ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
14.11.2017 | 17:53

....

Κουράστηκα, σας λέω! Φτάνει! Βαρέθηκα!Κουράστηκα να έχω γύρω μου ανθρώπους κάλπικους, που κρύβουν πίσω από ένα προσωπείο τα πραγματικά τους αισθήματα και τις αληθινές τους σκέψεις.Βαρέθηκα να αντικρίζω υποκριτικά χαμόγελα και να έρχομαι αντιμέτωπη με τη δήθεν καλοσύνη και την υποτιθέμενη αγάπη!Και πάνω απ’ όλα, βαρέθηκα να βλέπω ανθρώπους να είναι φίλοι και σύντροφοι κατά περίπτωση, κατ΄ανάγκη, κατά συνθήκη κι όχι από επιλογή, από απόλυτη και ειλικρινή επιλογή.Οι σχέσεις δεν είναι δοσοληψία, να μετράμε πόσα θα πάρουμε για να δούμε πόσα θα δώσουμε… αν δώσουμε. Ούτε τα αισθήματα είναι προϊόν συναλλαγής, να τα ζυγίζουμε, να τα ανταλλάσσουμε, να τα πουλάμε.Οι σχέσεις είναι ψυχή, ρε! Είναι αγάπη χωρίς όρους και χωρίς όρια. Είναι ενδιαφέρον, φροντίδα και νοιάξιμο. Είναι οι λέξεις που λέμε, μα κι εκείνες που δεν τολμάμε να ξεστομίσουμε. Είναι ένα σφίξιμο στον ώμο κι ένας ψίθυρος «Μη φοβάσαι, εγώ είμαι εδώ!». Και να είσαι! Είναι εκείνα τα ανύποπτα μηνύματα μέσα στη νύχτα, όχι επειδή έχεις αϋπνίες, αλλά επειδή νιώθεις ότι ο άλλος, ο φίλος σου, ο σύντροφός σου, ο άνθρωπός σου δεν είναι καλά.Είναι εκείνο το «Έρχομαι να σε δω!» όχι τη στιγμή που δεν έχεις τίποτα καλύτερο να κάνεις, αλλά τη στιγμή που πνίγεσαι από δουλειές και υποχρεώσεις, μα τις βάζεις στην άκρη, για να βρεις χρόνο για τους ανθρώπους που αγαπάς.Οι αληθινές σχέσεις δεν είναι μπαράκια και ποτά, καφεδάκι και κουτσομπολιό, διασκέδαση και εκτόνωση. Ή μάλλον, δεν είναι μόνο αυτό. Οι αληθινές σχέσεις προϋποθέτουν υπομονή στα δύσκολα και δύναμη στα ζόρια. Δεν κατασκευάζονται και δεν επιβάλλονται, δεν είναι υπό διαπραγμάτευση και δεν αμφισβητούνται. Και το κυριότερο, δεν μπορείς να τις προσποιηθείς.Τις αληθινές σχέσεις απλά τις νιώθεις. Τις νιώθεις σαν μια αγκαλιά που σε τυλίγει όταν δεν είσαι καλά. Σαν ένα τρυφερό χάδι τις στιγμές που πονάς. Σαν ένα χέρι που σε στηρίζει όταν νιώθεις αδύναμος. Σαν μια σκέψη που σε ακολουθεί όπου κι αν είσαι. Σαν ένα χαμόγελο που απαλύνει τη μοναξιά σου. Σαν εκείνο το δάκρυ που θα μοιραστείτε στα δύσκολα. Και σαν το δυνατό γέλιο που θα ακουστεί όταν όλα πάνε καλά. Οι αληθινές σχέσεις είναι απλά αγάπη.Και μην περιμένεις λόγια, ούτε να αρκείσαι σ’ αυτά. Γιατί η αγάπη δεν είναι λόγια όμορφα, είναι πράξεις. Ακούς; Πράξεις! Πράξεις μικρές και καθημερινές, που από πολλούς περνούν απαρατήρητες, γιατί δεν έμαθαν ποτέ να αγαπούν, παρά μόνο να παίρνουν. Μα είναι αυτές οι μικρές που δίνουν νόημα στις σχέσεις και μας συντροφεύουν κάθε στιγμή. Και καμιά φορά είναι αυτές οι μικρές που μπορούν να μας αγγίξουν πολύ περισσότερο από τα μεγάλα λόγια και τις πράξεις που γίνονται για τις εντυπώσεις και μόνο.Με κούρασαν οι ψεύτικες σχέσεις. Βαρέθηκα όλους εκείνους τους δήθεν, που έμαθαν να μετρούν τους ανθρώπους μόνο όταν τους χρειάζονται. Μερικές φορές θα ήθελα να είχα μια υπερδύναμη, να μπορώ να μπω στο μυαλό τους και στην καρδιά τους, και να τους αλλάξω τον τρόπο που σκέφτονται και να τους δείξω πώς είναι να νιώθουν. Να τους κάνω να καταλάβουν ότι οι σχέσεις δε μετριούνται αλλά χτίζονται, πως ο σεβασμός δεν απαιτείται αλλά κερδίζεται, πως η αγάπη δεν ανταλλάσσεται αλλά προσφέρεται.Βλέπεις, εγώ έχω ανθρώπους στη ζωή μου που με νοιάζονται. Δεν είναι πολλοί, αλλά για μένα είναι αρκετοί. Είναι εκείνοι που μοιράζομαι μαζί τους σιωπές πολύ πιο ουσιαστικές από τα φλύαρα λόγια των πολλών. Είναι εκείνοι που αντέχουν να ενώσουν το σκοτάδι τους με το δικό μου και να βαδίσουμε μαζί μέχρι να βρούμε μια χαραμάδα φως. Είναι εκείνοι που δε ζητάνε τίποτα και ίσως γι’ αυτό θέλω να τους δώσω τα πάντα. Είναι εκείνοι που δίνονται χωρίς να περιμένουν ανταλλάγματα και γι’ αυτό ό,τι μου δίνουν έχει αξία ανυπολόγιστη. Είναι εκείνοι που είναι δίπλα μου στα εύκολα, στα δύσκολα, σε όλα, με όποιο τρόπο, με όποιο κόστος. Και είναι αυτοί οι λίγοι που είναι πια οι άνθρωποί μου.Όλους τους άλλους τους βαρέθηκα. Δεν έχω χρόνο να παίξω τα παιχνίδια τους, δε μ’ ενδιαφέρουν οι συναλλαγές τους. Ας συνεχίσουν τη ζωή τους όπως επέλεξαν κι ας ζήσουν από δω και πέρα με τις επιλογές τους. Η δική μου η επιλογή είναι το νοιάξιμο, το δόσιμο και η αγάπη. Η δική μου η επιλογή είναι οι άνθρωποί μου. Και γι’ αυτούς θα είμαι πάντα εδώ.
7
 
