Νομίζω έχεις μπερδέψει 2 πράγματα. 1. Έχεις τους φίλους που σου αξίζουν. Εσύ τους διαλέγεις, εσύ τους ζεις και παρατηρείς τις αλλαγές τους. Αν σου βγουν σκάρτοι, φταις κι εσύ που δεν είδες ή αγνόησες τα σημάδια.2. Εσυ φταις αν δεν έχεις φίλους. Αυτό απευθύνεται σε όσους γκρινιάζουν για την έλλειψη φίλων στη ζωή τους. Αν δε βγεις να γνωριστείς και να διεκδικήσεις φιλίες, δε θα πέσουν οι φίλοι από τον ουρανό.Τα δύο αυτά πράγματα δεν είναι το ίδιο. Στο ένα μία κακή κρίση μπορεί να σου κοστίσει "φίλους" που δεν άξιζαν. Στο άλλο είσαι αντικοινωνικός και δεν έχεις φίλους.Εσύ ανήκεις στην πρώτη κατηγορία.Η πρώτη σου φράση συγχέει τα 2 παραπάνω και δεν είναι ακριβής.
13.1.2018 | 11:41
So let the river run
Έχω δει πολλά σχόλια πως αν δεν έχεις φίλους σημαίνει πως δεν αξίζεις να τους έχεις. Πώς κάνεις εσύ κάτι ,το μεγαλύτερο, λάθος και τους χάνεις. Ίσως το πίστευα και εγώ σε κάποιο βαθμό μέχρι να συνειδητοποιήσω τι μου συμβαίνει. Οι δύο καλύτερες μου φίλες με προσέβαλαν συνεχώς, άσχημα πολύ. Ο,τι κι αν τους είπα δεν άλλαξε κάτι. Οπότε έκανα την επανάστασή μου και έφυγα. Και έκτοτε είμαι πάνω κάτω μόνη μου. Τι λάθος έκανα; σίγουρα επιλογών, σίγουρα ανέχθηκα προσβολές και πράγματα που δεν έπρεπε. Όμως κατάλαβα πως μπορεί να είμαι μόνη μου αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είμαι άξια να έχω οικογένεια (όπως είχε γράψει κάποια εξομολογουμενη) , να έχω καινούριους φίλους που θα έχουμε μια ισότιμη σχέση με τα πάνω και τα κάτω της και όλες τις άλλες χαρές της ζωής. Βλέπω τα λάθη του παρελθόντος και θα προχωρήσω μπροστά ευελπιστώντας να βρεθούν οι κατάλληλοι φίλοι.
1
