ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας γεια σας.. η πρώτη μου «εξομολόγηση» εδώ στην lifo οποτε σας παρακαλώ υπομονή στο διάβασμα!26 χρόνων άντρας βαρύς κ ασήκωτος όπως θα ηθελε η μαμα ο μπαμπάς η κοινωνία μας...Που λέτε 25 χρόνων «ομοφυλόφιλος» επιτρέψτε μου να χρησιμοποίησω την έκφραση, γέννημα θρεμα (ούτε μόδα ούτε άποψη ούτε τπτ). Δύσκολα παιδικά χρόνια σε δύσκολη πουριτανική οικογένεια χωριό κλπ κλπ.. δύσκολη επιλογή καριέρας δύσκολη ζωή γενικα. Στιγμές ενοχής στιγμές πόνου ,στιγμές θλίψης, μίσους , όλα αυτά π θυμάμαι τον ευατο μου τα τελευταία χρόνια και όλα αυτά γιατί γεννήθηκα πως το λένε λαϊκά κάτι παλικάρια στο χωριό ; Χμμ που****ης . Ας μην κάνω θέμα Γ αυτό όμως. Που λέτε εγώ δεν έχω ερωτευτεί ακόμη ένα άνθρωπο. Δεν έχω νιώσει την στοργή την αγαπη να δωσω εγώ αγάπη να δωσω ένα χάδι μια αγκάλια , να ζήσω κάτι «φυσιολογικό» μέσα σε αυτό το «αφύσικο» . Αυτο αναζητώ εδώ και κάμποσα χρόνια π ξυπνηςα από τον λήθαργο μου κ ειπα αυτός είσαι , ξυπνά. Έχω ερωτευτεί βασικά 2 φορές (δύσκολο) κάποια παιδία τα οποία θεωρητικά εγκεφαλικά και επιστημονικά είναι στρειτ. Δυστηχως η καρδιά μου εκεί πήγε .. τ ερώτημαΜου και αν έχει τυχει Σ κάποια/ο αντίστοιχα χωρίς να είναι απαραίτητα γκει έχει τυχει; Μπορεί η καρδιά να ξυπνήσει τόσο έντονα συναισθήματα αν δεν υπάρχει κάτι να την ιντριγκάρει ; Και θα μου πείτε αναζητάς απεγνωσμένα αγαπη . Όχι. Έχω ερωτευτεί τον καθηγητή μου στον χώρο π πηγαίνω και γυμνάζομαι.. κάτι στα μάτια του κάτι βαθιά μέσα του ξέρω ότι θέλει ν πει κάτι αλλά δεν το λέει κ πέρα απ τις κινήσεις του Όπου είναι σαφώς κ περίεργες μένει εκεί στο βλέμμα .. μακάρι βεβαια κ εγώ να έβρισκα τ θαρος να τ έλεγα αυτό π εγώ νιώθω αλλά κάπου κολλάω... συμβουλές όχι βρισιές ευπρόσδεκτες. Θα χαρω να ανταλαξουμε απόψεις ανώνυμοι «φίλοι μου» :)