 
 
 
σχόλια
Αυτό είναι η προσωπική μου άποψη, όμως, ορίστε:Η αγάπη έχει δύο μέρη. Το εγωιστικό και το ανιδιοτελές. Το εγωιστικό αγαπάει επειδή κάποιος μας κάνει να αισθανόμαστε όμορφα (συναισθηματικά και ανεξάρτητα από το αν έχουμε φιλική ή ερωτική σχέση). Το ανιδιοτελές αγαπάει επειδή έχουμε τη ανάγκη να κάνουμε τον άλλο να αισθανθεί όμορφα. Πάντα υπάρχουν και τα δύο, και, ανάλογα με τους ανθρώπους που μοιράζονται τέτοια συναισθήματα, το ένα μπορεί να είναι μεγαλύτερο από το άλλο. Στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, είναι το εγωιστίκό κομμάτι, δυστυχώς. Παρ' όλα αυτά, πρέπει να υπάρχουν και τα δύο κομμάτια, κανονικά, περίπου 50-50, αλλιώς, ή ρίχνουμε τον εαυτό μας, ή ρίχνουμε τον άλλο.Για να δικαιολογήσω αυτήν την άποψη, σκεφτείτε το εξίς:Θα σας φαινόταν δίκαιο να δίνετε την αγάπη σας και να μην πέρνατε τίποτα δε αντάλλαγμα; Αν μιλάμε για ερωτική σχέση, θα νιώθατε πως δεν σας εκτιμούν. Όπως και σε φιλική σχέση. Όταν δίνετε την αγάπη σας, σαφώς, περιμένετε να πάρετε και κάτι σε αντάλλαγμα. Αυτό είναι η αγάπη του άλλου προς εσάς. Μπορεί ο άλλος να μην είναι υποχρεωμένος να τη δώσει, αλλά την περιμένετε, σε μικρό ή μεγάλο βαθμό. Οπότε, φυσικά και είναι θέμα ανταλλαγής.Από την άλλη πλευρά, φυσικά και οι σχέσεις είναι θέμα ψυχής. Η αγάπη δεν έχει μια στάνταρ "τιμή". Η "τιμή" της καθορίζεται από την "ψυχή". Από τα συναισθήματά μας. Τα οποία ποτέ δεν πρόκειται να γίνουν αντικειμενικά. Με άλλα λόγια, τα συναισθήματα δεν τα ζυγίζουμε ακριβώς, αλλά θέλουμε να τα ανταλλάξουμε με κάποια αντίστοιχου "βάρους". Όμως το "βάρος" τους είναι υποκειμενικό μιας και καθορίζεται από το πόσο βαριά τα νιώθουμε εμείς.Σόρι αν φαίνεται λίγο, ή πολύ, ασυνάρτητο όλο αυτό που έγραψα. Ελπίζω να βγάζετε άκρη.
Βγάλαμε βγάλαμε :-)) Καλά τα λες απλά εκ των πραγμάτων όταν κρίνουμε καταστάσεις και γεγονότα πάντα εξετάζουμε και το πλαίσιο μέσα στο οποίο λαμβάνουν χώρα τα τεκτενόμενα .Αλλίως αγαπάς τη μάνα σου και αλλιώς τον σύντροφό σου άλλα αποζητάς να λάβεις παράλληλα και απο τον καθένα .Το θέμα είναι σε όλες τις σχέσεις εκτός από αυτό που λέμε αγάπη το οποίο λίγο δύσκολα χαρτογραφείται είναι να υπάρχει ΣΕΒΑΣΜΟΣ ..
Έτσι !!Γιατί το άλλο της αγάπης έχει και το ρομάντσο μέσα ,έχει το μπέρδεμα ,τον έρωτα κτλ ..Ξεκάθαρα πράγματα είναι τα ωραία αν και αγάπη χωρίς σεβασμό κατ εμέ δε νοείται ..
Το βασικότερο απ όλα αυτά που περιγράφεις είναι ότι ΕΣΥ ξέρεις τι θες οπότε τα υπόλοιπα είναι πολύ εύκολα .Χαίρομαι τους ανθρώπους με απαιτήσεις (υπό την προϋποθεση ότι μπορούν να τις στηρίξουν ) και αυτούς που δεν συμβιβάζονται .Άρα αφού έχεις αυτά και αυτούς που θες είσαι μια χαρα!!!
Scroll to top icon