EΙΝΑΙ Η ΤΡΙΤΗ ΦΟΡΑ που η Μαγκύ Μαρέν έρχεται στο Φεστιβάλ Αθηνών. Η σπουδαία χορογράφος είχε παρουσιάσει το Umwelt το 2006, το Turba το 2008 και τώρα επιστρέφει με ένα παλιότερο (1981) αλλά άκρως καθοριστικό για την ιστορία του σύγχρονου χορού έργο, το May Β (22-23/6), καθώς και με το τελευταίο της, το Salves (27-29/6). Η Μαρέν είναι μία από τις πρωτοπόρους χορογράφους του γαλλικού χορού, μια επαναστάτρια που γύρισε την πλάτη της στον Μορίς Μπεζάρ και στο Μπαλέτο του Στρασβούργου, για να αναδειχτεί σε μεγάλο ταλέντο στη Γαλλία τη δεκαετία του ’80. Το Μay B θυμίζει έντονα θεατρικό κι είναι βασισμένο στον κόσμο του Μπέκετ: oι χορευτές θυμίζουν μπεκετικούς χαρακτήρες. Η ικανότητα του έργου να σοκάρει δεν έχει μειωθεί με τα χρόνια, με την εφεύρεση μιας ριζοσπαστικής νέας γλώσσας, σχεδόν θεατρικής, που δημιουργεί με τη σειρά της μια παράσταση που ανατρέπει το γελοίο, το βίαιο και το θλιβερό της ανθρώπινης ύπαρξης. To Salves, πάλι, είναι το τελευταίο της έργο και αφορά τη δέσμευση και την τρυφερότητα, αν και γι’ άλλη μία φορά, όπως σε όλα τα έργα της Μαρέν, αυτό που θα δούμε στη σκηνή θα έχει περισσότερο σχέση με τον χωρισμό και την ασυνεννοησία, ενώ το σύνολο του έργου της είναι μια προσπάθεια «να οργανωθεί η απαισιοδοξία», όπως είχε πει κάποτε ο λογοτεχνικός κριτικός και φιλόσοφος Βάλτερ Μπένγιαμιν. Τα δυο έργα της που είδαμε το 2006 και το 2008 στο Φεστιβάλ είχαν έντονη την ιδέα της καταστροφής. Το Turba καταπιανόταν με την έννοια του ρυθμού και ήταν μια διασκευή του Περί της φύσεως του Λουκρήτιου, ενώ το Umwelt εξέταζε την ασημαντότητα της ανθρώπινης ύπαρξης μέσα από τη διαρκή επανάληψη των ίδιων σκηνών, δημιουργώντας μια αίσθηση σχεδόν κλειστοφοβική, σύμφωνα πάντα με το κοινό που είδε την παράσταση. Ανυπομονούμε να δούμε τι εντύπωση θα δημιουργήσουν οι δυο τωρινές παραστάσεις στο αθηναϊκό κοινό. Σίγουρα, όπως όλα τα έργα της Μαρέν, δεν θα αφήσουν κανέναν αδιάφορο. Δ.Τ.
σχόλια