως και να έχει, όμως, αυτό δεν αλλάζει το ότι είναι μια ομάδα ανθρώπων που κάνουν κάτι -ό,τι κι αν είναι αυτό- για να καλυτερέψουν την πόλη τους, χωρίς να έχουν προσωπικό όφελος.
σχόλια