ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
24.1.2018 | 18:44

Εξομολόγηση μιας εξομολογήτριας

Έχω τελειώσει ψυχολογία πριν 3 και κάτι χρόνια και επέστρεψα στον τόπο καταγωγής μου. Οι γονείς μου γεμάτοι χαρά για το πτυχείο αν και προβληματισμένοι για την επαγκελματική μου αποκατάσταση. Τέλος πάντως μου άνοιξαν ένα γραφείο αν και στις επαρχιακές πόλεις το επάγγελμα απλά δεν υπάρχει γιατί δεν υπάρχει ζήτηση. Στην αρχή είχα πολλές ελπίδες αλλά μετά από από λίγο καιρό κατάλαβα ότι σπαταλούσα τα λεφτά των γονιων μου στα ενοίκια και τους λογαριασμούς του γραφείου ενώ έμεσα κι αυτοί άρχισαν να μου δείχνουν ότι κάτι πρέπει να κάνω δηλαδή ν αλλάξω κατεύθυνση, να βρω κάτι άλλο να συντηρούμαι μόνη μου, έστω κι αν δεν γίνω τελείως αυτόνομη. Είναι δηλαδή πρόθυμοι να με βοηθάνε κάπως, ακόμα κι αν δεν τα βγάζω όλα πέρα μόνη μου οικονομικά. Αλλά αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί γιατί είναι πολλά τα έξοδα και αυτό που τους ενοχλεί είναι ότι κάθομαι άπραγη περιμένοντας μάτεα πελάτες. Ξέρω από πρώην συμφοιτήτριες μου ότι στην Αθήνα είναι διαφορετικά, καθώς πολλές απ αυτές μπαίνουν incognito στα κοινωνικά δίκτυα σε διάφορα σάιτ προτρέποντας κόσμο να πηγαίνει στους ψυχολόγους ως ειδικούς κι έτσι ν αυξάνεται η πελατεία. Αλλά αυτό δεν είναι λύση στην επαρχία γιατί δεν υπάρχει κοινό ν απευθινθείς. Εντωμεταξύ προέκυψε μια ευκαιρία μέσω συγγενών για δουλειά βοηθού λογιστή με εγγυημένο εισόδημα, αν και όχι πολύ μεγάλο, αλλά με ασφάλεια κανονικά. Το δίλλημά μου αν θα πρέπει να κλείσω το γραφείο αφού μετά πιστεύω αν το κάνω αυτό δεν θα έχει γυρισμό στο επάγγελμά μου. Ποια η γνώμη σας? Ευχαριστω λιφοπαρέα.
3
 
 
 
 
σχόλια
Τα είπε πολύ ωραία ο Fabinas. Εγώ θέλω να επισημάνω δυο πράγματα. 1. Κάνεις ορθογραφικά λάθη! Με συγχωρείς, μα το θεωρώ ανεπίτρεπτο. 2. Οι γονείς σου, σου άνοιξαν το γραφείο για να καμαρώσει ο κόσμος την κόρη τους που σπούδασε! Συγγνώμη και πάλι, αλλά αυτή την εντύπωση μου έδωσες με τα γραφόμενά σου. Θεωρώ πως είσαι λίγο τεμπελα. Δεν έκανες τίποτε απολύτως ούτε πριν ανοίξεις το γραφείο ούτε μετά, ώστε να βρεθεί ένας τρόπος να προσεγγίσεις υποψήφιους πελάτες. Επίσης δεν καταλαβαίνω με ποια λογική χρήζουν ψυχολογικής υποστήριξης μόνο οι κάτοικοι Αθηνών. Στην επαρχία τι κάνουν; Μην προσπαθείς να αιτιολογήσεις την αποτυχία σου με τέτοιου είδους κλισέ. Πάρε τη ζωή στα χέρια σου αν δεν θέλεις να χαραμίσεις τόσα χρόνια σπουδών. Φιλικά, εύχομαι να βρεις το δρόμο σου!
Αν έχεις την εντύπωση ότι ανοίγεις ένα γραφείο και περιμένεις να πέσει ο πελάτης από τον ουρανό...Αυτό δεν ίσχυε ούτε τις περιόδους της ευμάρειας...Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να "διαφημιστείς". Όχι με τον τρόπο που περιγράφεις, αυτά είναι αδιανόητα και κομπογιαννίτικα. Ο κόσμος πρέπει να σε μάθει και να σε εμπιστευτεί. Για να γίνει αυτό πρέπει να βρείς "κράχτες", ήτοι πελάτες που θα τους βοηθήσεις δωρεάν και αυτοί θα λειτουργήσουν ως ζωντανή διαφήμιση.Μπορείς να μιλήσεις με το Δήμο σου για προσφορά κάποιων δωρεάν θεραπειών και συναντήσεων, μόνη η σε συνεργασία με κοινωνικούς λειτουργούς κτλ. Ομιλίες σε εκδηλώσεις σχετικά με το θέμα σου. Blog στο δίκτυο που θα γράφεις επιστημονικές σκέψεις σου και θα προμοτάρεις στο facebook κτλ, που επίσης θα λειτουργήσουν διαφημιστικά. Εν συντομία, πρόσφερε δωρεάν τον πρώτο καιρό, βοήθησε κόσμο, ο οποίος θα ανταποδώσει τη χάρη στέλνοντας σου πελάτες.Άμα δε το έχεις, τρέχα βοηθός λογιστή (που δεν έχεις και ιδέα τι είναι και δεν ξέρω αν θα στεριώσεις...)
Scroll to top icon