ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
30.10.2017 | 15:30

Υπομονή... Και ελπίδα...

Εδω και ενα χρόνο προσπάθεια για παιδακι. Χωρίς κανένα προβληματικο ιστορικο και οι δυο. Εγω 29, ο άντρας μου 39. Ξεκινησαμε χαλαρά προσπάθεια, μετα απο 2 χρόνια γαμου και αψηφώντας καθε επίμονη προτροπή "καλης διάθεσης" περι του να "κάνουμε αμέσως παιδι". Πρωτα ζήσαμε κάποια πράγματα που θέλαμε και εδω κ ενα χρόνο προσπαθούμε. Ανεπιτυχως όμως. Η ψυχολογία μου επηρεασμένη. Ο άντρας μου πιο αισιόδοξος, θεωρεί οτι απλα ετυχε να μην έρθει ακομη και προσπαθεί να με ενθαρρύνει συνέχεια. Εντούτοις κλείσαμε αυτη την εβδομάδα υπέρηχο και κολποσκοπηση. Καθώς επισης και τις σχετικές ανδρολογικες, απο την αλλη. Ξεκινησα να αθλουμαι ξανα επειτα απο αποχη 3 χρονων, λογω απαιτησεων της προηγούμενης μου δουλειάς και ορισμενων αλλων). Γενικα δεν εκανα ποτε καταχρησεις, δεν ξενυχταω, δεν πινω, δεν καπνίζω, οσο μπορω προσέχω τη διατροφή μου, κανω ο,τι μπορω. Ο αντρας μου επίσης (παλιότερα ασχολουταν με αθλητισμό).Να σημειωσω πως ορισμενες καταστάσεις οπως η ανεργια μου καθως και η αξαφνη απωλεια ενος απο τους γονείς μου και προβλήματα που μου δημιουργησαν καποιοι κακοβουλοι συγγενείς, με εκαναν να παρω 10 κιλα, να εχω πολυ αγχος και εφιάλτες τα τελευταία 2 χρόνια. Φοβάμαι μην με επηρεαζουν ολα αυτα σε τέτοιο σημείο που να μη μπορω να συλλαβω. Το θέμα ειναι οτι λατρευα ανέκαθεν τα παιδιά (το αντικείμενο μου ειναι δασκάλα και το επέλεξα επειδή τα αγαπω πολυ). Αραγε θα τα καταφέρουμε;Θεε μου, σε παρακαλώ να μην δείξουν κατι ασχημο αυτές οι εξετάσεις. ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ...
3
 
 
 
 
σχόλια
Έχω ταλαιπωρηθεί κι εγώ και σε καταλαβαίνω. Είχα δευτερογενή υπογονιμότητα, αλλά όλα ξεπεράστηκαν όταν έφυγα για εξωτερικό και σταμάτησα να ασχολούμαι με το θέμα. Με ένοιαζε μόνο πως θα προσαρμοζόταν το μεγάλο μου παιδί και ξέχασα εντελώς το θέμα. Υπομονή και ψάξε να βρεις ένα τρόπο να χαλαρώνεις. Σου εύχομαι ολόψυχα να γίνεις σύντομα μανούλα.
Συμφωνώ με την προλαλησασα. Ίσως όμως απλα να μην τρέχει τίποτα και να σας ευλογήσει ο Θεός την κατάλληλη στιγμή. Γι αυτο, υπομονή, πίστη και χωρίς άγχος! Εύχομαι ολα να σας πανε καλά!Παρεμπιπτόντως, ολοι εσείς που πατάτε "Όχι", πραγματικά απορώ πως και γιατί το κάνετε. Ενω η εξομλγ. εύχεται κατι τοσο δυνατό απο ψυχής. Άσχετα με το αν θέλετε ή οχι παιδιά στη ζωή σας, σεβαστείτε το Γολγοθά των γυναικών που θέλουν να γίνουν μανούλες και δυσκολεύονται. Έλεος πια. Λιγη ανθρωπιά δε βλάπτει.
Φαντάζομαι θα έχεις κάνει ορμονολογικές εξετάσεις για θυρεοειδή. Το αναφέρω καθώς γράφεις πως πέρασες μια περίοδο άγχους και πίεσης, λόγω ανεργίας και πένθους, και στο τέλος βρέθηκες 10 κιλά βαρύτερη... Πολλές φορές ο θυρεοειδής δημιουργεί παροδικά υπογονιμότητα. Δεν θέλω να κάνω τον ειδικό, απλώς το επισημαίνω σε περίπτωση που σας έχει ξεφύγει σαν σκέψη. Όλα θα πάνε καλά! Μην αγχώνεστε. Το άγχος είναι όντως εχθρός στο θέμα αυτό.
Scroll to top icon